YAZAR / KOŞAR / KONUŞMACI / ARI SEVER

- Desteklemek İstiyorum

Ana Sayfa
Hakkında
Yazılar
İletişim
Koçluk
- Koçluk Nedir?
Kitap
Projeler
Basın

Karışık Kuruşuk Şeyler

Bölüm 26

Bölüm 25

Bölüm 24

Bölüm 23

Bölüm 22

Bölüm 21

Bölüm 20

Bölüm 19

Bölüm 18

1
2
3

4yaprakliyonca

Nihayet 50 oldum. Ah Ardam! Sürprizlerinle doğma

Nihayet 50 oldum.
Ah Ardam! Sürprizlerinle doğmalara doyamadım!
Ailem, dostlarım, ilk sevgilim, çocukluk aşkım; çocukluğum, gençliğim, bugünüm, yarınım, tüm sevdiklerim çıkıp gelmiş. Her kapıdan gireni gördüğümde şok. Hayatımın ince detayı yaptı yapacağını.
Sevgi, bazen insanı mahçup ediyor. Umarım, bana bunca sevildiğimi hissettirdiğiniz kadar, ben de sevgimi hakkıyla hissettirebiliyorumdur!
Sözlerim, hislerime tercüman olamayıp sakil ve sığ kalıyor.
Kenya, Avusturya, İngiltere, Dubai, Belçika, Fransa, İsviçre’den gelen..
Çocukluğunun hayatımda izi olanla, çocukluğumda bende izi olan. Beni doğuran, yoğuran, mayalayan;
kalbime, aklıma, duruşuma, fikrime, zikrime; eylem ve söylemime tohum, toprak, su ve güneş olan nice canım çıkıp 50. doğum günüm diye gelmiş.
Bu iş zor Yonca! Çünkü instagram şu anda, en istemediğim şekilde, bana “ben” dedirtiyor.
Bana bakan herkes dışa dönük, rahat bir Yonca görüyor. Beni bir de bana sorun. Evimden, bahçemden çıkmak, kalabalıklara karışmak veya spotların altında olmak beni hep çok zorluyor. Kendimi sanki görgüsüzce ortalara saçıyor olmakla ilgili tonlarca yargıladığım ve bu kalıplarımı kırmakta zorlandığım garip bi tutarsızlığım var.
Yetti gari yarım asırdır kendimi kendime dış göz ve iç sesle dar ettiğim. Yarım asır hatrına, kendimi, kalıplarımı aştım olsun. Mutluluğum paylaştıkça çoğalsın. Öyle şahane fotoğraflarımız var ki! Bir koalam, kaplanım, yüzlerce dikili fidanım, içine yarım asırlık yonca’ya yazılmış dilekler dolusu bir kitabım, sanat eseri ve manili davetiyem; yetmez kalbime dokunan nice incelik!
Ses ve müziklerine saygımdan dilim tutulan Güvenç Dağüstün ve Burçin Büke..
Tüm sevdiklerimle, kendimizi evimizin bahçesinde, bir Ferzan Özpetek filmi sahnesinde hissettiren Leo..
Hayallerimin neredeyse çoğunu gerçekleştirdiğim 50 yılımın her anına vesile, destek, yaren ve yoldaş olan herkese sonsuz teşekkür ederim.
50 yıl bu 90 saniye 2000 karaktere sığmaz 😂Fotoroman şeklinde devam edeceğim..
🍀💙🌿🐝🏃‍♀️🎶

