Telif Hakları - Yonca Tokbaş

YAZAR / KOŞAR / KONUŞMACI / ARI SEVER

- Desteklemek İstiyorum

Ana Sayfa
Hakkımda
Yazılar
Koçluk
Projeler
Kitap
Zeytinyağı
Basın
İletişim

Telif Hakları

Web sitesinde kullanılan fotoğraf çekimleri

Senem Tufan Kalyoncu

Mehmet Vanlı

4yapraklıyonca — Yonca Tokbaş

Baran Tokmakoglu

Photo by GoShots

Nurdan Usta

Mehmet Vanlı

Photo by GoShots

Pınar Büyükgüral

4yaprakliyonca

📚Yazar-Aktivist
🏃🏼‍♀️Koşucu
🐝Permakültür Tasarımcısı, Eğitmen
🌍Konuşmacı
🎓Boğaziçi 96
İşbirliği: +90 536 016 66 92

Bu semineri 2 ayda 1 veriyorum. Adı “Çöldeki

Bu semineri 2 ayda 1 veriyorum. Adı “Çöldeki Bereket”. İlk yapmaya karar verdiğim ve uyguladığım içerik, her seferinde bambaşka yerlere çıktı, çıkıyor.
Her günü geldiğinde bir kere ben de bambaşka bir yerde, bambaşka yaşanmışlıklar ve tıkanıklıklarla oturuyorum seminer başına. Aynı seminere birkaç kere katılan da oldu, onlar da bambaşka çöllerden hiç akla gelmeyen açılımlarla bir tür bereket keşfedip ayrıldılar.
Küçücük gruplar olmayı seviyorum çünkü iletişim kurmak en değerli ve ihtiyaç olan kısmı. Yazarlık becerisi asla gerekmiyor. Kendi kendine, kendi köşende çalışma içinde kalem kağıt elinde, yazıyı araç kullanmak yeterli oluyor. Kimseye illa ekran aç, konuş benimle, anlat veya yazmak zorundasın baskısı yok. Üzerimizde yeterince baskı ve sıkıntı var. İnsan bazen neye neden tıkandığını bile bilemiyor. Garip bir çölleşme, çölde susuz veya çaresiz kalmışlık hissi. Oysa çölde bile hayat var. Çok keyifle yaptığım bu seminere katılım için linki profilime bırakıyorum.
İnsan muazzam bir varlık. Her şekilde kendine yetebilir.. Beklerim.. Perşembe Akşamı..
Hadi gelin.
🍀❤️✍🏼🌿💦🐢🌍🧶
#çöldekibereket #seminer #ilişkiler #iletişim #yazmak #yaratıcıyazarlık

Soruların Efendisi Aslan Cem..
Olmadık detayları düşünüp tartmanın, risk analizi yapmaların Efendisi.
Meraklı doğdun sen. İfade gücünle şaşırttın hep.
Hem çocuksu bi halin var hep koruduğun; hem de insanı kendine getiren bir olgunluğun.
Sana ne danışırsam danışayım, hangi konuda tartışıyor olursak olalım, sağlam bir içgüdüyle gelen sağduyulu bir cevabın var. Güven veriyorsun insana; bir de insanı ilginç bir şekilde saygı duymaya çağırıyorsun, e biz de geliyoruz.
Kimi zaman olgunluğuna bakıp çocukluğunu, bazen de çocukluğuna bakıp olgunluğunu unutuyorum.
Belki de ailemizin küçüğüsün ya, hep küçük kal istediğimi farkedip kendimle savaşıyorum.
Gördüğüm en uzun saçlı doğan bebeksin. Keskin bakan ve duygulanınca sağa sola kaçırdığın gözlerini.. bak yazarken elimde değil ağlıyorum çocuk, çok özledim.
Kendini de şaşırtan hızda iyi arkadaşlıklar kurmanla, uyum becerinle; disiplin anlayışın sayesinde biz çok rahat büyütmüş olduk seni. Konuşma hızına yetişememe olayımızın ortak olması beni çok güldüren ve hınzırca ihya eden bi şeyimiz.
Bi ara kendini çok yönlü tek odaksız olmakla yargılıyordun. “Anne benim odağım ne?” diye diye. Bugün geldiğin noktada o çeşitlilikle beslenip olgunlaşmanı, özgüvenini böyle tatlı pekiştirmeni izlemek pek güzel çocuk.
Kaygılarını işe yarayan bir araç olarak da kullanmanın yollarını araştır dilerim.
Duygularını, istediklerini ve istemediklerini hep bu kadar net, açık, dürüst ve nezaketle ifade etmeye devam ederek büyü dilerim.
Değer bildiğinin ve hakkını verdiğinin farkındayız Evlatcım. Mutlu olduğunu görmek bize paha biçilmez ödül.
Varsayımlar, düşünceler seni kesmesin. Dal içine bak. Gül geç. Bu sene ne çok kalıp kırdın, cebine ne çok farklı deneyim kattın.
Heyecanla arkandayız.
Ablan ne güzel söyledi, iyi ki doğmuşsun ailemize. Ne tatlı bir kardeş, evlat, insan kazandı bu kırılgan Dünya.
Doğum günün kutlu olsun Aslan Cem..
Hep büyük ve arsız hedefler koyan Profesyonel Dünya’ya, rağmen küçük ve yavaş olabilmenin mümkün gücünü de hatırla.
Canımsın..
🍀❤️

