İletişim - Yonca Tokbaş

YAZAR / KOŞAR / KONUŞMACI / ARI SEVER

- Desteklemek İstiyorum

Ana Sayfa
Hakkında
Koçluk
- Koçluk Nedir?
Yazılar
Kitap
Projeler
Basın
İletişim

İletişim

İsim (gerekli)

E-Mail Adresiniz (gerekli)

Konu

Mesajınız

bilgi@4yaprakliyonca.com

4yaprakliyonca

Arda’ya aldığım kot şortu çok beğenmişsem

Arda’ya aldığım kot şortu çok beğenmişsem, giyerim.
Paylaşmak güzeldir.
Daha da vermem bu kotu, artıkın benimdir.
🍀💙💃🕺🏽
#paylaşmakgüzeldir #ailearasında #kotşort #boyfriendjeans 😍😉

Hani kaşındırır ya bazı danteller insanı. Bu

Hani kaşındırır ya bazı danteller insanı. Bu elbise de kaşındıran danteldendi. Kaşındırsa da umurumda değildi. Çok seviyordum, kendimi içinde çok beğeniyordum. Şimdi fark ettiğim şey saçımın ortadan eğri ayrılmış olması. İlkokulda en ve daha da sinir olduğum şeydi tam ortadan düzgün ayrılmamış saç, biri sıkı diğeri azcık daha bol olmuş örgü ve eşit sıkılıkta bağlayamadığım ayakkabı bağcığı da büyük sıkıntı. Hala öyle.. takılmayayım diyorum, zorlanıyorum. Saçımı kim yapıyorsa ona “sıkı sıkı.. sıkı sıkı ör” diye kaç kere tekrar ederdim acaba.. ve kaç kere sök bağla o bağcıkları yapardım bilinmez. Eşitlenmeyince ayakkabıların bağındaki sıkılık, sinirden tepinesim gelirdi. “Babam pazarda pırasa ve kılçıklı fasulye bulamasın ve hayat köfte-patates-pilavdan ibaret olsun” günlerim bu günlerim. Kardeşim yok diye kardeş bellediğim Zeynep Bebeğim bir de.. Ah o Zeynep kaç ameliyat oldu ben doktorum diye! Rugan ayakkabılarım ne kadar küçülse de asla söylemedim çok seviyorum diye, ayağımı vursa da giydim. 3 tekerli bisikletle salonda masa etrafını tavaf etme dönemi bi de. Sanırım.
Yemek masasının altında oyun oynayabilme, hatta masa altına kurulan bez salıncakta sallanabildiğim boyuttayım. Bir masanın dev benim cüce olduğum Güliver’in masal diyarındayım.
Anılarımı, yaralarımı, hayatımı, her yaşımı; ve zorlayıp hafızamı hatırladıklarımı yazmayı çok seviyorum.
Çocukken öcülerden korkardım… şimdi doğaya verilen zarardan; kendini hiç sorumlu hissetmeyenlerden, müsilajdan ve sorun kapıya dayanıncaya kadar umursamazlardan, gözüyle görünceye kadar sorumluluksuzculardan korkuyorum. Hani o canım mavi denizlerde yüzerken 1 tanecik pislik görünce ıyyy çekiyoruz ya.. Dünyacak onu üreten de afiyetle tüketen de.. içinde yüzüp içen de aynı çocuklarız. Ben de o çocuklardan sadece biriyim…
🍀❤️✍🏼
#tbt #anılar #çocukluk #müsilaj #doğa #çevre #çukur