Öldüm bittim Arda’ya aşkımdan. Hani koşa ko

Öldüm bittim Arda’ya aşkımdan. Hani koşa koşa evlendim desem hiç abartmış olmam. Baktım Arda binbir detayı mükemmelleştirmeden bana evlenme teklifi edemiyo, kayınvalideme telefon açtım gelip beni isteyin dedim. Annem pek tabi baygınlık geçirdi. Ben neyi içimde tutmuşum ki bunu tutayım!
24 yıl olmuş bugün. 5 yıl da çıkmışlığımız var.
Bu kadar öle bayıla evlendim, yine de evliliği hiç sevmediğim en az bi 10 sene vardır. Sevdiğim 10 yılı olsa, 4 yıl ne hissettiğimi bilememişimdir. Kayıp balık Nemo gibi geçmiştir.
Son birkaç senedir ama, tadından doyum olmaz bi yere geldiğimiz kesin. Tövbeler olsun ne acayiptir ki Dünya’yı hasta eden salgın bizi iyileştirdi. Sabah ve akşam 20 saniye sarılma rutinlerimiz öyle tatlı ki, ömrümüzce hiç bitmesin dilerim.
Gülemediğim esprilerine sonradan çok güldüğüm gerçeğini de kabul ve itiraf etmeliyim.
En harbi ortaklığımız, hataların da, afların da, özürlerin de hakkını layığıyla verip; neyse çalışılıp iyileştirilmesi gereken konu, ona çaba göstermemiz.
Ah Ardacım bi de o hindistan cevizi, evet kesin sensin ve gözlerim doluyor bunu yazarken.
Bi de mesela bu özel günlerde ayrı kalsak da ikimiz de takmıyoruz ve kendi içimizde gülüşüp anlaştığımız o huzurlu makama nihayet vardık ya.. onca çalkantılı, hararetli, çevre/elalem pompalı, başkasına benziycem şapşallığı yılları sonunda! En büyük şükür!
Şimdi layığıyla tadına varır oldum beraberliğimizin.
Kasmalar bitti, rahatlama geldi. Oldurma yoruculuğu, yerini nefis bir olduğu gibiliğe bıraktı.
29.senemizden en sevdiğim ilk foto ve son video.
Fotoğrafta çok üzgündüm. Sense kuş kondurup üzüntümü atlattırmaya çalışmadın. Boşver demedin. Üzülmemi ve beni yalnız bırakmadın.
Son video hele efsane! Covidiz ve maskeli dans etmişiz.. anıya gel.
Hayatımın ince detayı,
vardığımız şu an ve yer, en sevdiğim zamanlarımız, kutlu, sağlıklı ve uzun ömürlü olsun.
Seviyorum malum. Ve hayret bi şey, taaa ilk günlerdeki gibi sen yokken seni çok özlüyorum ona göre.
🍀❤️🧿🌿🥥
#evlilikyıldönümü #tokbaşfamily

Spor, sevgiyle donanırsa alınabilecek en şahane

Spor, sevgiyle donanırsa alınabilecek en şahane hayat dersi ve erdemler bütünü. Şiddet dili, zorbalık, küstahlık, ödül-ceza koşulları ve salt hırstan uzak beslendi mi; insan ömrünce keyifle yapar. Kendi için spor yapar. Kimse için değil. Hırs lazım demeyin. Lazım olan azim.
İnsan geliştikçe aldığı hazzı hep yaşamak için spora devam eder.
Bana iyi gelen, beni iyileştiren spor benim çevremle ilişkilerime de iyi gelir. Saygıyı, sevgiyi, etiği, dayanışmayı, dürüstlüğü, merhameti büyüten insanlarla büyür, yayılır bu saydıklarım.
Rol modelin kim? Eylemi, söylemi, dili nasıl?
Hiçbir çocuk mahçup edilerek, etiketlenerek, ite kaka, utandırılarak veya beceri ve yetenekleri diğerleriyle kıyaslanarak; ödül/ceza ve bin koşula dayalı tecrübe etsin istemem sporu. Veya, süreç gözetilmeden sadece
sonuçta “başarılı” olursa alkışlanarak büyümesin spor kadar elzem ve kritik, doğuştan var olan becerisiyle..
Düşünsene, anne karnında 1 saniye hareketsiz durmaz hiçbir bebek. Uzun süre kıpırdamasa endişelenir anne. Öylesine hareketli geldik bu Dünya’ya. Her birimiz sporcu doğduk bir nevi. Kimimiz daha ileri taşımak istedik bu yetiyi. Kimimiz başka şeyleri daha çok önemsedik ve bu da kucaklanası bir tercih.
Bizi hayata bağlayan, hayatımızı uzatan sevgiyle yapılan/yaptırılan spor; merhamet, saygı ve anlayışla güçlenirse kolay bırakılmaz.
Sabah gün doğarken bana bu yokuşları koşturan nedir?
Sevgi, saygı ve mutluluk. Çocukluğuma dönüş alanım doğa.
Spor için ilham aldığım kişi, spor arkadaşım, hocam hiç fark etmez.. yukarıda saydığım değerlerden uzak; zorba, saygısız, anlayışsız, küstah, sevgisi “mış gibi” olan veya utandıran, mahçup eden, eylem ve söylem dili şiddet içerikli, etiketleyici ve fırsatçı oldu mu yolum tez ayrıldı.
Hırs sevginin önüne geçip azmi utandırıyorsa gönül su koyar.
Bir çocuk spor yapmak istemiyorsa, veya bulunduğu yerde durmak istemiyorsa, bir şey onu bahane bulmaya itiyorsa durup düşünürüm. Buna neden olan kim ve ne?
Dikkat.
🍀❤️🐝🏃‍♀️🌿
#spor #çocuk #sevgi

