Ferdi Zeyrek ve Arkadaşı Özgür Özel

Ferdi Zeyrek vefat etti. Annem ağlıyor. Ben ağlıyorum. Komşum ağlıyor. Bütün Manisa ağlıyor. Konya da ağlıyor. Muğla da!

Ferdi Zeyrek

Ben zaten ağlarım.
Hiç tanımadığım; sadece işine, müziğine, yazıp yaptıkları aracılığı ile gönülden bağlandığım nice insanın ardından hep çok ağladım.
Güzel kalpli, erdemli, iyi insanların ardından nasıl ağlanmaz ki!
Manisa göz yaşı olup aktı bugün.

Bunca yıldır -hele de 6 Şubat Kahramanmaraş Suriye Depremleri zamanında– kayıp ardından bakınıp bulamadığım şey şuydu; bir politikacı da çıksın, acısını bizden biri gibi paylaşsın.
Boğazı düğümlensin, ben ve sen gibi. Sesi titresin. Üzüntüden cümleleri dağılsın. Tıkansın.
Ağlayabilsin.
Politikacılık nasıl bir şey ki hiçbir acı dokunmuyor ne kalbe ne yüze!

Koskoca bir Hatay, Adıyaman… yerle bir oldu, bir politikacı da göremedim ki perişan olsun, dili tutulsun, ağlasın.

Ve bugün,
Manisa Büyükşehir Belediye Başkanı Merhum Ferdi Zeyrek ardından arkadaşı, VE CHP Genel Başkanı Özgür Özel ağladı.
Dağıldı.
Konuşamadı. Önündeki kürsüyü çimdikledi, acısı beden diline yansıyan her canlı gibi.
Yasını bir insan seliyle beraber, ben gibi, sen gibi, hakkıyla gözümün önünde yaşadı.
Buna da ağlıyorum!

Özgür Özel

Bunca insanı iyiliği, çalışkanlığı ve samimiyetiyle birbirine gider ayak tanış kılan Ferdi Zeyrek sayesinde ben bugün, bu derin ve büyük üzüntü içinde insanlığa tanık olduğuma da ağladım!
Şu geldiğimiz hale bak.
Yasını yaşayabilen bir politikacı “insan” gördüğümüze heyecanlanıyoruz.
Vah… ve nihayet!
Ferdi Zeyrek hepimize arayıp da göremediğimiz, çok hasret olduğumuz bir gerçekliği gösterip de gitti.
Buna da ağlıyorum.

En başta biricik eşi Nurcan Hanım ve evlatlarına, tüm ailesine, tüm yakınlarına sabır diliyorum.
İnsan isyan etmeden duramıyor! Nasıl olur böyle bir kaza…

Manisa’nın ve hepimizin başı sağ olsun.

Özgür Özel’i bir zamanlar Hürriyet Treni’nde tanımıştım. Enerjisi ve azmi eşsizdi. Konuşmaya bir hazırlık yapmasına ihtiyacı olmayan doğallığı şaşırtıcıydı. Ferdi Zeyrek için kürsüye geldiğinde, “6 yaşımdan beri elimde mikrofon konuşuyorum, bu en zoru” dediğinde, anladım.
Özgür Özel’in tüm sıfatlarını bir kenara bırakıp da can arkadaşına yanarak veda edebilen insanlığına hayran kaldım.
Umutlandım.

Sevgiyi, üzüntüyü kalpten paylaşabilmeye bizi bu kadar hasret bırakanları unutup
Ferdi Zeyrek’in bizleri buluşturduğu şu değerli hüzünlü gerçek içinde bir yerde, bıraktığı muazzam mirasa teşekkür ederek dua ettim.
Allah gani gani rahmet eylesin.