İletişim - Yonca Tokbaş

YAZAR / KOŞAR / KONUŞMACI / ARI SEVER

- Desteklemek İstiyorum

Ana Sayfa
Hakkında
Koçluk
- Koçluk Nedir?
Yazılar
Kitap
Projeler
Basın
İletişim

İletişim

İsim (gerekli)

E-Mail Adresiniz (gerekli)

Konu

Mesajınız

bilgi@4yaprakliyonca.com

4yaprakliyonca

Masamıza tepsi içinde saksısında fesleğen gel

Masamıza tepsi içinde saksısında fesleğen geldi.
Ben fark etmedim, Pam görmüş, bana gösterdi. Sersemlemiş, reyhan yapraklarının arasında deli divane dolanıp duran bir minicik arı. Buralarda çok sık gördüğüm minyatür bir bal arısı cinsi, ah yakından görseniz inanılmaz güzel!
Güneş batmış, ne işi var burada. Çoktan kovanına, yuvasına dönmüş olmalıydı. Güneş battı mı, rotası da gitti, GPS’i kapandı gitti gibi yani iyi mi! O kadar sıcak bir günde, belli ki ya susuz kalmış, ya otellerdeki o kimyasal ilaçlama ve çiçek coşturucular yüzünden nefesi tıkanmış, dikkati dağılmış, ailesini, arkadaşlarını, yuvasını, saatini her şeyini şaşmış, korku içinde, çaresiz dolanıyor. Kayıp bi kız... Garsondan bir damlacık bal istedim. Hemen getirdiler sağolsunlar. Reyhan yaprağına bir damla su 1 damla bal damlatıp verdim. Bakın nasıl kana kana içmeye başladı. İzleyin kaydırıp videoları. Açmış, susuzmuş, perişan olmuş.. Öyle güzel ki bakmaya doyamazsın. Minyon kızım, bal arısı, dişi, Canım kızım o da işte… İçti içti içti.. Aldım, bahçenin bol bitkili ve kimsenin üstüne basmayacak olduğu kısmına götürdüm azıcık kendine gelir gibi olduğunda. Dinlenir toplanır ve uçar gider diye.
Arkadaşlarım @aysentg @pamdurant @fundaolcer hepimiz duygulandık. Canım çalışkan Arı kızım benim, hayata döndü kendi balı ve suyla.
Hayat kurtarmak için yapabileceğiniz bir şeyler daima var. 1 damla su, 1 damla bal. Az çoktur. Benim de olayım bu.. kolu kanadı kırık veya değil; hem kendinin hem bütünün hayrına hizmet eden her bir cana, derdini anlayıp el vermek… kendi gücünü bulmasına yarenlik edip kanatlarını açıp uçmasını seyretmek… mutluluğum da zenginliğim de bu… umut ekmek hayat biçmek için ne güzel bir gün.
🍀❤️🐝✔️💧🍃
📷: @pamdurant
#beelove #savethebees #arısevgisi #arıelçisi #umutekiyorum #hayatbiçiyorum #mydubai #sevmekenbüyükaktivistliktir #arılarasağlık

