Benimkiler, benimki, bizimki…
Anneler günümüz kutlu olsun.
Çocuklarımdan büyümeye, olgunlaşmaya, özür ve teşekkürlere; düşüp kalkma, yara bere içinde kahkaha atarken gözyaşı ile yıkanma; onca özene rağmen yine de tükenmez-sonu gelmez hatalar yapmaya devam ederken yılmadan kendimi geliştirme iyileştirme çabalarıma ve koşulsuz sevginin sadece doğurmakla sınırlı olmadığına dair dersler…
Annemden dinlemeye, çalışkanlığa, vakurluğa, yaşın rakamsal göreceliğine, bir ömür kendini oyalayacak sorumluluk edinmenin ve adanmışlığın yaşama sevinci verişliğine; çevre/insan/mekan çeşitliliğinin hayata bağlayıcılığına.. Gülümseme ve çözümcülük seçimlerinin hayata dahil edilme, aranan ve istenen insan olma bilimsel gerçekliğine ve yüksüzlüğü bırak, yükleri alıp yerçekimsizleştirmeye dair dersler…
18 yaşında bir Ginger Dede Efendi’den de yaşlanmanın çocukluğu üzerine bir “Benjamin Button” hikayesine dair dersler…
Kayınvalidem ve Rahmetli Kayınpederimden çocukla çocuk olmaya, torun sevgisinde sınır aşımına, zamanında sevgiyle şımartılan çocuğun zamansız şımarmayacağına dair dersler…
Sevda ve Noemi’den; kendi evladın olmayan, doğurmadığın canlara, canlılara kendi canın gibi sevgi, saygı, özen, güven vermeye ve vefaya dair dersler…
Yonca Okulu’nda günlerden her gün dersimiz “Analık”.
Bir canı büyütmek için seferber olan ne kadar köy varsa, hepsine teşekkür ederim.
Ankara Lycée Charles De Gaulle Lisesi ardından Boğaziçi Üniversitesi’nde İngiliz Dili ve Edebiyatı okudum.
7 yaşında gazoz kapağı toplamakla başlayan; orta, lise ve üniversite eğitimi sırasında devam eden farklı iş deneyimlerimi saymazsak, üniversite sonrası sırasıyla; TÜSİAD, Sarkuysan, Commercial Union Sigorta, Yaşar Dış Ticaret gibi şirketlerde farklı görevlerde çalıştım.
Leave a Reply