Şşşt. Sessizlik çok özel. Rüzgar sesi var bi

Şşşt. Sessizlik çok özel. Rüzgar sesi var bi tek. Kısık, küçük amber bir ışık. Var ama yok. Olmaması o kadar mucize ki! Uzaktan gelen, uçak sesini andıran bir rüzgar gülü sesi.. arada köpek havlaması. Ağaçlarımın yapraklarının hışırtısı. Karanlık arttıkça ışıldamaya başlayan yıldızların pırıltısı. Cırcır sesleri inişli çıkışlı. Neye bilinmez bi şeye hırıldayan, karanlıkta göremediğim kedinin sesi. Biberiye, nane, mercan köşk, lavanta kokusu. Sağda asmada sallanan kara üzümle bakışan beyaz üzüm.. yanı dut karşısı eşek zeytiniyle komşu erik. Tam solum defne. Arkası nar ve limon, hünnap’la komşular işte. Ay biraz sonra gösterir kendini tepenin ardından. Baykuş mutlaka uğrar bacaya veya badem’e. Asma’nın dibindeki badem’de 2 tane var hala. Çatlar keratalar 3-5 güne.
Hayat ciddi. Eğlen ama alaya alma bence. 1 damla bal ziyan etme. 1 bal arısının -ki o çok çalışkan bir kız- hepi topu 6 haftacık ömrü var. Sabbahtan akşama çalışıyor ve oncacık ömründe 1 çay kaşığından az bal üretiyor. Dökme, saçma ve ziyan etme; kaşıkta kalanı yala yut. Yıkayıp çöp etme kalan o bi damlayı. Arıları köle gibi çalıştıranlar var, rant için. Kahroluyorum fırsatçılığı ve fırsatçıları gördükçe. Benim ömrümün emeğini ziyan etseler, sırf emeğimi sömürmek için beni deli edene kadar çalıştırsalar.. sevgiden değil de kazançtan üstüme düşseler sadece ne hissederim di mi.. sessizlik çok iyi geliyor. Ayrıca iphone gece acayip iyi foto çekiyormuş. Çektim bu çıktı. Şaşırdım. Yaşlandıkça gözlerim anneannemin gözlerine benzer oldu sanki. Kendimi tanıyamıyorum bazen. Bugün -değişiklik olsun diye- duygusalım. 1 kadeh beyaz şarap ile sessizliğin içinden hayatı selamlamaktayım.
🍀❤️🐝🌿🐈🫶🏼
#6dakika #arısevgisi #soundofsilence

Sürekli çok kesin ve gerçek bilgi peşindeyim.