Yine mi 4😉✔️ Topla çıkar çarp böl göğ

Yine mi 4😉✔️
Topla çıkar çarp böl göğüs no’mu, hep 4🍀! 4yapraklıyonca’yım ben.
Dubai yarış sezon finali, nefis bi 15k koşup bitirdim.
21 senelik Dubai hayatımın, son 12 senesi koşarak geçti. 12 senedir buraların dağları beni hiç çekmedi. Canım hep memleket dağlarını koşmak istedi. Koştum. Ağaç olmayan, cansız, sarp kayalık dağlar, vadiler bana kuru ruhsuz, ürkütücü ve memleket doğasından sonra beğenemediğim, hor gördüğüm bi ortam gibiydi. Patika koşan arkadaşım da yoktu. Kayalar arasından göz kırpan, sonsuz kurak çölde dahi “ben buradayım” diyen dikenli canları can bilmedim. Resmen buraya has kayaya, taşa, çöl kumunun canına ayrımcılık yaptığımı, covid’le birlikte 3 adım olsun dqğ olsun doğa olsun patika olsun hasretiyle 31 Aralık 2020’de gittiğim bi patika yürüyüşünde fark ettim. Kendime söz verdim. Bi daha dağ, patika ayırmıycam, ömür ve sağlık yettiğince, bulunduğum yer neresiyse doğasını sevmek için keşfedicem.
2021 patikalarda en fazla zaman geçirdiğim, yapılabilen hiçbir yarışı kaçırmadığım, her hafta sonu dağlara sığındığım, ayağımın en fazla taş kaya okşadığı ve hayli çok patika ve koşu dostu edindiğim yıl oldu.. bu yarışla yarış sezonumuz bizim buranın deli sıcaklarının başlamasıyla son buldu. Karanlıkta başlayıp sıcak basmadan bitirdik. Yarış sırasında hep insanları izlerim. Kimi koşucu birinciliğe koşarken de selam vermeyi eksik etmez, kimi düşsen zaman kaybedecek diye dönüp bakmaz. Kimi ne kadar başarsa mutsuz, kimi her koşulda keyifli. Bugün 45 üstü 2-3 kadındık sanırım. Gençlerle kendimce kapıştım ben de 😅 rota şaşıranları uyardım. Yine her gören sandaletlerime şaştı. Finiş bizi güneşle karşıladı. Ben de hep gülümsedim. Koşarken gülümsemediğim tek 1metre yok resmen. Bu vesileyle beni BAE’nin deli dağları, gizli vadileri, çılgın tırmanışlarıyla barıştıran, kavuşturan @sefabic @hike_uae #fridayhike @desert_trail_runners ve bu diyarların en tecrübeli antrenörü @coachlee.ultraperformance ve tüm zor koşullarda azimle yarış organize eden @urbanultra ekiplerine teşekkür ederim. Bi de bana rağmen hızlanmam için sabırla bana emek veren @axamanproject 😘🏃‍♀️
Ne mutlu bi sabah! 👏
#koşyoncakoş #trailrunner #wadiracer #showka #trailrunning #mydubai

11 yıl olmuş. 2010’u düşününce içim bi ga

11 yıl olmuş. 2010’u düşününce içim bi garip oluyo. O günden bugüne olan, geçen, giden, kalan.. düşmeler kalkmalar kucaklamalar kucaklaşmalar.. Kurumsal işinsanı Yonca var bu karede mesela. Çok başarılı etiket tanımının ben tarafından yazılmadığı.. bana göre pek öyle gelmediği... Gözümdeki yapmacık ve aşırı çabalı, acık kendini kandırmalı gülücüğü çok iyi tanıyorum. Yorgun bezgin bi kalp ışığı. Koşmaya yeni başladığım zamanlar, acemi bir koşu kafası üstümde. İşe yalan söyleyip -ishal oldum deyip mesela- İstanbul’a, Antalya’ya yarışlara gelip koşup, koşarken videolar çekip onları montajlayıp gazeteye videolu yazılar yazıp dönüyorum. O derece 🙂
Destina ve Aslan Cem’e okuldan verilen ödevlere süper sinirleniyorum. Hiçbir işe yaramayan, aile ocağı söndüren, çocuğu ebeveyne muhtaç, sisteme köle eden ödevlerle ve okulla kavga ediyorum. Yetememişlik, yetişememişlik hissi.. içime sinmeyen şeylerin adını koymaya cesaret edemediğim, cesaret ettiklerimden ürktüğüm, kafamdaki kalabalıkla kalbimdeki yalnızlığın içinden koşarak kaçayım dedikçe koşa koşa gerçekleri görecek ruh beden akıl sağlığıma kavuşmaya adım attığım yıllarım benim. Çok anlamı var bu fotoğrafın. Arda da ben de yine bugün de sırtlanırız çocuklarımızı.. bi de bunu düşündüm bakınca. Ha bebe ha deve.. sırtımıza aldığımız alabileceğimiz en hafif en değerli en değen cancıklarımız. Hani ben o zamanlar içimdeki fırtınaları hissederken çocuklar hissetmedi mi? Tabi hissetti. Ara ara alır karşıma itiraf ederim, hüznümü, hatalarımı, saçmalıklarımı... nedenlerimi, nasıllarımı.. Ben de olgunlaşıyorum, hala. Bugünkü olgunluklarıyla anlıyorlar ve bazen hiç anlayamadıkları o şeyin neden olduğunu çözüp o hesabı kapatıveriyoruz birlikte.. bazısı henüz yolda.. zamanla çözülüyor adı konan, anlatılan, paylaşılan şeyler. Doğru yanlış demeden hayat. Kime göre doğru kime göre yanlış hem di mi? Tek derman açık kalp, dürüstlük, sohbet.. güvenmek. Ne güzeldir sırtına bebelerini almak.. tüm yorgunluklar biter, hayat oyuna döner.. ha bebe ha deve... büyüyoruz işte. Seviyorum Merkez!
🍀❤️🌱🐝🧿🐪🌳
#tbt #canımailem