Tam olarak neye ağladığımı bilmiyorum. Çok a

Tam olarak neye ağladığımı bilmiyorum. Çok ağladım… Nerede başladım ağlamaya bilemiyorum. Bir çocuğun hayatındaki “büyük” rolümüze mi; yoksa kendi anneliğimdeki pişmanlıklarıma mı, bi zamanlar çocuk kendime mi.. yoksa şu an bi yerlerde kalbi sürekli kırılan yokolan azalan çocuklara mı… bütün haksızlıklara haksızlıklarıma mı neye ağladım tam bilmiyorum. Bence ağlamaya ihtiyacım var-dı ayrıca.. şimdi yazarken de bi güzel ağlamaya devam ediyorum. Ve illa bi şeyin tetiklemesi gerekiyor ağlayabilmem için, neden bilmem. Ağlamak istediğim an ve yerde, tam o gereken “şimdiki zaman” içinde ağlayamıyorum.. unutuyorum belki sonra.. ya bi müzik dokunacak tüm ağlamak istediklerime ya bi şey artık dayanamayacağım yere konacak taşıracak da ağlayacağım… Ağlayabildiğime sevindiğim için utanasım geldi kovaladım…
🍀💙🌱
@masumlarapartmani @ezomola @mervedizdar @fafazey @birkansokullu1

Ben konuşamazsam, felç oluyorum. Kimisi “sus v

Ben konuşamazsam, felç oluyorum. Kimisi “sus ve zamana bırak”çı. Ben, “konuşalım”cı. Karşımdaki sorunla yüzleşmeye yoksa; esas canımıza dokunan yere dokunmadan yüzeysel geçiyorsa konuşma, o da beni yarım bırakıyor. Yüz göz ifadesi ve beden dili de etkili. Bir insanın yaptığı, söylediği; bazen de söylemediği ve yapamadığı şey her şeyi anlatır ya, o da çok koyuyor bana. Görüyorum, hissediyorum. Hayır varsaymıyorum. “Dilin bunu derken yüzünde bu var” dediğimde, cevap kesin daha dobra. İnsan beden dilinde profesyonel değilse, yüzü gözü duyguların aynası. Duygularımızla bağlarımız sanki bi yerde çapraz bağlanmış. Ağır bir şeyi gülerek anlatmak, seviyorum derken itmek, mutluluğu paylaşırken alaycı olmak, özür dilerken gönül almak için ne gerek o kısmı es geçip emek vermemek veya bunların farkında olmamak. Kurumsallaşma sonucu otomatik durum idaresi söylemlerini birincil ilişkiye mesleki deformasyonla indirgemek vs… Fark ettiğim şeyler olarak bunları not almışım günlüğüme. Baydım mı?
Derdimi, derdini duymam gerek. Dile gelmesi anlatmam anlatılmam gerek. Birikmeden. Benim dermandan anladığım, dermanım da bu. İletişim ve idaresiz gerçeklik. Vicdan pornosuzluk. Hakkaniyet. Sadakat.
İçimde yarım ve buruk kalan, şüpheye yol açıp güvenimi sek sek oynatan şeyler hakkında dilimi gönlümü saygıyla sevgiyle incelikle ifade edebilmek niyetim olsun bu Pazartesi. Sevmeyeceğim, beraber yaşlanmak istemeyeceğim Yonca’ya dönüşmeden Yonca kalmak olsun. Mümkün. Benim hassas yerim kalp kırıklığı ve inanç sarsılması. Bu ikili beni sanki Çin Seddi’ne çarpmışımcasına durdurup adım atamaz hale getiriyor. Felç oluyorum. Sanki biri “stop” düğmesine basıp hayatımı durdurup şalterimi indiriyor. Ben, artık bir konuda yaşadığım sıkıntıyı kalan sahalara bulaştırmadan ilerleyebilmek istiyorum. Bu cümleyi kurduğuma ve alenen yazabildiğime göre bunun için ne gerek şimdi onları da bulabilir ve yapabilirim. Yonca, dön şimdi günlüğüne, yaz kızım: 1…
🍀♻️🚼▶️
#motivasyon #pazartesi