Sürekli çok kesin ve gerçek bilgi peşindeyim. Çok yorucu. Yorgunum. Bana sorulan bir soruya, ansiklopedik bilgi verecek kadar çok çalışıyorum o konuya dair her şeyi. Latince kökeninden, faydasına, zararına, kanunen ne anlama gelip ne olup olmayacağına.. ve bu söylediğim, ilgim olan her bir konu için geçerli. İlgim olmayan şey için çok rahat ve özgür “bilmiyorum” da diyorum pek tabi. Çünkü, bilmiyorum. Veya bir “evet hayır sorusu”na cevabım, dolanmadan net. Evetse evet, hayırsa hayır. Ajandam yok. Bu sefer vay efendim neden bilmiyorsun oluyor. Sapıkça bilmek, çok bilmek, çok öğrenmek ve çok net açık kesin doğru bilgi vermek halinden ve o kadar uğraşıp öğrenip kesin bilgi verdiğim konu hakkında “duyulmamak” da en acayip yaram. Çünkü bu sefer de, “e ama demiştim” kırgınlığı büyüyor içimde. Veya, alakalı alakasız bi yerde “ben ben ben” gibi bi çıkış yaparken yakalayıp kendimi, utanıyorum. Oysa meselem “ben” değil.
Hani şöyle bi his; Garsona sesleniyorum, bi beni duymuyor ama yanımdakine hemen koşuyor gibi. Ben yavru kuş gibi orada gak gak gak sesimi duyurmak için bitap.
Mesela; “çorbada soğan var mı?” soruma, cevap evet veya hayır olacakken, bin dereden su getirip bi türlü kesin bilgi alamamak beni mahveden bi şey. Meğer ben büyürken kaygan zeminlerimden biri buymuş. Yeni fark ettim, hatırladım. Bu da beni, sürekli çok kesin bilgim olsun ve vereyim ki güven tam olsun arayışçısı ve nihayetinde de yorgun yapmış…
Güvende hissetmek için sonsuz kesin bilgi peşinde koşup dururmuşum deli divane yani. Sonra da adım çıkmış “çok bilmiş”e, veya, varmışım “duyulmuyorum” hissine. Hani geberdim yorgunluktan demeyeyim de, oturasım var diyeyim.
😅🦤
Ah be kızım Yonca.. belki o bilgiye hazır değil karşındaki duyası yok. Veya boşver, bilmiyorum de geç. Rahatla, en kapsamlı bilgileri vermeden de hayat devam edebiliyor ve güvendesin.. güvendeler.. güvendeyim.. sayıkla.. rahatla. Dinlen.
(Anlatabildim-anlatamadım filan diye düşünmeden, kendime not istiyordum ve ben anladım kendimi deyip hop bas paylaş, yalnız değilsen ve anlaşıldıysan emoji filan gelir elbet, gelmese de okey yani)
Hem of hem oh!
🍀🌺
#güven #kesinbilgi #yoncasaati

Çay.. ince belli. Semaverlerce sevdiğim. Hani mümkün olsa, başıma toka gibi takarım semaveri, devamlı kaynasın odun ateşi. Çaysız olur mu hiçbi sohbet? 5 çayı ne şahane bi şeydir. Şu anda şahane bi müzik çalıyor bahçemizde. Bi karadan esiyor rüzgar bi denizden. Çam’dan kozalaklar düşüyor beklenmedik bi anda. Güneş batmaya yüz tuttu. Kızıl turuncu. Çay var. Kuşlar tepemizde. Sohbet doyulacak gibi değil. Zeytinlerimiz çok mutlu dallarında. Döne döne estikçe rüzgar saçımız başımız dağılıyor. Ben, sere serpe duygusalım.. 50’me az kaldı. 1 aydan az! Yarım asırdır hayattayım, yaşıyorum diye duygulanılmaz mı hiç! Bence çok acayip duygulanılacak bi şey hem de.. yaptıklarıma yapamadıklarıma.. hayallerime.. yapabileceğimi düşünüp de üşendiklerime.. es a canım rüzgar.. ama sakın şu canım bebek mor salkımı incitme..
🍀💙🌅🕰💜
#çay #çaysaati #carpediem #günbatımı #4yapraklıyoncabahçesi