Sürekli bir şeyler üreten, yazan, paylaşan Can

Sürekli bir şeyler üreten, yazan, paylaşan Canım Banu.. bu anlamlı söyleşi için teşekkür ederim... inkar ettiğim bi şeyleri farkettim dahası mahçubiyeti bırakıp dile aldım bazı şeyleri... sayende... Sohbetimizin linki hem Banu’nun profilinde, hem benim hikayemde...
🍀❤️🐝🐣🌿🏃‍♀️
Kendi Ayak İzini Oluşturanlar Canlı Yayın Serisi’nin beşinci konuğu @4yaprakliyonca oldu. Oldu diyorum çünkü onunla şartlar gereği #zoom ile görüştük ve bugün sizlerle paylaşıyorum. Maraton koşucusu, doğa elçisi, yazar ve pek çok sıfatı içinde barındıran Yonca ezcümle “En çok sevdiğiniz şey için her şeyi yapın” dedi. Videonun tamamı profilimdeki youtube linkinde ama kaydırmalı post olarak da bölümler izleyebilirsiniz. Dubai’den konuğum oldun canım Yonca iyi ki varsın #kendiayakizinioluşturanlar #yoncatokbas

Merhaba Pazartesi🪴 Erken kalkıp günü karşı

Merhaba Pazartesi🪴
Erken kalkıp günü karşılamak; kuşları, doğanın uyanmasını dinleyerek kendimle baş başa kalmak iyi geliyor. Günüm daha verimli, mutlu, keyifli, tatmin geçiyor. En önemlisi, akşama kaliteli yorgun hissedip şıp diye uyuyorum.
Koşu tekniğimi iyileştirmek için bir grupla çalışıyorum. Bu yaşta yeni bir şeyler öğrenmek, kendimi geliştirmek için farklı ve ilk adımı atmakta zorlandığım ortamları denemek; kendimi tatlı tatlı sınıftaki yeni çocuk olmaya ittirmek de hoşuma gidiyor.
Çocuklarım büyüdü. Biri 17 diğeri 21 olacak ve zaten uzun zamandır bana daha az ihtiyaç duyuyorlar. Benim de ne onlara ne başkasına hiçbir konuda yük olmayacak olduğum şekilde her günümü kendi kendime yetecek şekilde değerlendirmem gerek. Daha da önemlisi, şu canım hayatımı çok sevdiğim, yaşamalara doyamadığım için sağlıklı, verimli, üretken bi hayatı kendim ve dünyam için sürdürülebilir kılmam şart.
Aklımı, fikrimi, bedenimi, hayatımı sevdiğim şeylere yormayı seviyorum.
Sanal Yazı Evi’nde aldığım/verdiğim yazı derslerim, CTI koçluğum, hayırlısıyla mezun olmadan dillendirmek istemediğim kalbimin en değerlisi eğitimim, koşu ve bisiklet antrenmanlarım, okur/yazarlığa doyamadığım kendi zamanlarım, arkadaşlarımdan feyz aldığım az da olsa örgü çabam, değerlerime uyan konularda konuşmalar ve işbirlikleri… böyle huzurluyum.
Öğrenmek ve uygulamak için zaman yaratmak, uyum sağlamak zorlasın yeter ki beni.