Dut Yemiş Bülbül Bücür, cüce bir dut ağacı

Dut Yemiş Bülbül
Bücür, cüce bir dut ağacım var Datça Kızlan’daki köy evimizde. Adını 8 post önce “Cücük” koydum. Minnacık bahçemizi tam bir Permakültür bahçesi olarak tasarladım ve 7 senedir cenneti yaşıyorum.
Cücük, her yeni gün, bal gibi tatlı kara dut veriyor.
Her gün dut topluyorum.
Tam 1 kase.
Doyumluk ve yeterli.
Her toplayışımda kendimle yüzleşiyorum.
İçimdeki cümleler şöyle:
* Dikkatli topla Yonca ezilmesin, çok narin
* Şuna bak içine girdikçe ne çok dut olmuş yine. Dışarıdan bakınca hiç görünmüyor
* Ah.. yere düştü! Olsun Yonca, 1-2 tane düşse ne olur. Kurda kuşa aşa. Bak karıncalar aşağıda bekleşiyor
* Yine de düşürmesem iyiydi. Ah bi de üstüne bastım ezildi! Özür dilerim
* Yahu elinde koca kase dut, senin gözün o yere düşen 1 tane de mi kaldı, aşk olsun
* Komşuma da götüreyim. Ama zaten azıcık. Herkese 3 tane düşer, ayıp. Maksat paylaşmak. Onlar benimle her şeyi ne kadar cömert paylaşıyor. Benim gözüme şu kase az ve ayıp geliyor
* Az diye bir şey yok. Ayıp nereden çıktı! Neden böyle şeyler düşünüyorsun sen Yonca?
* Bu günleri yaşamak en büyük hayalimdi. Yaşıyorum. Belki ondan. Henüz kendi nefsimi doyuramadım belki. Şu an nasip kısmet oldu. Şimdi de bi tanesini paylaşmak, düşürmek zoruma gidiyor. O 1 dutta gözüm kalıyor. Kıyamıyorum. Bunu düşündüğüm için çok utanıyorum
* Ne kadar narin dutlar. Olgunlaşana dokunduğum an elimde kalıyor. Çekiştirmek gerekenlerin zaten dalından bana gelesi yok
* Olan kararıp yumuşuyor, olmayan sert ve inatçı duruyor
* Olan asla direnmiyor. Olmamış direniyor. Ne anlamlısın Cücükcüm…
* İnsanın midesinin, gözünün, nefsinin doyması; seçmeyi ve istemeyi bekleyen bir yol. Ben de böyle böyle doyuyorum işte
* Her gün tam 1 kase dolusu dutun olması ne mücevher bir matematik. Tam karar. Ne eksik ne fazla. Ne bıktırıcı ne de ziyankar.
* Cücük dut değil hayat okulu mübarek!

Elimde bir kase dut. Yağmur başladı.
Eve girdim. Yağmuru izleyerek dut yiyorum.
Bülbülüm.
🍀❤️🐝🏡
#kaymaknene #dut #permakültür #4yapraklıyoncabahçesi #farkındalık #sürdürülebiliryaşam #verimlilik #tarladansofraya #slowlife

“Seçim sendromu” yaşıyorum. Verimli çalışamıyorum. Odaklanmakta, başladığım işi veya basit bir sohbeti keyifli devam ettirmekte güçlük çekiyorum.
Umutlu ve kaygılıyım.
“Eğer bir insan bu yaşında şu kadar saat gençlerin karşısında her soruya itinayla cevap veriyorsa ve zaten oraya çıkma cesareti varsa bu bile yeter” yorumları duyuyorum. Bu yorum içeriği bana yetmiyor.
“Siz babalatvacikmikrofon da Sayın kilicdaroglu ‘nu sonuna kadar izlediniz mi?” diye sorduğumda, yukarıdaki cümle tekrarlanıyor.
Ben dikkatle baştan sona dinledim. Sadece tarafı olduğum aday ve parti diye değil. Ben her tarafı detaylı dinlemeyi önemsiyorum.
1 Cumhurbaşkanı adayının, “O” veya başka bir yaşta, türlü soruya nezaketle, dürüst, açık cevap vermesi; saatlerce stres yönetiminde dayanıklılık göstermesi, vatandaş olarak beklentim bile olmayan zaten olması gereken erdem ve beceriler bütünü.
Ortam, alan, iletişim ağ ve bağı için oguzhanugur_ iyi ki var!
“O” gence o tek “sen kimsin ki” çıkışı da olmasaydı istedim. Kendisini süper anlıyorum ve yine de hepimizin bu ünlem ve söyleme feci doymuşluğu var.
Sorulan soruların, soru gibi değil de, daha çok; sitem, yorum, kanı, yönlendirme meyilli sorumsular olması dikkatimi çekti.
Herkes dolu.
Kimse öfkesini, kırgınlığını, sitemini veya dayatmasını dile getirmeden konuşamıyor. Soru sorma becerimizi geliştirebiliriz.
Bu deşarj bile tarihi, ve tarihe not bir zaman ve eylem dilimi.
Sayın Kılıçdaroğlu’nun tepkileri, seçtiği kelimeler, kimi sorulara politik kıvraklığın gerektirdiği kadarıyla dozunda cevaplamadan cevap verme becerisi;
cevap hakkı doğan veya konunun uzmanı ekip arkadaşına söz verme hakkaniyetini gözetmesi;
mutlak sakin, adil, duygularını gösteren, nazik beden ve ruh dili;
bilgi ve donanımını, çözüm ve eleştirilerini üstten bakmadan yerinde sergileyen o saygılı ve vakur duruşunu koruyarak sürdürebilmesi..
“köfte ekmek” vurgusundaki edebi kinayesi..
İyi geldi.
Bana iyi gelenin bütünün de hayrına adil bir şekilde gerçekleşmesini diliyorum.
Teşekkür ederim.
🍀❤️🐝🌿
#seçim #cumhurbaşkanı #kemalkılıçdaroğlu #babalatv

Ne ekersen onu biçersin. Sevgiyse sevgi. Hayatsa

Ne ekersen onu biçersin. Sevgiyse sevgi. Hayatsa hayat. Umut için aktif çaba, hareket gerek. Emek verdikçe yeşertmek mümkün. Ziyansız ve sade doyum mümkün. Yaşarken o anda kalmak ve olduğu kadar diyebilmek mümkün.
Zaten olağanüstü bi şey için kamera düzenekleri ve en iyi açıyla uğraşma becerim de yok. Sıkılıyorum da o çabadan. Zamanımı harcıyor. Tercihim o yönde değil. Instagram kusura bakmasın :) beklediği gibi profesyonel değil, olduğum kadar acemi rahatım. Ve, bostanımdan akşam yemeğimi toplarken tam da o anda kalmak istiyorum. Rokanın dalından elimle çıt edişini duymak beni benden alıyor! O sırada bir arı vızıltısı oluyor. Bekliyorum. Domates çiçeklerinde dans ediyor bizim bal kız. Marulu toplarken bi narin ki! “canını incitmeden toplayabildim umarım” diye fısıldıyorum marula. Soğan bi alem. Biraz sert bi kişilik gibi ama dokun hemen vıjk eriyor. “Abi kusura bakma senden de alıcam azcık” diyorum.
Biberler gözümün içine bakıyor, “beni unutma toplamayı, yoksa arkamdan gelenlere yol tıkanır” diye. “Derhal” diyorum. Pıt çıt kıt mıy gibi sesler çıkıyor; roka, marul, biber, taza soğan toplarken.
Nane de var sahi, o biraz daha kırt sesi ve öf acayip bi koku. 2-3 yaprak salataya şenlik.
Dut ellerimi kınalı kırmızı yapıyor. Bi avuç akşam tatlısı.
Bu kadar, daha ne olsun.
Yemeyi bırak, toplarken kokusuyla doydum. Bahçede bi gıdım suyla yıkadım yetti. İlaç zehir yok.
Mis.
Ne iyi geldi şuncacık eylem. Pazar gibi pazar.
🍀❤️🐝🧿
#bahçıvanyonca #umutekiyorum #hayatbiçiyorum #arılarasağlık #4yapraklıyoncabahçesi #kaymaknenenineviyaşıyor