🆘Bugün #dünyaçevregünü ve durum acil! Beni

🆘Bugün #dünyaçevregünü ve durum acil! Benim yapmadığım senin hayatını, senin yapmadığın benim hayatımı etkiliyor.
🍀❤️🐝♾
Ben ne yapabilirim dersen, @bugday_dernegi nden ilhamla kendimden örnekler verebilirim.
🌱Yerel tohumlarla yakınımda doğal yetiştirilen ürünlerle, mevsimsel beslenmeye çabalıyorum.
🌍Yaşadığım şehirde tanıma şansım olan doğa dostu üreticileri destekliyor, onlardan alıma öncelik veriyorum.
🪴Saksıda, balkonda, bahçemde, pencere önünde güneş alan minicik bir alanda yetişebilecek olduğum, bitki çayım olabilecek veya salatamı yapabilecek olduğum kolay ne varsa yetiştiriyor; tohumlarını saklıyor, takas ediyorum: ör: nane, fesleğen, domates, biber, biberiye, soğan.
☯️Evde yapılabilecek en kolay gıda atıklarımızı bokashi kompost yaparak toprağımı güçlendirip, toprak çoğaltıyorum. Her birimizin Dünya’ya her yıl en az 1m3 toprak borcu var.
🌾Ekolojik çiftlikleri, @istanbul.permakultur.kolektifi gibi hayatımızı kurtarmak için çalışan STK ve doğal yerel çiftlik ve üreticileri destekliyor; verdikleri bilgileri paylaşıp yayıyorum.
🗣Sohbetlerime hep doğa katıyorum, ortam hemen mis kokuyor, nefes alıyor.
♻️Atıklarımızın hepsini yine biz yiyip biz içiyoruz. Amaç çöp çıkartmamak, azaltmak, zararlı olanı reddetmek; atığımın olası en temiz en zehirsiz olmasına özenip kalanı geri dönüşüme kazandırmak.
🐝İhtiyacımın olmadığının bilincinde yeni bi şey almıyor, olanı gözetip fazlasını vakfediyorum.
🌳Karbon ayak izimi kolluyor, sorumlu olduğum sayıda ve fazlası ağaç dikiyorum.
👣 Her fırsatta tabana kuvvet ve bisikletle ulaşıyorum.
📩Mesajlaşmak da bir atık, mesajlaşmalarımın hacmini gözetiyorum.
❌Tohumu, toprağımı, havamı, suyumu zehirlemeyi masumlaştıran her türlü kimyasal zehirciye ve yaşatmaktansa öldürmeyi kanıksatmaya karşıyım. Uyarıyor, kullanmıyorum.
▶️Tüm tarım ve hayvan zehirleri konusunda kanun değişikliklerine desteğim.
✅ Zehirsiz Kampanya'yı imzaya çağırıyorum Change.org/ZehirsizSofralar
♻️✔️♻️✔️
#kompost #zehirsizsofralar #permakültür #bokashi

Sandaletle koşuyorum. @lunasandals tabanı her iy

Sandaletle koşuyorum. @lunasandals tabanı her iyi koşu ayakkabısının tabanı ile aynı #vibram malzeme, #vegan bir sandalet. İşçiliğinde duyarsız, haksız ticaret; çocuk işçi yok. 2012’de, @lycianwayultramarathon da, Christopher McDougall’ın #borntorun (Koşmak İçin) kitabındaki @barefoot_ted ile beraber koşunca tanıştım ayağındaki Lunalarla. Kitaptaki Tarahumaralı arkadaşlarından esinlenerek üreten de Ted zaten. Likya startında herkes Ted’e “burada bunlarla koşulmaz” derken, o gülümsüyordu. Şimdi bayrak bende. 10 senedir, her gören “onlarla burada koşulmaz” diyor, ben gülümsüyor, koşuyorum. Türkiye ve Dubai’de sandaletlerle ilk koşan da ben oldum, hep çok dikkat çekiyor. Karda, kışta, çamurda, patikada, asfaltta, kumda, çakılda, buzda; her iklim ve zeminde, hatta #ironman703 dahil, her yarışta sandaletlerimle koşuyorum. Soğuk için çorabı, patiği var. Denize girip gezmeğe de gidiyorum. Parmak aram yara olmuyor, ayağımı taşa çarpmıyorum. Detaylı yazım için internete “Koşu Ayakkabısı Tavsiyesi Yonca Tokbaş” yazın okuyun. Benden ilhamla çok kişi sorup alıyor. Ben ayakkabı ve/ya marka tavsiyesine sıcak bakmıyorum. Ayak ulaşım aracımız. Sağlığı önemli. Ayağın rahatsa Fizan’a da koşarsın. Benim rahatımla seninki farklı. Ayağınızın rahatına bakın, başkasına değil. Ayakkabıları at hop sandaletle 10km koş diye bir şey yok. Ben önce evde, sokakta, alışverişte, sahilde, hatta duşta bile giymiştim alışmak için. #Maraton koşabilirken, sandaletlerimle ilk koşularım 3-5km’yi geçmedi. Yıllarca ayakkabı içinde gücünü, kasını kaybetmiş ayaklarıma canlanma zamanı verdim. Yarışta ayakkabıların dayatılmasına karşı çıktım, olay oldum. Oysa, puanlı yarışlara zaten tecrübeli sporcular alınıyor ve #koşucu bile bile en önemli aracını sabote etmez. Derdim hiç kürsü olmadı, ama Lunalarımla çok kürsü gördüm. Sandaletlerim sadece “reklam” geliri kazandırmadı, kazandırdığı özgürlük, #sağlık #güç #kuvvet rahat reklamla ölçülemez. Ez cümle: Ayaklara #özgürlük
🍀❤️🏃‍♀️👣
#lunasandals #runtheworld #koşmak #koşuayakkabısı #minimalism #koşyoncakoş #runyoncarun

