“Annem her sabah mutlu, huzurlu, sağlıklı ve enerjik uyanıyor. Giyinip rujunu sürüp sanki akşam üstü çayına gider gibi, sabah saat 6’da, pür neşeli hazır. Annemin yaşı yok. Ruhu, hareketleri, hayata…
Bu seferki soruların özü; annelik, çocuklarla ilişki, annemin benle ilişkisi, benim çocuklarımla neler yaptığım, ne yapmadığım ve nasıl “böyle” olduğumla ilgiliydi. Her birine elimden geldiğince cevap vermeye çalıştım. Annelik çok…
Dışarıda güneş, kış güneşi. Odun kömürü kokusuyla karışıktır ya hani bazen kış kokusu, öyle. Öyle bir kış günüydü işte. 1-2 ay önce. İnsanın terlemediği, ağzından azcık buhar çıktığı, ellerinin soğuk…
Hayatımın şu son birkaç yılına damga vuran iki üç tane çok feci kırılma noktası var. Bunlardan biri Soma Maden faciası. İkincisi Bodrum’da sahile minicik bedeni vuran o canım çocuk. Adını…
Ben ona ister istemez “ünlü düşünür Aslan Cem” diyorum. Çünkü sürekli düşünen bi adam o. Doğduğundan beri düşünür… Dün çektim bu görüntüleri. Bizimki gidip arkadaşının kulağına ne fısıldadı bilmiyorum. Maçın…
Şu resimde gördüğünüz kurabiye, annemin yaptığı gayet basit, klasik; malzemelerinde pek tabi un, şeker, kabartma tozu, yumurta, yoğurt, zeytin yağı olan ve görüldüğü üzere üstüne de 1 adet ceviz kondurulan…
Bu fotoğraftaki fotoğrafı çeken Pam Durant Tanlı’ya teşekkür ederim… Desteklemek, anlatmak isteyip atladığım şeyler var. Bunu bana hatırlatan küçük bir kız çocuğu oldu bu sabah. Ela’ya teşekkür ederim. Uzun zamandır…
Bu fotoğrafa durup durup bakıyorum. Taşlara. Taşların dizimine. Yan yana alt alta üst üste dizilmişliklerindeki düzene.. Gölgeme, sağ elimin duruş şekline; çelimsizce ve sanki o taşı şöyle sıkı sıkı tutsam…
Bundan birkaç sene önce aşağıda linkini verdiğim “Uzaydan DünyaMa bakınca” diye bir yazı yazmıştım. Son 1 haftadır bu yazıda yazdığım her şey çok, hem de çok, anlam kazandı. Sürekli aklımda…