Camdaki ölü sineklere bakıyorum. Hayatın kendi

Camdaki ölü sineklere bakıyorum. Hayatın kendisi gördüğüm.
Muğla sınırından girer girmez, cama çarparak ölen sinek ve uçuşan nice minik böcük hep gözümün önünde, araba kullanıyorum. Ölü sineklerle kaplanıyor cam. Temizlemek lazım. Üzülüyorum. Üzülürken de varlıklarına seviniyorum. Yola çıkmasam, ben o yolda giderken camıma çarpmasalar, belki de varlıklarından bunca haberim olmaz. Bakmasam görmem. Görmesem üzülmem. Acaba?
Hep görüyorum. Yaşarlarken de. Ben öldürmüyorum onları.
Kimsenin umurunda değiller çoğu zaman. Herkes onları gördüğü yerde öldürmek için uğraşıyor zaten. Suçları ne?
İnsanlık, onlarla hiç kazanamadığı gibi, hep kaybedecek olduğunun dahi farkında olmadığı bir kimyasal savaşta.
İnsanlık Sıfır - Ölü sinekler Bin.
İnsanlık Sıfır - Ormanlar Kül.
Sinekçiklerin uçtuğu yerden geçerken, ben çarpıyorum onlara. Üzgünüm.
Öldüklerinin hiç de önemli olmadığını düşünen nice insan acaba varlıklarının ne çok işe yaradığını bilse; tozlaşmaya olan katkılarını, başka zararlılara karşı nice bitkiyi koruduklarını, bazısının kompostçubaşı olduğunu filan bilse.. acaba bakış açısı değişir miydi diye düşüne düşüne binlercesine mezar oluyorum yolda yine de.
Ölmeseler gözümüzün önünde, yaşadıklarını göremeyecekti kimse de.
Birinin ardından ağıt yakmak için, yaşam amacının illa çok mu önemli ve bilinir olması gerek?
Can işte.
Camımda ölü sinekler geçidi.
Karşımda alevde kül ormanlar ağıtı.
Yaz başında daha çok sinek ölüsü oluyor. Sonra gitgide azalıyor ölü sayısı. İlaçlamalar diyorum. Susuzluk, kuraklık sıcak. Ömürleri kısacık.
Upuzun ömrü olan binlerce yıllık ağaçlar da bi gecede kül.
Yaz başı kadar katil ve cellat olmadığıma sevinecekken, sineklerin yaşayamadıklarına üzülüyorum bu defa. Küllereyse yürek dayanmaz.
Camdaki ölü sineklerle konuştuğumu fark ediyorum.
Ormanların ölüsüne bile güveniyorum.
Yalnız hissetmiyorum.
🍀💙🌱🐝🌍🌲🌳
Her Muğla İl Sınırı girişim özeldir bana. Hele Marmaris/Datça’ma giriş; bir tür ayin benim için. Çamlara saygı duruşu. Açarım camı, selamlarım. Konuşurum. Sadun Boro’yu da anarım. Mabedlerim yanıyor bir bir her sene. Söndürmek, kurtarmak için canını ortaya koyan herkese minnetle!
#tbt
#orman #umutekiyorum #hayatbiçiyorum #yangın

Kahkaha atıyorum, sonra birden ağlayıveriyorum.