Boynumdan asla çıkartmadığım, bir ömürlük

Boynumdan asla çıkartmadığım, bir ömürlük emeğin 1 çay kaşığının sadece 12’de biri kadar olan o bal damlası kolyemle tek kişilik ve şiddetsiz aktivist olmaya beni taşıyan arılar.
Besin kaynaklarımızın en az %80’ini arılara borçluyuz.
Bütün işçi bal arıları dişi.
Her sabah güneşle bir aşk hormonu olan feromonla kendilerini hayata atıp yorgunluktan tükenene kadar çalışmaktan ölüyorlar. Öylesine bir çalışma-üretme-bereketlendirme aşkı.
Karşılıksız tereddütsüz aşk.
Kovandaki saygı ve demokratik düzen, Dünya’da insanlarca uygulanamadı. Çünkü her bir arı hem kendinin, hem bütünün hayrına çalışıyor ve bu amaç dışına taşan bir arı henüz görülmedi. Ha de ki ilaçlamadan filan kafayı yedirdik, yanlışlıkla bütüne bir zararı olacak, onu bertaraf etme şekillerinde bile bir nezaket var. Ölüyor olduğunu anlamadan hayatına son veriyorlar ve de saygıyla defnediyorlar.
#verimlilik #sürdürülebilirlik konuşmaları arıları bilmeden eksik ve boş.
Takım çalışması, #motivasyon #aşk #kıtlık enflasyonda kâr anlatmak için 1 arı tanımak gerek.
Düşün, insanlık kendi kendinin canına kast edercesine en büyük nimetine kimyasal savaş açmış; onda bile insana top yekün saldırmıyor. Hala bizi besliyor.
Hiçbir arı ne yaşadığı kovanı pisliyor ne de onun olmayan kovana girip ahenk bozmaya kalkıyor. Herkes yerini yurdunu saygısını biliyor.
Ha babam çalışıyor.
1 muz ağacı ile daha yakından tanıdığımda yıl 2009’du. 2014’de #ArıSevgisi eğitimlerini ülke çapında togvakfi gençlerine vermeye başladığımda ormanlarımız yanmamış ve Ahali “arıları anlatıcam” diye emeklerini sömürerek para kazanacağı fırsatçılığı tam anlamamıştı. Benim meselem hiçbir zaman ne bal ne de arı ürünleri olmadı. Olmayacak. Benim meselem o 1 Arı’nın canını kurtarmak ve hakkını teslim etmek.
Arıların da suya ve besin kaynaklarına ihtiyacı var.
Delirerek çalışsın da yok zamanda bal yapsın diye basıyorlar şekeri, köleden beter sömürüyorlar. Çünkü bir tek insan yoktan anlamıyor.
Arılara saygı ve minnetle.
Dünya Arı Günümüzzzz kutlu olsun.
#dünyaarıgünü 🍀❤️🐝

Destina’cığım, Badem gözlü bal tanem.. Nas

Destina’cığım,
Badem gözlü bal tanem..
Nasıl da güzel bir günde iyi ki doğdun.
19 Mayıs Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramımız ve doğum günün kutlu olsun.
Canım Destinacığım,
Bizim anne babalığımız kolay oldu A Canım. Senin kadar sorumluluk sahibi, hayatta ne istediğini bu kadar net ve kararlı bilen ve o uğurda odaklı çalışan bir insan için yapabileceğimiz tek şey yoluna gölge etmeden destek olmaktı… böyle yüksüz, nazik bi cansın sen. Ve sınırların da net. Bak o halini takdir ediyorum. Kal öyle. Olur da farkına varmadığım bi türde kıl bi yaşlı olurum, sana karşı yalancı bi vicdan baskısı yapıp canını üzmeme hiç izin verme.
Zor günlerde zorluğu, üzüntülerde üzüntüyü göğüslemeyi ve yaşamayı bildiğin kadar; önüne gelen her şansın değerini de özenle yaşamayı bilmen.. duygularınla hemhal ve ayakları yere sağlam basan; hem kendine hem aleme dürüst olman..
Yeşerdiğin ortamları bulmak için gösterdiğin sonsuz çaban ve vazgeçmeyişlerin…
Azmin..
Dekan listesine kaç kere 4 üzerinden 4 ortalamayla girmen.. artık kanıksadığımız olağanüstü başarınlarınla mütevaziliğini her daim koruman..
Bunun adı özgüven be Destinam…
Sana bakınca içim çok rahat a Canım.
Geçen gün köyde bir toplaşmada, “çocukları çok özledim” dediğimde bir komşum; “e çok şükür içinde can var ya” dedi, mıhlandım yerime.
Seni çok seviyorum.
YOL’un açık ve gönlünden yana olsun can tanem.
Kıkırdaman daim olsun. Eğlen a canım destinatokbass Hakettin. Hakkın.
🍀❤️🐝💃🧿

Seçim, benim için çeşitliliği eşsiz bir kala

Seçim, benim için çeşitliliği eşsiz bir kalabalıkla koşulan bir tür ultramaraton. Yani 42km 195metreden uzun bir yarış.
Yol çetrefilli.
Zemin kaygan ve iklim sürekli değişiyor.
Yarışa katılanlar arasında hiç etik olmayanlar var.
Çok fazla şeye eşzamanlı dikkat etmeliyim. Finişi görmek için çok dayanıklı olmalı, kendimi sürekli güncellemeli, beslemeli; uzun vadeli stratejik planlarımı her an yenileyebilir olmalıyım.
Hızlı başlayıp erken tükenmemeliyim. Yavaş gidip geri kalmamalıyım.
Sonsuza dek etik ve adil olmalıyım.
Hırsıma yenilmek istemem. Öfkeyle kalkıp zararla oturmak istemem. Dikkatsizlik ederek düşüp sakatlanmak; finişi göremediğim gibi bir daha yarışamamak beni üzer.
Finiş de tek seferli değil.
2. bir finiş olabileceği en başından belli. Oyunun kuralı bu.
Rakiplerle finişe geliş durumuna göre, bu koştuğun 42km’den de uzun rotayı sil baştan “bir tur daha koş gel” de denebiliyor. Ben bu kuralı bilerek yola koyulmuşum. Sonradan, “vay efendim neden 2. kez diyemem”. Veya “ay çok moralim bozuldu” diye bir daha start almamam söz konusu değil.
Olay bu.
Buna hazırlandım. Yoluma bakarım.
Moralimi bozmak isteyenler olur.
Oyun da bu da var.
Besin takviyemi yapar, acilen yeni strateji belirler yarışa devam ederim. 20 yıllık bir tecrübem var benim. Hiçbir başarı bir gecede olmuyor, bilirim.