Bi arkadaşım “insan yaşlandıkça en önce müzik dinleyip dans etmeyi bırakıp arkadaşlarına kıl ve alıngan oluyormuş. Böyle yalnızlaşıp mahallenin sağa sola sataşan yalnız ve mutsuz teyzesine dönüşüyormuş” demişti. Ne zaman kendimi kıllanma sularında bulsam, çık koş Yonca diyorum. Baktın hadsiz dellenme modundasın, yürüyüşe git, alıngan ve haksızsan derhal özrünü dile. Sürekli şikayet ederken yakalarsam kendimi, bi su iç gel diyorum. Sorun varsa çözüm var, ona yönel. Dırdırı kes.
İçimdeki yaşam sevincini, konuşmayı en sevdiğim doğa dilimi, ömrümü uzatan sporu, gönlümün terapisi yazmayı; üretkenliğe, kendimin ve bütünün hayrına yaşamak için hayatımı düzenlemeyi ben seçiyorum.
Bunları yazasım geldi.
Kendime sevgilerimle,
🍀❤️🐝🌱🌍🎼
#pazartesi #instablog

En son 3 gün önce bi şey post etmiş olduğumu

En son 3 gün önce bi şey post etmiş olduğumu fark edince, büyük bi hata yapmışımcasına ve hatta eyvah eksikliğime alışılır mazallah paniğiyle telefona saldırıp kendimi yoklamada varlamak için hemen bi özçekim patlatarak arayı kapatmak istedim.
Yoksa bugün yazacak pek bi şeyim yok.
🍀🐪😅
Haftasonumuz güzel ve ziyansız geçsin dilerim.
🍀🌱🐝🌍
#instadaily

Challenge is real, and reality bit me. I couldn’

Challenge is real, and reality bit me. I couldn’t even balance my blue balloon while biking for more than 16seconds! Can’t even imagine how hard it is to manage diabetes, a constant balancing act!
Most people only think of diabetes once a year during awareness days, but for people living with diabetes it is with them in every moment of their life, every day. That is why I accepted the #t1dballoonchallenge
🍀❤️🐝🔵
Let’s keep the conversation going. Share a video of yourself balancing a blue balloon doing one of your daily tasks and then tag at least 3 of your #diabuddies and friends to do the same by tagging 3 of their friends and using the hashtags #t1dballoonchallenge #diabetesislike #medtronicdiabetes
So greatful to my friends who accepted to be a part of the challenge @jolaruns
🍀❤️🐝🔵
Şu mincik mavi balonu bisiklet üstünde dengede 16 saniyeden ve 1 seferden fazla tutamadım. Oysa tip1 diyabetli dostlarımın hayatının her saniyesi her işi yaparken insülin seviyesini dengede tutmakla geçiyor. Mavi balonu günlük bir rutininde dengede tutmaya çalıştığın bi video ile arkadaşını da dahil ettiğin bu anlamlı eyleme ben de @banutozluyurt ve @yesocimcoz arkadaşlarımı davet ediyorum..
🔵❤️🍀
#balloonchallenge #type1diabetes #type2diabetes #keeptheconversationgoing #blueballoon #pumpinginsulin #diapointme #bike #cycling
#t1dballoonchallenge #diabetesislike #medtronicdiabetes #diapoint #diapointme #type1diabetes #type2diabetes #diyabet #diyabethastasi #tip1diyabet #tip2diyabet #dubai #mydubai