Kahkaha atıyorum, sonra birden ağlayıveriyorum. @nornek den @teoman_official podcastini dinlemeseydim, Teoman’ın “Fasa Fiso” sunu @storytel.tr de kendi seslendirdiğini bilemezdim. İnsanın kendi yazdığını kendi okuması -sesi berbat olsa bile- bi başka. Bi zamanlar “Radyo Ben” yapardım Hürriyetkomtere’de.
Bi de Teoman’sa ses ve kendi kitabını okuyorsa sana, of! İçime dokunuyor yazdığı zor bi şeylerin dümdüz, hafifcecikleştirilmiş hali. Hayal kurmak ne kadar ciddi ve profesyonelce yapılan bir iştir, iş tanımına mükemmel örnek. O “iyi değilim” cümle bitişleri, tam bitiş. Kitabın sohbet hali. Özenle yad edilenler, en çok da geçmişe saygı geçidi etkiliyor beni. “Çocuksu” dediği her şeyin ciddiyetli çocuksuluğu. İnsan, hayran olduğu kişide kendiyle ortak bi nokta arıyor ya hani: “aynı ben” demek istediği bi kırıntı… ya da sevdiğim biri için ben arıyorumdur belki, buldum (sevindirikliği).
Kitabın “Fasa Fiso” olmasına ağladım bi posta da. Kahkaha attığım kısmıysa şu; 1 kitap yazdım ya 2012’de. Adı “Karışık Kuruşuk Şeyler”. Kitap ne hakkında diyenlere hiç cevap veremedim. Çok karışık dedim. Bir dost aradı; “Yonca kitapçıdayım senin kitabı bulamadılar” dedi. Meğer “Abidik Gubidik Şeyler” diye sormuşmuş. Bunlara gülüp ağladım mesela. Teyzesinin kaybını tam yazamayışına; anneciğinin herkes oturduğunda bile hala alkışlamasına; tutamadığı sözlere ve kitabın bitecek olmasına üzgünüm. Son 45 dakikam. Geri sarıyorum. Öfkesi içimde yarım ve saklı kalmış şeyleri açıp sardı Teoman. Kolonlara o tekme attı benim yerime. Kabullendiğim acayiplikleri kabullenmiycem ben de. Büyüyünce Teoman olabilirim belki o zaman. Boğaziçi’miz, Hocalarımız; geçmiş şimdi gelecek, hayaller/gerçekler/sıkıntılar. Sevdiğim ve didik didik ettiğim şarkı sözlerine döndüm, dinledim. Hikayelerini biliyorum artık. Şimdi yepyeniler. Tek kelime yüzünden kırk yıl bi şeye takılı kalmam da okey. Hep ihtiyacım var onaylanmaya, onayladım kendimi. Dinliyor ve rüzgarla sersem düşlüyorum. Tam. Gönülçelen.
🍀💙🎶🍃
#teoman #gönülçelen

Bayramlar ne şahane bahane. Kutlamak, sarılmak,

Bayramlar ne şahane bahane. Kutlamak, sarılmak, araşmak, hatırlamak, hatırlanmak efsane. Sabah hiiiiç uyanamadım. Yatmaktan uyumaktan hiiiçbir şey yapmayacak olma hissinden nasıl mutluyum.. Ay yeter, dedim. Bugün her sene boğazımıza yapışan varmış gibi kutlama ritüeli yapmıycam. Keza çocuklar küçücüktü, gurbetteydik ve çocuklarımıza adetlerimizi anlatmak, güzel ve keyifli anılar bırakmak için deli bir çaba gösterdik.
Herkes sıraya giriyor, büyükten küçüğe; iki dirhem bi çekirdek şık yapıyoruz. Zarflarda harçlık, minicik bir not, çiçek, şeker, mendil. Eller öpülüyor..
Bütün bunlar sabah ilk karga gak dedi sesiyle yapılmazsa sanki Dünya’nın sonu geliyor.
😅🌍
Sonra büyüdük. Ailecek. Herkes öğrenip anladı anlayacağını.
Ben de, bu sabah, yataktan artık yatmaya doyduğum saatte kalktım. Ama sonra yine bi şey dürttü içimi. Duramadım. Bu-gün Baayy-ram erken kalkın çocuklar söyledim. Yine. Detone. Kahvaltı sonrası, kamerayı kurdum. Tek fark, sabah erken değildi saat sadece. Sadece bize özel bayramlaşma videoları biriktiriyorum çekip. Yarın öbür gün izler çok güleriz diye. Sonra bize özel bi foto. Sonra da hani instagramda “aile bayram fotosu” paylaşmazsan sanki büyük bi eksiklik oluyo diye, bi de bu fotoyu çektik.
Biziz bu. Biricik ailem. Sarmaş dolaş ve salaş. Büyürken açıldık, rahatladık. Saldık bazı kasmaları. Bazı daha değerli şeyleri saklandıkları yerden çıkarttık. Kimini de sırf bize sakladık. Dağınık bazen, bazen gıcık, bazen isteksiz, bazen coşkulu, bazenden daha sık çok duygulu, bazen öyle bazen böyleyiz. Bugün hiçbirimizin fotoğrafta görünesi yoktu. Biz de yüzsüz foto çekeriz dedik. Ay ne rahatladık. Oh.
Herkese kendine has, her nasılsa öylesine keyifli, sağlıklı, bereketli bayramlar dileriz.
🍀🌿🐝💦🎶🌍🫶🏼🌱✍🏼🏃‍♀️
#iyibayramlar #eidmoubarak #tokbaşfamily