Çevredeki yorumların içindeki şiddet ve faşizanlık ne işe yarıyor, beni nereye çekiyor bakarım. Laf yetiştirmek zaman ve güç kaybı.
Daha çok insan maraton koşsa; uzun vadeli strateji ve sakatlık yönetimi, bazen finişi görememe, her an, kas-kafa-gönül-hız-hırs-öfke yönetimi konusunda hem sürdürülebilirlik hem de dayanıklılık geliştirir.
Dİ.
Öte yandan; yolda yaşanan “şok”lar bireysel ve toplumsal olarak daha ne kadar çok gelişime ihtiyaç var;
Sevmediğimiz o canavarlara benzeme riskimiz ne kadar çok;
Ne kadar kapalı, kaba, katı, ve içten pazarlıklıyız onu da aynalıyor.

Seçimim demokrasiden yana. İkinci kez oyumu vermek için hazırım.
Gerisi teferruat.
🍀❤️🏃‍♀️🐝
#seçim #ultramaraton #sürdürülebilirlik #dayanıklılık #seçim2023 #maraton #demokrasi

Sen git, tarihte hep en acayip önemli günlere de

Sen git, tarihte hep en acayip önemli günlere denk gelen günde doğ, olacak iş mi Arda! GS UEFA kupası alır, Arda'nın doğum günüdür... Anneler günü olur, Arda'nın doğum günüdür.. GS şampiyon olur Arda'nın doğum günüdür... Doğuracak olurum Arda'nın doğum günüdür... Memleket tarihinin en önemli seçim günü gelir, Arda'nın doğum günüdür.
Mayıs bana bunu neden yapıyorsun desem diyemem, hayatımın biriciklerinin hepsinin ard arda doğum günüdür.
Ardacım,
çocuklarımızın ikisi de yuvadan uçunca, seninle yeniden en başa döndük. 30 yıl öncesindeki, “çıktığım çocuk” oldun. Çok hoş oldu böyle seninle yeniden özleşip kavuşmalar. Turist kapıl olarak tarihteki ilk güneş saatinde zaman durduran takılmalar. Didişip tepişmeye mahal ve bahanemiz kalmadı.
Senin en çok neyini kutluyorum biliyor musun?
Hata yaptığında kaçak oynamadan kabul etmeni. Sorumluluğu alıp düzeltmek için gösterdiğin 360 derece sonsuz çabanı. Yok saymayışını. Takdir edilecek şeyi layığıyla takdir etmeni. “Ben yapamam, değişemem” demeyişini. Sana zor ve uzak gelse de bazen açılmak, açılmayı yürekten deneyişini. Ailedeki kızları her koşulda sahiplenmeden yüreklendirmeni. Çocukların lafı geçince titreyen sesini ve sessiz gözyaşını. Tek başına büyümek kolay değilken, birlikte büyümeyi seçmeni.
Yahu sen her şeyi bırak, Erik Ağacımızdaki kabuklu biti de bizle bir olup temizledin ya ellerinle tek tek sabırla.. ben daha ne isterim şu hayatta!
Çıktığım çocuk büyük Aşkımsın, ulu orta söylüyorum diye sakın sıkılma.
Doğum günün kutlu olsun hayatımın ince detayı.
Ha bir de..
Şifa niyetine şifamız daim olsun elbette.
(Nazar savar da koyayım şuraya ama siz yine de tahtaya da vurup tü tü tü deyin okuyup bitirince.)
🧿🍀❤️🫶🏼😉
#doğumgünü #umut #aşk #act

TAŞ ve KALP Bahçemi tasarlarken, ortasına bir K

TAŞ ve KALP
Bahçemi tasarlarken, ortasına bir KALP kurgulamıştım.
TAŞtan.
TAŞları tek tek KALP şeklinde dizmiştim.
Kalbe uzanan damar gibi bir yol ve kalpten de ağaçlara -bahçemin akciğerlerine- uzanan damarlar olacak diye hayal etmiştim.
O TAŞ kalbin içinde bir süre durup zaman geçirdim.
Boş baktım.
Tasarladığım KALP gerçekte nasıl olur hayal etmeye çalıştım.
Güneşin doğuşunu batışını, ağaçlarımın gölgesini, rüzgarı gözlemledim.
Bu TAŞ KALP nasıl aynı anda birkaç işe birden yarar diye içinde 4 döndüm.
Derdim, bir taşla birkaç kuş yaşatmaktı.
Bahçeye ağaçlarımızı dikerken de, yine güneş ve aya göre bir çember düşünmüştüm. Göğün altında Ağaçlardan bir Evren.
Gün boyu ağaç gölgesinde serin serin oturabileceğimiz; yarın öbür gün geceleri de sokak ışıklarından korunarak, göğün altında yıldızları izleyebileceğimiz bir Evren.
Kurgulayıp tasarladığım bu TAŞ KALP, işte bu ağaç çemberinin ortasında ve altında hem bize rahat oturma imkanı verecekti; hem de..
KALP şekli sayesinde kenar etkisini arttırıp bahçede daha fazla yeşil alan bırakma şansı yaratacaktı.
Kazan kazan.
Ne kadar çok girinti çıkıntı ve kenar etkisi, o kadar çok bereket.
Bahçemin tam ortasında bir kalp fikri, cümlesi, metaforu “gönlümün bahçesi” dediğim bu biricik köy evimize, her şeyiyle nefis bir bütünlemeydi.
Kaymak Nene Evi’mizin hayata dönüşü, kalbinin atması demekti.
TAŞ KALP ve O kalbe giden yol ve O kalpten cennete giden yol döşendi.
TAŞ aralarındaki toprağa yayılıcı kekik, tırfıl, fiğ, ak üçgül karışımı tohum attım.
Suladık. TAŞ’ların arasından tohumlar filizlendikçe TAŞ KALP hayat bulup yeşerecekti.
OLDU.
Ha ben tohum atmasam da doğadan polen uçar, arı tozlaştırır, o taş yine yeşerirdi.
ÇÜNKÜ burası ANADOLU.
TAŞ atsan da, bu topraklarda eninde sonunda, KALP yeşeriyor.
O kadar.
🍀❤️🫶🏼
#taş #kalp #anadolu #erzurum #hayat #umut