Running hard or smart? I choose both 😉 I was ru

Running hard or smart? I choose both 😉
I was running away from my technical running drills.. now I run to my drills with the great people of @lk_running_performance and thanks to @coachlee.ultraperformance this was a tough, hot, humid and yet a great session today! Happy Global Running Day!
🍀❤️🏃‍♀️😅🙌🏼✔️💧🌍
Yıllarca koşu teknik antrenmanlarından, “drill” dediğimiz koşuyu geliştiren antrenmanlardan ve türlerinden kaçtım. Sıkılıyordum. Aslında her şey yine ekip işi. Arkadaş meselesi. Bunca sene sonra, hem de koşulmaz diyeceğin havamızın fırından beter sıcağı, yağmurumsu nemi demeden antrenmana zevkle koşuyorum. Kadans, tempo, koşu adımlarımızı, kaslarımızı geliştirmek için nizami çalışmak bi iyi geliyor ki! Eğleniyorum, çalışıyorum. Dubai’mizin rengarenk çeşit çeşit milletinden insanıyla dostluklar da yanıma kar. Bu sabah yine 6’da cayır cayır yanıyor, nemden su gibi ter döküyor ve yılmıyorduk.. antrenmanın sırf zor ve uzun olanı değil, zekice yapılanı daha da bi şahane.. eksiğimi gidermek, gelişmek için ne zaman çaba göstersem benden mutlusu yok! Dünya koşu günümüz de kutlu olsun!
🍀✔️✌🏻
#koşyoncakoş #runyoncarun #runninglife #runningdrills #running #globalrunningday #uaerunners #runnersofdubai #runnerlife #koşu #antrenman #runtheworld #dubai #runninglife #koşmak #happyglobalrunningday

“Kendine o kadar acımasızsın ki Yonca, yapma.