Bodrum’da su yok. Ege’de su yok. Tanker var. B

Bodrum’da su yok. Ege’de su yok. Tanker var. Biri geliyor, biri gidiyor tankerlerin. Yol kenarlarında mavi, gri su depoları tonla. 1tonluk, 2tonluk boy boy. Seç beğen al.
Herkes şikayetçi. Taşıma suyla değirmen mi döner?
Dönmez.
Bu 1 Atasözü. Herkes bilir.
Şikayet edenlere eskiden sinirleniyordum. Şimdi,
Su-Su-yorum.
Böyle Belediye olmaz. Böyle iş, yönetim, o bu şu olmaz..bıdı bıdı.
“Böyle ayrılık olmaz” şarkısı var hani. Söz ve Müzik Adnan Ergil. Kulağımda Nilüfer..
“Böyle ayrılık olmaz
Hani sen hep benimdin
Şimdi nerdesin
Nerde..”
Sudan tasarruf ettiren doğal/yerel bitki örtüsü sökülüp abidik gubidik; suya ve buraların doğasına aykırı “estetik” bitkiler ekiliyor.
Parası olan su taşıtıyor. Olmayan ne yapsın?
Herkes hep bir suçlu arıyor. Kendi hariç. Ben dahil.
Soru şu; depon da olsa su yoksa nereden doldurup getireceksin?
Peki bu durumda suyu nasıl yaratacak, kurtaracak, olanı nasıl koruyacaksın?
Yağan yağmuru, yer altı su kaynağını, dereyi, akarsuyu, gölü koruman lazım ki suyun olsun di mi?
Bunlar da kurursa, su nereden gelecek tankere depoya sana? Gökten zembille.
Her 1 damla yağmur suyunu, 1 damla nemi buldun mu nimet deyip tutmanın saklamanın yoluna kafa yorman ve paranı buna yatırman şart. Acilen.
Günü kurtaran tanker, hayatını kurtarmaya yetmez.
Uzun vadeli kalıcı yapıcı çözümleri bilenler, uygulayanlar var. Aklı olan onların kapısını çalmalı. Yağmur Suyu ve dahi nem hasadı konusunda uzman, uygulamaları yıllardır yapan ve başarılı sonuçlar alan Permakültür Tasarımcıları, Eğitmenleri var ülkemizde. Mishal, Datça’da Kent Konseyi ile çalışıyor ve başarılı yol katediyorlar. Su harcayan çimler yerine, kuraklığa dayanıklı ve bi de üstüne toprağı da besleyen yer örtücüler var. Şahaneler.
Ağlar ve bağlar hayat kurtarır. Tanışmak, görüşmek danışmanlık almak isteyen araştırabilir, biz permakültürcülere -hakkını emeğini teslim ederek- sorabilir. (Fotomda etiketlediklerim kilit isimler)
Su yetmiyor naraları yerine, suyu tutup toplamayı bilenlerin kapısını çalmak yapıcı, akıllı bir eylemdir. Ton ton parayla suyu tüketmek yerine; kalıcı çözümlerle türetmeyi seçmek mümkün.
Sesim geliyor mu?
🍀💙🌱💦🌍
#yağmursuyuhasadı #bodrum #su #permakültür #sürdürülebilirlik