Anlatılmaz yaşanır. Taş Kalbin nasıl nefes al

Anlatılmaz yaşanır. Taş Kalbin nasıl nefes aldığını; akciğerlerine nasıl gidildiğini filan anlattım. Horoz Senfonisi var.
Bana bu sene “yok sana” diyen Eşek Zeytini var mesela. Hadi bugün itibariyle onun da adı Kadife olsun. Defne evladım güçlü bir genç kız oldu. Büyürken çok badireler atlattı. Çok narindi, ha bire hastalanıyordu. Bu kız nasıl büyüyecek derken, gel bi de şimdi gör. Datça Domat Zeytinim bu sene nazlı. Hadi adı da Nazlı Yarim olsun. Oldu.
Memecik delirmiş olmalı. Ona Memeli Kuzum diyeyim bundan böyle.
Cüce Dut’u Bülbüle kaptırsak da mahalleye yeter maşallahı var. Cücük olsun adı.
Duşakabin yerine bende Zakkum. Çim yerine çeşit çeşit nane, trifolium repens (aküçgül yoncası), yayılıcı kekik, sarı alyssum, kendiliğinden ne biterse o ve ayrık otugiller.
Tarkan’ın “gül döktüm yollarına”sı yerim göğüm.
Rokalar bebecik ve büyümekte aşırı kararlı. Soğanlar haddini aştı, o ne asilik ve başkaldırı. Acur ve salatalık atışıyor. Zeytin çiçeğine yetişip görmek 5-6 sene önce anca nasip olmuştu. Bugün ben gösterirken ilk görenlerin heyecanından öperim. Bilirim. Anlarım.
Üzümler gorukçuk olacak daha. Biri kara kız, ikisi beyaz analı kızlı. İsim veremedim daha. Bekliyom ilham.
Badem “buralar benim memleket” diyor. Ağa o. Hanım Ağa.
Limon ağır. Ona Sühendan yakışır. Portakal bi oynak. Zilli olsun bence.
Nar çok özel. Ekşi. Meyhane mezesine gönlü kayık gibi. Narin yakışır.
Bak şimdi, sıkı dur.
“Lycianthes rantonnetii” adında, lakabı Çılgın Kız olan bi ağaç var. Adı üstünde kalsın. Çılgın Kız. Mor çiçekleri altında orman masamız. İnsanın gölgesi mor çiçekli olursa tabi aklı beş karış havada olur. Olsun.
Lavanta ve Mercan Köşk yan yana. Yakından bakayım keratalara derken, sevişen böcekleri bastım iyi mi yanlışlıkla! (Affola)
Hünnap (bence Hürrem) karşıda.
Ve daha neler neler.
Hıdrellez’le bir Dolunay’ı karşıladım. Uğurladım.
Sabah sabah iyi ki geldiniz
Aynı bahçede, toprakta, aynı ağacın dalında farklı haller gösteren canlara tanık oldunuz. Çeşitliliğin gücü adına.
Çünkü mümkün.
🍀💙🌿🐝🌍🐓💦🧿
#kaymaknene #kaymaknenenineviyaşıyor #kızlan #datça #permakültür #bahçe #doğa #horoz #çeşitlilik #sürdürülebiliryaşam #sustainability #umutekiyorum #zeytin #hıdrellez #dolunay

Bahçeye diktiğimizde küçücük bir lavantacık

Bahçeye diktiğimizde küçücük bir lavantacıktı. 7. Senesi. Dev oldu. Üstü arı dolu. Gözümün seçtiği o arıya odaklanıyorum. Arıların en sevdiği besin kaynaklarından lavanta. Kokusuna ben dayanamıyorum, her işi aşk hormonu feromon olan arı nasıl dayansın!
Orman masamda oturuyorum. Lavantayla aram iki adım. Lavantadan kalkıp da bana yanaşan tek bir arı yok. Arı kızları iş başında izlemek, sessiz sedasız sonsuz emek vızıltısını dinlemek, eşittir anda kalmak tanımının dibi.
2 gündür arada dur-kalk yağmur yağıyor. Bulutlara bakılırsa az daha yağacak. Gökgürültüsü ve şimşek şiddetsizce göz kulak zıplatıyor.
Lavantamın yanında mercan köşk var. Yerlerde, bakarsan görürsün, nane. Yürürken üstüne basınca hayat naneli lavanta kokuyor. Koparıp yediğim de oluyor, otururken alıştığım için kokusunu duymadığım da. Duy Yonca duy. Alışıp da duymazlık, yazık…
Paylaşımlarımla ne hissettiğinizi yazdınız. Etkilendim.
Gün okuyup yazmakla, konu komşu sohbetiyle, bahçeyle, doğayla, mini bostanla haşır neşir, “gerçek bir zaman” hissiyle geçiyor. Yaşamak.
Dün sanalyazi_evi nde “Helalleşme-Hesaplaşma Yazı Saati” yaptım. Çok memnun kaldım kendimden. Katılımcıların geribildirimleri de rahatlattı. “Kelime Takıntısı Yazı Saati” yapmıştım, ayıptır söylemesi, hala tadı benim kendi damağımda. Doyamadım. Tekrarlayacağım.
Posta kutuma Linkedin’den sürekli “o baktı, bu mesaj attı” diye bildirim geliyordu. Bir anda girdim oraya döküle saça iç döküş patlaması yazdım. Rahatladım. “Beni orada aramayın, burada bulabilirsiniz” demem, 200kelime aldı.
Dizideki bi cümle üzerine döndüm bu ay 3. kez yeniden Sartre okudum.
Kitabın 30. sayfasındaki O cümlede durdum.
Doydum.
Cümlenin çevirisi:
“Umutsuz bile olsan harekete geçmemezlik etme” veya “umutsuzluk atalete sürüklememeli” gibi olabilir.
Şimdilik buraya yazacaklarım bu kadar.
🍀🐝
#arısevgisi #takıntı #lavanta #nane #sartre #umut #helaletmiyorum #carpediem #kaymaknene