“Kendine o kadar acımasızsın ki Yonca, yapma.. haklı olduğun yerde bile en büyük haksızlığı kendine yapıyorsun. Kendi kendine acımasız eleştirin bitiyor, başkalarının gözünden de kendine daha acımasız eleştiri varsayımlarıyla daha daha acımasız eleştirilerin başlıyor. Yapma yeter yazık. Canın yandığında bile kesin senin bi hatan vardır da ondan canın yanmıştıra kadar giden bir başkasının hatasını da yüklenme halin var. Yapma. Dur. Kendine başkasına merhametli olduğun kadar merhamet göster, bırak artık..” dedi.. başka şeyler de söyledi. Oraları yazamayacağım. Saklanacağım masanın altına. Şimdi bunları arkadaşlarımdan duyduğum, psikologdan, koçumdan duyduğum da oldu. Ama Arda’dan ilk defa duydum. Öyle de bi anda, öyle bi konu içinde söyledi ki kalakaldım. Şu başkalarının gözünden kendime acımasız olma kısmı hele bi doğru ki, kendi kendime acımasızlığım kısmı da. 7/24 365 gün boyunca her yaptığım, söylediğim, olduğum şey için sanki özür dilemem gerek, sanki daha çalışkan, daha farkında, daha öngörülü, daha şeffaf, daha iyileşmiş, daha akıllı, daha emektar, daha üretken, daha paylaşımcı, daha arkadaş, daha anne, daha evlat, daha kardeş, daha Yonca, daha özenli, daha saygılı daha vefalı daha düzenli daha çevreci daha sporcu daha erdemli daha adil daha hayırlı daha az hatalı daha yapıcı daha affedici daha az kalbi kırık daha güvenilir nasıl olurdum nasıl düzeltirdim nasıl nasıl nasıl nasıl neyi ne ettim ne oldu.. özenecek, kırılacak, dahalanacak halim kalmıyor bazen, yoruldum. Anneme 2 soru sordum sonra.. Çok güzel sorular kızım diyerek başlayıp… “seni çok özledim” ile bitirdiği. Hani içinden çıkan beni bilen Anamdan, hayat arkadaşım olan Ardam’dan şu son 2 günde duyduklarım hem kalbimdeki kırıkları yamadı hem de azcık tatlı dokunaklı bi sarsıntı yarattı. Sabah uyanmak istemezsin de okula gitmek için kalkmak gerekir, gidince de arkadaşlarınla çok eğlenirsin şeysi gibi. Olmadığım bi şeyi mış gibi yapmadım. Hissetmediğim şeyi yaşamadım. Haketmediğim şey için kendime haksızlık acımasızlık yapmayı kesmeyi öğrenebilmek, kendimi bu konuda değiştirmek için ne yapacağımı -bırakmayı- öğrenmek istiyorum. Bu Pazartesi gününe, bu niyetle başlamak istiyorum..
🍀❤️♾🌱💧

#worldchampionship It’s gold for Turkey and Ayş

#worldchampionship It’s gold for Turkey and Ayşe Begüm Onbaşı takes home her first senior world title! 🥇🇹🇷🤩
İşte sevinç ve gurur! Öyle gençleri var ki Türkiye’nin! Beni bizi koyun bir kenara. Bırakın hiç ihtiyaç olmayan duygularla zaman kaybettirenleri; ilgi, merak, odak hakkınızı hakedenlere vakfedin. Paylaşımlarınızla neyi çoğaltıp büyütmek istersiniz ona klavye konuşturup coşturun. Gözümüzü görülmeye değer resimlere, umudun somut olduğu gerçekliklerle doldurun. Çocuklarımızın, Destina ve Aslan Cem’in yaşayacak olduğu Türkiye Dünya’nın hayal ettiği kürsülerde başı dimdik altın gençlerle dolu… Gerçekten öyle! Görmek istediğiniz yere odaklanın. Yaşamak istediğiniz geleceği yaşatanlara odaklanın.
Begüm’ün dolan gözlerindeki hakka ve asalete bakın! Gülümseyin!
@aysebegumonbasiofficial
🍀❤️🙏✔️🙌🏼
#ayşebegümonbaşı #gymnastics #baku #turkey