Çocuklarımdan asla “bu” diye bahsetmedim.❌

Çocuklarımdan asla “bu” diye bahsetmedim.❌Cümleyi eksik kurdum. Ne çocuklarımdan, ne evimde yaşayan hayvanlardan, ne bitkilerden, ne yardım edenlerimizden.. yani hiçbir canımdan “bu” diye bahsetmedim; onlara “bu”demedim. Bana da denmedi. Babam kelime seçimleri konusunda hassastı. Annem de saygı olarak görür böyle seçimleri. Her şeyden önce kendine saygıdır seçtiğin, seçemediğin kelime. Bi sohbette, bir programda, bir whatsapp grubunda, izlediğim bi yayında bazen birileri çocuğundan “bu” diye alaycı tavırlı ve etiket edası ekleyerek bahsediyor. Çocuğu hakkında 3. Şahıslara alaycı ve saygısız bir konuşmayı yapan kişinin çocuğunun etrafa saygısızlığı veya umursamaz tavrıyla ilgili olan şikayetlerini anlatıyor olmasına da ister istemez afallıyorum. Sen ondan “bu” diye bahsederken o kendinden, senden, hayattan kendine dair ne nasipleniyor ki saygısızlıktan, değersizlikten başka diye sormak istiyorum. Aynı ortamda bana süper nazik hitap eden kişi, dönüp çocuğuna emir komutları, ve ezici bi ses tonuna bürünerek sesleniyor. Saliseler içinde bu değişim ve ben tanığım. Ben büyüğüm, sen küçüksün.. sesimin tonu ve komutumla ezersem ben anne sen çocuk olduğunu hatırlar yerini bilirsin (mi?); ben otorite sen köle (mi?)
❓❓❓
Saygı böyle böyle ezilip büzülüp yok olup sanki yerini öfkelere bırakıyor gözümün önünde gibi. Kelimelerle, hitapla utandırma diye bi şey var. Bence var. Bedeninle imajınla utandırma gibi. “Body shaming” gibi “language shaming” diyeceğim ama içindeki tavır eksik kalacak.
Bakın bir yazar olarak, yazı içinde bir duyguyu, bir olayı, felaketi, aşkı, hüsranı, tacizi, ayrılığı, aldatmayı anlatırken dili her türlü kullanma özgürlüğümü kaybetmek istemiyorum. Belki o anlatım dili içinde “bu” demem ve sahneyi aktarmamla anlaşılacak o çocuğun maruz kaldığı yoksayılma.. öte yandan “canım” dediğin varlığa “bu” denmesinin bendeki tepkisini de söylemek istiyorum. Bana nezaket, çocuğuna tek kaş havada höt zöt hitabet.. sonra “bu” çocuk saygısız diye şikayet et.. sanki bi terslik var bu denklemde gel sen de fark et..
Sürç-i lisan ettiysem affola. “Bu”lanan çocuklar adına demek isterim ki;
Benim adım “bu” değil
Yonca.
🍀❤️✅
#çocuk #iletişim #annelik

Hayata bakıyorumdur. Umut ve gülücükle.. hala

Hayata bakıyorumdur. Umut ve gülücükle.. hala öyle. #tbt
🍀❤️🌱🐝🌍🏃‍♀️🌿🌳
#çocukluğum