Buzağılar Şenköy Zeytinliğimizde iş başınd

Buzağılar Şenköy Zeytinliğimizde iş başında.
Görevleri kadim ve çok değerli. Arazide gördüğünüz “otlar” şifa deposu asilzadeler.
Zeytinyağım UMUT ve HAYAL’e sağlık bileşenlerini, rekor polifenolünü, enfes aromayı, mis kokularını verip derman olan mucize bitki dokusu onlar.
Şenköy toprağının, suyunun, doğal dokusunun biricikleri; papatya, hayıt, kekik, ada soğanı, dağ çileği, yaban böğürtleni; yoncagiller, fulyalar, salep, cıbıl örümcekotugiller, ımsık, mercan köşk, fesleğen, reyhan, karabaş otu..
Say say bitmez.
Zeytinliğimiz cennetin ta kendisi!
Her birinin yaradığı bir iş var. Eğer bu bitkiler orada bittiyse vardır karşıladığı bir ihtiyaç. Hepsi birbirine derman ve arkadaş. Kurda kuşa aşa.
Bunun adı çeşitlilik; korunması gereken doğal mucize.
Şenköy’ün börtü böceğine, arısına, doğasına, yerlisine misafir olan benim.
Gözüm gibi, kalbim gibi (kendi kalbimden de iyi) koruyorum zeytinliğimizdeki mucizeleri.
Bir zeytinim çok hastaydı. Nasıl kurtarırız diye Ferudun Abi, Şenköylü Salih, ben birlikte düşündük, tartıştık.
Hasta Zeytinime sert budama yaptık.
Sivri sinek ilaçlama kamyonetlerinin önüne kendimi atmakla meşhurum ben. Bir damla zehirle işim olmaz. Hayat bahçelerimin hiçbirinde damla zehir yok! En masum diye yutturulan “ilaç” da zehir. Yutmam, yutturmam.
Acelem yok.
Doğanın vardır bir bildiği. Ölüm de döngünün parçası. Sabırdır hayatın istediği, veririm.
Toprak güçlüyse ağaç da güçlü.
Budama sonrası akşam serininde, hem yapraktan hem topraktan mis gibi etkin mikroorganizma uyguladık.
Bugün Salih müjdeyi verdi!
2. senenin sonunda hasta zeytinim iyileşme gösterdi.
Salih bugün buzağılarını da getirdi.
Zeytinliğimizdeki binbir şifalı ot onlara mama, bana mis gibi kaka.
Orada olabilsem hepsine sarılıp öpücem. Tiplere bak!
Buzağılar otlanıp doğal biçme yapıyor, arada yan gelip yatırıyorlar.
Hem bana, hem bütüne fayda.
Videoyu Salih yolladı.
Görüntü net değil diyene toslarım. Kalite görüntüde değil, içerikte.
Afiyet olsun Buzağı kardeşlerim.
Sağlığımıza!
🍀❤️🐝🌿🐄
#zeytinlik #umut #zeytinyağı #permakültür #şenköy #umutekiyorum

Adı Donatella. Doktor. Benden 4 yaş büyük “N

Adı Donatella. Doktor.
Benden 4 yaş büyük
“Neden” diyorum, “Neden bunca ilaç, hem herkes hormon almak zorunda mı?”
“Zorunda değil” diyor.
“Ben anneannem gibi yaşlanmak istiyorum. Onu hiç mi ateş basmamış? Uykuları hiç mi kaçmamış? Bi kere bile yaşlanmaktan, buruşmaktan, pörsümekten şikayet ederken duymadım. Ağır hastalık geçirmedi. Dizleri ağrırdı. Namazı yerde değil, masada kılmaya başladı. Tansiyonu vardı. Sinirlendi mi gençken de terlik atardı, yaşlanınca da hedefi şaşırmadı.”
…
“Sevgili Yonka,
Anneannen “expat” değildi. Cep telefonu, feysbuku, instagramı yoktu.
Çocuklarından haber gelirse geliyordu. Gelmezse, iyi haberdi. 3 kıta 4 farklı saat dilimiyle yaşayıp jetlaglerle uğraşmıyor; sosyal medyada asla yaşlanmayan, asla mutsuz olmayan, hiç para sıkıntısı çektirmeyen filtrelere ve insanlara 8 saniyede bir maruz kalmıyordu. Kadınlıkla ilgili acayip yargılar, baskılar yoktu. Ev kadını olmak utandırıcı değildi. Güneşle kalkıyor, işler bitince yatıyordu. Magazini kaçırdı diye asosyallikle suçlu hissettirilmiyordu. Ektiğini biçiyor ve yiyordu.”
Karşılıklı susuyoruz.
“Sen nasıl baş ediyorsun?” diyorum.  “Her gün hastaneye gelmesem, senin gibi evden çalışmaya çalışsam delirebilirdim” diyor.
“Bana doğa iyi geliyor” diyorum. “Doğayla hemhal olmak, hareket etmek her zaman iyi gelir” diyor. “Elimizden en çok doğamız alındı ve hastalandık.”
“Kederimi, yasımı, mutluluğumu.. tohumla, toprakla, arılarla yaza koşa paylaşarak dayanabiliyorum. Ben böyle böyle iyileşmek istiyorum.”
“Sevgili Yonka,
Akciğerlerimiz için tıp eksik konuşuyor..” diyor. “Akciğerlerimiz, keder ve yasın Efendisi. Bu duygularımız ağır basıp onları rahat yaşayamadığımızda iflas ediyor. “Duygusal Akciğerimiz” iyileşmeden, fiziksel akciğerimiz iyileşmiyor.”
…
“Bunu bana söyleyen ikinci nefis Doktorumsun” diyorum.
Susuyoruz.
Göz göze gelirsek çok ağlarım.
Kahretsin göz göze geldik.
A a… Donatella’da ağlıyor.
Kalkıp birbirimize sarılıyoruz.
🍀❤️🐝🌿🌍💦🏃‍♀️✍🏼
#duygusalakciğerhikayesi #kadın #doğalhayat #permakültür #4yapraklıyoncabahçesi #kaymaknenenineviyaşıyor #arısevgisi

Ege’mizde evler neden küçük pencereli ve etra

Ege’mizde evler neden küçük pencereli ve etrafı kendine has mavi; cepheler beyaz ve kullanılan malzeme ahşap ve taş?
Neden bu kendine has doku ve mimari Paris’de yok da Ege’de var?
Deprem, coğrafya, toprak, hava, su, iklim ve kendine has börtü böcek bunu gerektirir ondan.
Evler küçük. “Hayatta” yaşanır çünkü. Terasa, avluya hayat denir buralarda.
Tuvalet evin dışındadır. Çünkü kakan altın kadar kıymetli gübredir. Hijyen için, evden uzak, toprağa yakındır.
Sıcak ve soğuktan korunmak için taş/ahşap yapılar, küçük pencereler. Beyaz sıcağı tutmaz. Börtü böcek de kendini beyaz zeminde kabak gibi gösterdiğinden gelmez. O doğal beyaz kireç kokusunu da sevmez börtü böcek. Evler hava alır o kireç boyayla. Kimyasal soluyarak uyumazsın.
Pencere ve kapı çerçeveleri doğal göztaşı çivit mavi olur.  O doğal çivit mavinin kokusunu da, rengini de, sivri sinekler hiç sevmez. Evine yaklaşmaz, içeri girmez. Akrep de o maviden korkar. Maviyi ateş kırmızısı görür çünkü.
Evlerin girişlerinde, yatak odalarına doğru uzayan begonviller dev dikenlidir. Yılan dolanamaz o dikenli gövdeye. Mızrak gibi dikeniyle seni yılandan korur begonvil. Evin askeri gibidir.
Fesleğenler pencere önlerinde, sofralarda sivrisinek savar. Sedir Ağacı işçilik ah ne değerlidir! Mis gibi kokar evin içi. Börtü böcek hiç sevmez o mis sedir kokusunu. Ama insana botoks etkisi yapar. Cildi güzelleştirir, uyku kalitesini arttırır.
Depremde ahşap esner. Öldürmez.
Binlerce yıldır sağlam Karyalı, Likyalı yapıları her yer.
Peki şimdi?
Beton, kimyasal boyalı yapılar. Alakasız renkler.
Koca yıl ölü mekan dev malikaneler. Hayattan kurtulmak için zehir dökülen bahçeler. Süs yüzme havuzları sivrisinek göleti, su ziyanı. Sivrileri yok edebileceğini sanan basıyor ilacı, ilaç bulutu içinde çocuklar, arılar, tohum ve toprak.
İlaçlama sonrası say bak kaç ölü sivri var. 1-2.
Ölen insan. Yavaş yavaş.
İlaçlama sesini duyan sivri geri çekiliyor, sonra taaruza geçiyor. Hayvan akıllı.
Öldürmek için yaşadıkça ölüyor insan.
Yaşamak mümkün.
Denesene.
🍀💙🐝🌍🌿💦🌍
#ege #mimari #doğa #sivrisinek #mavi #bodrum #deprem #permakültür #kaymaknenenineviyaşıyor #datça #kızlan #sürdürülebilirlik