Aslan Cem 17 mi oldun gerçekten! Ne keyifli bi gün yaşadık doğumunu kutlamak için! Sorular çektik bi kutudan, Ablanın hazırladığı.. Aslan Cem deyince akla gelen ilk 3 şey, Aslan Cem’in değerleri, onu tanımlayan kelimeler.. Sevgi dolu, hassas, adil, dürüst, çevresinde olan biten her şeye; canlı ve cansız ayırmaksızın duyarlı ve farkındalığı yüksek; bilgili, bilge, zeki çalışkan saygılı ve sorumluluk sahibi.. ve bunları söylerken herkesin sesinin titremesi, duygulanması daha da duygulandırdı hepimizi. Çünkü insan Aslan Cem derken, veya ondan bahsederken onun kadar hassas olmak istiyor gerçekten. Saygı uyandırıyor insanda ve aynı duyarlılıkta olmak istiyorsun yanında. Küçücükten beri bu böyle. Ciddiyetle dinler. Gözlemler. Anlar. Gerçekten duyar seni, olanı düşünür, tartar; sözünü sakınmaz asla ve olabilecek en hakiki duyarlılıkta söyler söylenmesi bazen en zor olan şeyi. Elim ayrı kalbim ayrı titriyor yazarken ve biraz da zorlanıyorum yutkunmaktan. İnsan ihtimamdan, sevgiden, incelikler yüzünden Dünya Sevgi Sözlüğündeki en biricik kelimeleri seçmek istiyor oğlum sana. Aslan Cem’ciğim, ses tonuna yansıyan hassasiyet ve nezaketin, hayata karşı saygınla çevrende uyandırdığın saygınlığın; mahçup gülüşünün içindeki mütevazi zenginliğin.. bilgeliğinle sadeleştirmeyi seçtiğin ve yerinde ele verdiğin keskin zekan; öğrenme tutkunu gösteren farklı bakış açısı dolu soruların..Ah be Canım Evladım.. gönlüne göre yaşa, gerçek olsun hayallerin. Bize ana babalığı kolaylaştırdığın kadar kolay gelsin karşılaşabilecek olduğun zorluklar. Sana bakıp şu Dünya’ya hayırlı ve iyi bir bireydir Aslan Cem diye şükrediyorsam, senin kendi çaban ve eserindir, sayendedir.. bizimki çorbadaki bi fiske tuzdur.. Bugün olduğun insanlığına teşekkür ederim oğlum! İyi ki doğdun! @aslantokbas
🍀❤️🦁🧿♾
#aslancemtokbaş #tokbaşfamily #mutluluk

Sevgili Angelina Jolie, Dünya Arı Günü için

Sevgili Angelina Jolie,
Dünya Arı Günü için yaptığınız çalışma, Dünya çapında arılar adına farkındalık yarattı. Benim de arılar için çalışmalarımı bilen herkes, Dünya’nın 4 bir yanından, sizin arılarla kaplı halinizi bana yolladı. Hatta “Yonca sen de yapsana” istekleri aldım. Sizin arılar için işbirliğinizin bana yansıması, bana kendimi kendi kovanımın Arı Kraliçesi, bizim buraların Angelina’sı gibi hissettirdi. Yüzümde mahçup bi gülümseme.
Arıcı Arkadaşım, Kadim Dostum Alper sağ olsun, benim de onun kovanları arasında, arıların kendi doğasında binlerce arıyla hayli yakınlaşmışlığım, temas etmişliğim çok. Korunmaya ihtiyaç durmadan binlerce arıyla yakınlaşma özgürlüğümün tek nedeni, Alper’in arılarıyla olan sevgi ve saygı ilişkisidir. Bir insan sevdiğine ne kadar sevgi, saygı ile yaklaşıp onu incitmeden, öfkelendirmeden davranırsa; sevdiği de o kadar merhamet ve şefkat dolu olur değil mi.. Bu videolar da işte o sevgi ve saygı anlayışının kanıtıdır.
Benim arılar için çalışmalarım, tüketime davet etmeden, sağlıkla yaşam haklarını korumaya ve önemlerine dair farkındalığa yönelik. Ben, Arı Sevgisi anlatıyorum.
Arılar için yapılan her iş benim gönlüme uymasa da; her türlü farkındalık çalışması beni daha az yalnız daha umutlu hissettiriyor. Ben, arıları kurtarmak için çareyi Amerika’da bulurum sanıp Debra Roberts’a ulaştığımda; Debra bana kuşaklardır arıcılık yapan ve sonrasında beraber Arı Sevgisi Eğitimleri verdiğimiz Alper ve Babası Mithat Amcamı ta Amerika üzerinden burnumun dibimde bulmama vesile olmuştu. Çare ve sevgiyi uzakta aramaya ne hacet demiştim.
Yonca deyince akla arı, arı deyince akla Yonca gelmesi kısmı beni fazlasıyla duygulandırıp onurlandırırken; bir yandan da arılara ömrünü adamış nice kadim dostuma karşı gönül borçlu hissettiriyor.
Bu bal gibi tatlı vesile ile nesillerdir ömrünü arılara gönülden adamış; arıların doğasına, emeğine sonsuz saygı ile arıcılık yapan tüm dostlarıma selam olsun.
Minnet ve şükran; saygı ve sevgiyle.
Yonca
“Arı Sevgisi Elçisi”
🍀❤️🐝
#worldbeeday #angelinajolie #beelove @beeman.datca #dünyaarıgünü #arısevgisi #tbt❤️ #arıcılık #arılar