1 minnacık patlıcancık. Hikayesi de şöyle.. B

1 minnacık patlıcancık. Hikayesi de şöyle.. Bahçeyi, doğayı, toprağı, havayı, suyu, hayatı, canları, arıları çooook seven bi kadın varmış. Bu kadın yazları çok zebani sıcak, kışları da ege yazı havasında, coğrafyası çöl bi iklimde yaşarmış. Bi avuç toprak bulsa öper koklar başının tacı yapar, o avuç toprağa ne bulsa ekmek istermiş. Bi gün bi mincik saksıda patlıcan büyütmüş. O patlıcan avucunun içi kadar büyümüş, ama kadın kıyıp da yiyememiş. Çünkü o patlıcan deli sıcak ve kurak yazı atlatmayı, yani yörenin havasında aslen yaşaması imkansız olan bi zamanda hayatta kalmayı başarmışmış. Kadın da, madem sen bu imkansızı başardın, bu saksıda canın istediğince yaşa dilersen toprağına geri dön demiş. Nitekim, patlıcancık o saksıda dalında kurumuş. Kadın biraz üzülmüş.. hatta hata mı ettim diye diye kendini yemiş bitirmiş. Dalında kuruyup kendiliğinden toprağına saçılmış ve karışmış. Kadın, saksıyı ordan oraya taşımış. Aradan 2 sene geçmiş. Saksıda bi çiçek, yan saksıda domates büyürken a a o da ne, bi gün saksıdan mor mu mor, pırıl mı pırıl bi patlıcan çiçeği görünmez mi! Kadını görseniz sevinçten ne hale gelmiş. Başlamış izlemeye. Günler, aylar geçmiş.. ve bi sabah o da ne! Patlıcancık kendini göstermiş! Hem de eskisinden çok daha güçlü, ponçik, tombik ve sağlam bi kök ve gövdeyle. Kadın o zaman şöyle düşünmüş; bazen bi canın canını toplaması, daha güçlü sağlıklı hayatta kalmayı başarması için müdahele etmemek de bi çare. Her tohum kendini bilir. İzin verirsen kendi toprağında, koşullara uyum sağlamak için kendini geliştirir. Korkma düşmesinden, ayağa kalkmasını, eskisinden daha dayanıklı olacak hale gelmek için yaralarını sarmasını öğrenmek için belki karanlığa gizlenmiştir.. saygı sevgi güven. Kadın, Hoşgeldin Canım Patlıcan.. deyip bu anın fotoğrafını ölümsüzleştirip koşmaya gitmiş. Masal da buradan illa ve elbet devam hep edecekmiş.
🍀❤️🐝🍆
#hayatekiyorum #umutbiçiyorum #4yapraklıyoncabahçesi #patlıcan #4yapraklıyoncakısahikayeleri #mydubailife #mygarden

Mutsuzdu. Kuruyup gidiyordu gözümün önünde. Üstünde tek yaprak, can belirtisi de kalmadı. İçim sızlayarak baktım, dokundum, gözlerim doldu, yuttum. Kim bilir nereden sökülüp taşınmış çöllere. Çok zeytin ağacı gördüm yol inşaatı için sökülüp bi kenarda ölüme terk edilen ve atıldığı yerde toprağa değen yerinden köklenip meyve veren. Suladım. Sessiz sessiz konuştum. Sabah kahvemi onunla içtim. Gören birkaç kişi “ölmüş” dedi. Birileri “sök artık” dedi. Eskiden olsa çok nefes tüketir, anlatmak için çok uğraşırdım. Artık susabiliyorum, nefesimi değerlendireceklere saklıyorum. Beni duyacaklara “Onun adı Zeytin, soyadı Hayat, lakabı ÖLMEZ AĞAÇ” dedim. 3500 yıldır yaşayanı, meyvesini, yağını vereni var insan müdahelesi olmayıp doğasına saygı duyulup bırakıldığında. Kompost yapıyorum Bokashi kovasıyla. Kompostumun meyve suyundan verdim. Bir bebeğe sadece biberon daya besle, yetmiyor. Dokunman lazım hayatta kalabilmesi için. Dokundum. Meğer 1.5 sene olmuş. Her gün bakıyorum gözüm gibi. Ama dün! Ah canım DÜNüm mucize bir gün. Yanlış mı görüyorum, görmek istediğimi gördüğümü mü sanıyorum derken, yok gerçek! Dallarında yeşil yeşil pıtırcıklar şeklinde patlamış tomurcuklanmış. Yaşıyor! Zeytinim, Canım Zeytin ağacım yaşıyor evet! Hem de cıvıl cıvıl yeşil yavrucuk yapraklarıyla.
#umutekiyorum #hayatbiçiyorum diye 2 etiket uydurmuştum yıllar önce. Mesleğim bu çünkü. Başarmış hissediyorum. İçimdeki tatminin, tamamlanmışlığın ve gücün boyutsal tarifi yok.
Bana baktığınızda gördüğünüz şey kendinizdir A Dostlar. Yapabilecekleriniz veya yapamadığınızı düşündüğünüz şey için gıcık olduğunuz her neyse, elbet odur sizi harekete geçirecek olan.
Kalbini, kapını, acıya tatlıya, hataya, günaha sevaba açmak. O duyguların içinde yaşadığını hissetmek. Gocunmadan. Kibirsizce. Zeytin olmak. Zeytin tarihe, yaşanılan her şeye tanıklık eder, damarlarında arşivler. Tarihin not defteridir. Suretimizdir. Aynadır.
Hayatımın, kendimin, yaptıklarımın, başarılarımın farkına vardığım yaşımdayım. Ah benim canım Zeytin Ağacım.
İnanmaya ve güvenmeye, tutunmaya devam etmek için daha güçlü bir kanıt olamazdın.
Teşekkür ederim!
🍀❤️🌿
#zeytin