Annem Tarihi Edirne Lisesi Mezunlarından. Dün ai

Annem Tarihi Edirne Lisesi Mezunlarından. Dün ailemiz için çok anlamlı bir geceydi. Yanında olmayı çok, çok isterdik Annem… iyi ki Hüner, Önem ve Yakup Abim seninleydi.
Edirne Lisesi’nden mezun oluşunun 60. yılında plaket aldı Annem. Plakette yazan zaten tarihe yeterli not.
Bize hayat boyu şaşmaz değerleriyle, çalışkanlığıyla; saygısı, nezaketi ve hayatla güçlü bağı ve iletişim guruluğuyla örnek Annem… evlatların, akraban, arkadaşın, akranın.. çevrende olmak ömre bedel bir gurur. Sana layık olabilelim… Canım Annem… izlemeye doyamadım… Mahçup ve vakur gülüşünden öperim!
Çok tatlısın!
(Maşallah’ınız sesli olsun;)
aylankoseoglu 🍀❤️🧿🐝
#edirnelisesi #edirnelisesimezunları #edirne

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız k

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun. Dünya’da eşi benzeri yok bugünün. Mustafa Kemal Atatürk’ün Dünya Çocuklarına armağanı. Yaşsızlığımızın daimi Bayramı. Evimiz, Cennetimiz Kızlan’ın İlk ve Orta Okulu’ndan kutlamaları çektim. Aylardır bu kadar gülümsemedim. Kahkaha atmadım aylardır. Çocuklar sağolsun. İnsana en büyük moral ve neşe. En küçüğümüzden en büyüğümüze herkesin katıldığı bir tören köyümüzün okulunda. Saygı, sevgi, özen.. en çok kalbime dokunan değerler.. çocukların neşesi, heyecanı.. sandalye kapmaca, tahta kaşıkta yumurta taşımaca, halat çekmece… danslar.. şiirler. İsterdim ki bütün kameralar burada olsun. Buradaki bu coşku ve samimiyet her birimize geçsin. Çünkü var o sevgi hala bu topraklarda.
Tören 10:00’daydı. Geciktim diye hızlı hızlı okula giderken, köyümüzün yollarında gördüğüm manzara tarifsiz! Okul hoparlöründen her şey tüm köyden duyuluyor zaten… İstiklal Marşımız başladı.
Bi görseniz, konu komşu İstiklal Marşımızı duyunca hazırola geçmiş… herkes ayakta saygı duruşunda, yolda, evinin bahçesinde. Neneler, dedeler okulun bahçesinde.. Hep birlikte kutladık.
Oyunda kaybeden çocuk öğretmenine, arkadaşına çak yapıp gülümseyerek çıkıyor. Kimisi sek sek oynuyor.
O sırada bir köpek törene geliyor. Çocuklar gösterilerini yaparken köyün köpeklerinden biri de katılıyor aralarına…
Hayat can cana devam ediyor hala bu canım Anadolu topraklarında…
Gülümsemek de göz yaşı dökmek de bizden.. Çok seviyorum memleketimi.
En büyük Bayram bu Bayram. Herkese kutlu olsun!
🍀❤️🐝🌿🌍🇹🇷
#23nisanulusalegemenlikveçocukbayramı #23nisan #çocuk

Değişimlerin bazılarına uyumlanmakta zorlanıy

Değişimlerin bazılarına uyumlanmakta zorlanıyorum. Küçük, sade, kendi kendine yeten ve yeterli; daha fazla hiçbir şeye ihtiyacı olmayan her şeye acayip bi saldırı ve tecavüz var. Görmeye dayanamadığım için sürekli saklanmak istiyorum. Evimden dışarı kafamı uzatmak istemiyor, hayata karışmak için çabalıyorum.
İçimde bıkkınlık ve yorgunluk. Bin yıldır aynı şeyleri yazmak ve yorulmadan umutlu olmaktan azcık bitkinim diyecekken… ve ağlamaya başladığım için yazamıyorum!
Mola.

Umutsuz değilim. Öfkeli ve kırgınım.
Bir esnaf var ta 1950’den beri o aynı minicik yerinde şahane işinin başında. Yanına kocaman bir zincirmahvet açıldığı için dükkanını kapatmak zorunda. “Artık kimse bana uğramıyor..” dediğinde gözündeki hüzünle göz göze gelicem diye yaşadığım panik.. tarif etmem im-kan-sız.
1975’den beri o ağacın altında nefis yerel tatları sunan ve her şeyi ama her şeyiyle doğma büyüme buralı olan o yerin yine nenesinden beri burada olan çalışanına “dışarıdan” gelen birinin küstah ve kaba tavrı.. tanık olduğumda sağır-kör olmak veya saldırgan olmak istiyorum.
Siparişi veren, yemeği dün gelsin istiyor. Işık hızından da hızlı. Oysa içeride o pişiyi de bazlamayı da hazırlayan tek bir teyze var. “Bekle be insan öldün mü açlıktan!” diyemediğim için dudak kemiriyorum.
O marangoz, o kuaför, o sandaletçi ve o kitapçı.. ya kapandıysa diye korkmaktan sokağın köşesini zor dönüyorum.