Destinacığım, bu sefer sana sormadan, iznini, r

Destinacığım, bu sefer sana sormadan, iznini, rızanı almadan paylaşıyorum, affet. Albümlerimiz azalmış Kuzum. Eskiden fotoğraflarımızı çekince, küçüktünüz tabi, ailemizden uzak gurbetteyiz diye, her fotoğrafımızdan 3-4 kopya bastırırdım. Birini bize, birini dedenlere, birini anneme. Ne güzel hikayelerimiz, anılarımız var her albğmde. Sonra akıllı telefonların hafızasına hapsoldu anılarımız. Çok fotoğraf var, elde sıfır. Dokunamıyorum fotoğraflara. Eğer “akıllıca” etiketlemezsem kayboluyorum binlerce fotoğraf içinde. Makina tekelinde bir tür fotoğraf mezarlığı. Eskiden fotoğraf çekince kimse bakıp “beğenmedim sil” diyemez, paylaştın paylaşmadın şeysi de olmazdı. Kimse orana burana bakıp hadsiz şiddet yorumları yapmaz, fotoğrafın pozuna değil de duygusuna kapılırdı sadece. Albüme veya çerçeveye konurdu o duygu. Şimdi hayatımız günışığı gibi ortada. İyi kötü doğru yanlış diye bakmıyorum buna. Zamanın ruhu. Sen gelmeden albümlerimize tarih ve hikayeleriyle fotoğrafları yerleştirdiğim günlere gittim. Onlarca anı içinde, sırf tbt için en iyi poza ayrımcılık derdimize içerledim. Instagram albüm oldu hayatım(ız)da. Seçimlerimize saygı önceliğim olsa da, yansımaları size de taşıyor. Hoşlanmıyorusunuz ve bu bir güven ölçer gibi aramızda. “Paylaşacak mısın” sorusu bazen kalbimi burkuyor. Ben ifşa için değil, sevgimi bi yerde albüm gibi daimlemek için paylaşmak istiyorum. Ben hep ciğerimdeki molekülü paylaşarak yaşayan bi tipim. Sosyal medya ile değişip dönüşmedim. Seçimlerim sizin sınırlarınızı ihlal etme hakkını asla vermiyor bana. Ama, dayanamadım bu sefer be gonca gülüm, bal damlam. Burada dursun istedim bu kavuşma. Anı işte. Albümüm işte. Badem gözlerin, bi türlü büyümeyen hep ve hala küçücük ellerinle, sarılınca sırtımı pıt pıtlamanla, 21 yaşında bir birey olarak kucağıma, yuvana çok şükür sağlıkla geldin.
Hoş geldin.
Çok özlemişim ilk yaz tomurcuğum… @destinatokbass
🍀❤️🌿🐝💃🧿🌱💧🎶♾
#tokbaşfamily #4yapraklıyoncakısahikayeleri

Yazı Aboneliği

Yazılarımdan haberdar olmak için mail adresinizi yazın:

Web Tasarım Destek Dijizu.com Telif Hakları

Ana Sayfa
Hakkında
Koçluk
- Koçluk Nedir?
Yazılar
Kitap
Projeler
Basın
İletişim