Tanıklık edip parçası olmaktan onur duyduğum,

Tanıklık edip parçası olmaktan onur duyduğum, bir girişimi paylaşmak istiyorum tüm DünyaMla.
🌍21 yıldır Dubai’de yaşıyorum. Doğayla olan bağımı, sevgimi; ve onun acil ihtiyacı olan çözümler için harekete geçme ihtiyacımı belki de Dubai’de yaşayarak fark ettim. “Çevre”min önemini ve değerini farkedip; uğruna emek vermeyi de böyle keşfettim. Sultans of Dubai’yi böyle kurdum. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı 10 yılı aşkın zamandır, gönüllü kadın arkadaşlarımla birlikte özveri ve içtenlikle, fayda yaratmak ortak amacıyla böyle böyle gerçekleştirdik.
🌱Bu sene, pandemiden dolayı bir araya gelerek kutlayamadığımız 23 Nisan için, Sevgili Nadir Müge Gökçek @nadiremg arkadaşımızın fikri, emeği ve girişimiyle, Dubai’de Yaşayan Türkler olarak, çocuklarımıza memleketimizde bir #ORMAN armağan edebileceğiz.
🌳Müge’nin çabaları sonucu, @temavakfi nın bize tahsis ettiği #Gaziantep #Balıkalan sahasında, fidan bağışı kampanyası dün başladı, 25 Nisan’da son bulacak.
🌍Dubai’de yaşayan, hatta bir zamanlar buralardan geçmiş dostlar, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımızda gelecek nesillere en çok ve acil ihtiyaç olan ormanlara, bir yenisini armağan etmek için sizleri de ormanımıza fidan bağışına davet ediyorum.
🙏Dubai’de yaşamış ve yaşayan dostlara; her sene 23 Nisan kutlamalarımızda yanımızda olan kişi ve kurumlara, Ormanımıza yapacakları fidan bağışları adına şimdiden teşekkür ederim.
❤️Fikri ve çabasıyla bize bu şansı açan Sevgili Arkadaşımız Müge’ye, her zaman destek Dubai Başkonsolosumuz Sayın İlker Kılıç’a ve Türk İş Konseyi’ne de candan teşekkürler.
Mutluyum.
✅Fidan bağışı için gereken bilgilere, ekranı kaydırarak ayrıca @sultansofdubai @23nisandubai ve @dubaibaskonsoloslugu hesaplarından ulaşabilirsiniz.
🍀❤️🌳🐝🌱
#dubai #23nisan #23nisandubai

Yazı Aboneliği

Yazılarımdan haberdar olmak için mail adresinizi yazın:

Web Tasarım Destek Dijizu.com Telif Hakları

Ana Sayfa
Hakkında
Koçluk
- Koçluk Nedir?
Yazılar
Kitap
Projeler
Basın
İletişim