Oh hala burada!
Allah’ım ne olur sen koru bu insanları ve sadece değerini çok bilenler hep onlardan alsın ne ihtiyacı varsa.
Kabalık, kibir, küstahlık yerine nezaket mümkün.
Hem yöreyi bilmiyor hem saygısız. Dinlemek, merak sorusu sormak öğrenme fırsatı. İletişim mümkün.
İstanbul coğrafyasının kendine göre mimari ihtyaçları var. Ege’nin coğrafyası, doğası başka bir mimari doku.
Kullanılan malzeme ve rengin işlevi yerele uygun olsa..
İstanbul zaten kendine uymayandan mağdurken, o mağduriyeti koca ülkeye yaymak.. delirtici.
Rağmen farkında olan, koruyan, kollayan, türetenler.. sessiz ve derinden tam gaz devam.
Tohumlar toprağa kavuştu. Arılar çalışıyor.
Erik dalında.
Nefes alıyorum.
🍀❤️🐝🐢🌍🌿💦✍🏼📚
#doğa #permakültür #4yapraklıyoncainstablog

Hayatta olan hiçbir şeyin süse, gösterişe, re

Hayatta olan hiçbir şeyin süse, gösterişe, reklama ihtiyacı yok.
Mor salkımlar sarmış 4 bi yanımı. Üzerlerinde nereden baksam en az 3-4 kovanlık arı olsa.. eder en az 100bin arı. E yan tarla çiçek tarlası, of of of, en az milyon arı vardır etrafımda. Vızıltıları en güzel senfoni. Puhu Kuşu karşıladı eve girerken. Nasıl da biliyor o saate geleceğimi! Uzun, acelesiz, tek araba kornası, sollama, selektör ve hız şiddeti olmayan yoldan geldim. Dura dura. Öbürüne mecalim yok.
Arılardan biri bile gelip de rahatsız etmiyor. Hayatla meşguller. Hayatla ve kendiyle meşgul kimseden zarar gelmiyor nitekim. Etrafla aklını bozandan hayır da bereket de yok. Hava bal gibi kokuyor. Türlü çeşit lavanta, kekik türleri, papatya dağları, mercan köşkleri.. unutma beni çiçekleri her adımda. Horoz Bey kızların peşinde. Ötüp duruyo. O her öttüğünde içimde bir korku! Ya bir gün horozu da sustururlarsa!
Zeytinlerim bebelendi. Limon dolu. Ekileceklerim var. Roka tohumlarım…
Acelesizlik, sabır; doğaya baka-izleye-koklaya-tada ağır ağır.. Rüzgara göre, güneşe ve aya göre, zamanında. Gücüme, halime göre yaşamak.
Duruyorum. Yavaşlıktan utanıyor, suçlu ve mahçup hissediyorum. Kendime dayanıyorum. Bi yandan da, içimde minicik bi tomurcuk. Heyecan.
Utanç da korku da geçecek.
Bebek adımları her zaman işe yarar.
En başa dönmekten, sil baştan denemekten, bambaşka yöntemlerle yepyeni yolları yürümekten… korksam da yapıyorum.
Dün gece drozgeorbay ve _burakbilen_ #duyarsızlaşma webinarında “xxxx konusunu konuşmasaydın, yapmasaydın şu anda ne hissediyor, neyi konuşuyor olurdun” sorusunu kendimize soralım deyince..
Öfke! Öfkemi konuşuyor yaşıyor anlatıyor olurdum..diye bağıracaktım.
Kızgınım.
Beni bu derecede doğaya duyarlı ve iç içe geçik kılan ve ayrışmakta zorlandığım için hasta eden de bu. Öfkem.
Anneannem nazar için okur üfler, “dağlara taşlara” derdi.
Ben de okumaya, üflemeye, yazmaya, iyileşmeye; “dağlara taşlara” demeye geldim.
Bir de hiç de şans eseri olmayan donanımlarıma sahip çıkmaya…
Bunun da yöntemi var-mış. Onu da sonra belki anlatırım.
Her şey sırayla.
Acelem varsa ne işim var Datça’da!
Yonca
“P-Üf”
🍀❤️🐝🌿🌍🐢🐌
#arısevgisi #öfke #yavaş #datça #kaymaknenenineviyaşıyor

Doktor Fuat Köseoğlu’nun, Dedemin tansiyon ale

Doktor Fuat Köseoğlu’nun, Dedemin tansiyon aleti. Çocukluğum, gençliğim bu aletle tansiyon ölçerek; “of o biçim doktor olmuşum” hayalleri kurup yaşayarak geçti. Bu sabah annemin evinde, o meşhur büfemizde bulana kadar, o hayallerim ve günlerimden bu kadar somut bir kanıt yoktu elimde.
Babamın kül tablasına bakarken, arkasında bu siyah kutuyu gördüğüm an.. o an nasıl kalakaldığımı sadece ben gördüm. Kutunun üzerinde birikmiş tozların tek tanesinin uçup silinmesini dahi istemeyerek;
tozunu kaybedeceğim diye korkarak elime aldım. Masaya koydum. Tozunda el izim kalıyor diye kahrolarak kapağını açtım. Baktım.
İnsan, anne evindeki anı tozunu bile sırtındaki görünmez kaplumbağa evine koyup orada saklamak-taşımak-yaşamak istiyor. O insan benim. Ben öyle istiyorum.
Bu tansiyon aletiyle, binlerce kez tansiyon ölçmüşümdür. O nabzı en doğru duyup en doğru şekilde ölçene kadar kaç kol boğmuşumdur. Kendi kolum dahil. Kaç kol kası hafızamda şu pompanın emeği var!
Binden fazla kez bilmem kaç kişi kaç pompa.
Anneannemin kolu en çok. En iyi hastam.
Dedem bir eskittiyse, ben de bir o kadar eskitmişimdir. Aramızdaki zamanı kapatıp ondan da daha iyi olacağım diye.
İçimde büyük bir sevinç ve hüzün aynı anda. Vay tansiyon aleti. Eşsizsin.
Kapağını kapattım. Tozlar kaybolmasın. Toz yumağını kimse temizleyip anısını yanlışlıkla temizlemesin. Tozunun değeri paha biçilmez ağırlıkta.
Sayende öğrendiğim bunca şey.
Babama okulda bana zorla Latince aldırdı diye çok küfrettiğim için bugün çok minnettarım. Küfretmeden şükredemezdim hele de şu konu özelinde.
Her bir bilmediğim dilde dahi her kelimeye bu kadar taktığım için öğrenip keşfettiğim şeyler, tek başına roman.
Sayende.
Toz.
Almayınız.
🩻🩺🍀
#toz #tansiyon #doktor #duygusalakciğerhikayesi

Yazı Aboneliği

Yazılarımdan haberdar olmak için mail adresinizi yazın:

Web Tasarım Destek Dijizu.com Telif Hakları

Ana Sayfa
Hakkımda
Yazılar
Koçluk
Projeler
Kitap
Zeytinyağı
Basın
İletişim