Sen gidince… Dolores O’Riordan

The Cranberries solisti, Cranberries’in her şeyi, Dolores O’Riordan da gidiverdi.

46 yaşında hem de.

Benden 1 yaş büyüktü oysa. O kadar beklenmedik erken genç bi gidiş.

Uçaktan indim, yine sosyal medyadan öğrendim, kalakaldım öylece. Aklımda en sevdiğim şarkısı, sesi!

Bazı insanların sesi hemen kulağında çınlıyor, Dolores O’Riordan’ın da öyle. Bak resmen yazarken kulağımda duyuyorum bir şekilde. Ne garip, ne güçlü, ne güzel…

Adını Dolores koymuş anne-babası; Hüzün…

İnsanların adları çok etkiliyor beni. Adının bir anlamı olan her isime hep dikkat kesiliyorum.

Kızılderili öğretileri gibi etkiliyor beni. Acaba adının hayatındaki yeri, anlamı bir insana neler getiriyor diye düşünmeden edemiyorum.

Ne düşünülerek konuluyor bir çocuğa o ad?

Hikayesi nedir Dolores’in adının acaba? Var mıdır bir hikayesi acaba?

Pıt diye uçuverdi avucumuzdan o güçlü-asi-duygusal çığlık, o canım hassas ses.

Derin bir “hüzün” yarattı arkasında, Dolores…

Sesi de bambaşkaydı, haykırışı da, sözleri de.

Şiir gibiydi şarkılarının sözleri, İrlandalı her şair gibi, dolu dolu.

Ağır sözleri sesindeki incelikle hafifletiyordu bazen. Bazen de, bütün kafanda oluşturduğun o önyargı her neyse artık, yumuşacık söyleyiveriyordu, ters köşeye yatırmak için bütün kalıpları adeta.

Kısacık saçları… “Pixie Cut” yani peri kızı kesimi denen saç.

Hani Peter Pan’ın Tinkerbell’ı gibi desem de olur; Jeanne D’Arc da, afacan bi çocuk da!

“Sen gittiğinde” diye bir şarkısı var ya, beni her dinlediğimde en çok etkileyen, Dolores gittiğinde onu dinlemeye oturdum yeniden.

“Sen de aşka tutun,

Ben seni bulduğumdan beri öyle yapıyorum

…

Geceleri, sen yanımda olmadığında,

Sensiz uyuduğumda çok çaresiz ve yalnızım

Gündüzleri desen, her şey çok karmaşık

Senin etrafında olmadığım zamanlarda

Basit tek bi şey yok ki zaten..

Gittiğinde seni çok özlüyorum

Ben bunu hep böyle yapıyorum,

Ve bu böyle devam edecek” demiş ya…

Sen gittiğinde, Dolores…

Tam da böyle…

Hüzün.

Yonca

“zombie”