Kimim ben? Birileri beni gazeteci sanıyor. Hürri

Kimim ben?
Birileri beni gazeteci sanıyor. Hürriyet, Kelebek, Elele zamanı yazılarımdan tanıdığı için. Uzun mesafe koşucusu bilen var. Koşarken tanıştığımız için. Birileri beni Sosyal Sorumlulukçu Yonca biliyor; Adım Adım ile Sivil Toplum Kuruluşları adına koşarak rekor bağışlar topladığım için. Kimisi, memlekette ilk defa “Arı Sevgisi” eğitim bilincini oluşturan, TOG Gençleriyle eğitimler verip “Arı Sevgisi” farkındalığı, fikir ve marka annesi/sahibi Yoncalığımı biliyor. Her gün birileri benimle açlıktan, yorgunluktan, ilaçlamadan yolunu izini kaybeden, susuz 1 arıyı kurtardığı videoları paylaşıyor. Şiddetsiz Aktivist Yonca’dan o minicik bilgiyle hayat kurtarma eylemine ortak olmayı seçtiği için. Şiddetsiz ve Bireysel Aktivist olduğum için. Gerçekçi ve umutluyum.
Zeytin Ağacı aşkına yaptıklarımla tanıyanlar var. CTI Koaktif Koç olarak bilen var. Dubai’de binlerce kadını bir araya getiren, harekete geçiren; girişimci kadınlara 18 yıldır alan açan Sultans of Dubai’nin kurucusu; 22 senedir Dubai’de yaşayan Yonca’yı biliyor bazısı. Kimisi Kurumsal işinsanı olmuş Yonca’yı hatırlıyor. Başkaları Karışık Kuruşuk Şeyler adlı kitabı yazmış ve o zamanki yayıncılık telif ve fikir hakkı yokluğu dönemine tepesi atıp kitabını piyasadan çekmiş; bi türlü 2. Kitabını yazmayı bitirememiş Yonca’yı tanıyor. Ormanları olan birisi Yonca. Konuşmacı ve Kovansız bir Arıcı. Arıların yaşamakta zorlandığı ve yine de imkansız arıcılığın ithal edilerek yapıldığı Dubai’den aldım arıcılık diplomamı hem de analı-kızlı. İmkansızı öğrenirsek, imkansızın içindeki umuda katkımız olur diye. Böyle “acayip” meşgul biriyim bazısına. Elim yeşil. Permakültür Tasarımcısı ve Eğitmenim bunun ne demek olduğuna dair hiçbir fikri olmayan kimisine göre. İsmi çok uzun “4yapraklıyonca bahçesinden” markalı kusursuz butik zeytinyağı üreticisiyim yenice.
Benim odağım, uzmanlığım çeşitlilik. İlgi alanlarımın Öğrenme Uzmanıyım.
Birisi sorunca kendimi nasıl tanıtacağımı bilmiyorum.
Tanıştığımıza memnun oldum.
🍀❤️🌿🐝🌱🌍🏃‍♀️✍🏼
#özgeçmiş #cv #tanışma #kısaca #yoncatokbaş

Günaydın Canım Dünyam… Nasıl seviyorum koş

Günaydın Canım Dünyam… Nasıl seviyorum koşmayı!sabah kalkıp çıkmak her zaman kolay değil. Eğer kalkıp da çok düşünürsem, belki kapıdan çıkamam. Çoğu zaman içsesim -nedendir bilinmez- bana iyi gelecek şeyi bana yaptırmamak için uğraşıyor. O sesi kapatıp bana iyi gelen için yola çıkmak kasını kullanmak da bir tür kafa antrenmanı gerektiriyo.. ama çıktım mı kapıdan, vardım mı kimseciklerin olmadığı bi patika girişine, zemin; asfalttan çarşağa, toprağa, çakıla.. abidik gubidik üstünde ilerlemesi zor bir zemine döndüğünde.. Allah’ım benden mutlusu yok. Mesela şu arkamda gördüğünüz, ve eğer Ege ve Akdeniz’e sadece yazları geliyorsanız kurumuş ve ölü haline denk geldiğiniz boyumdan büyük “ferula communis” (bizdeki adıyla çakşır otu) sağımı solumu manzaramı sardı mı.. değmesin kimse keyfime! Masmavi göğe uzanan; dimdik, asi ve cesur; kimseye burnumdan kıl aldırmam duruşlarına baka baka koşarken kendimden geçiyorum. Baharda capcanlı bir çiçek ve arılar için besin ve polen kaynağı. Keşke bunca boş ve satılamamış ev varken hala daha hunharca inşaat yapma sevdasına bu canım bitkileri yoketmemeyi düşünebilsek.. öyle zarif ve güzeller ki..
Ne kadar zengin bir ülkem var herrrr şeye rağmen. Yol kenarları, betonlardan fışkıran kaç türlü şifalı ot cenneti.. Tanımadığımız, merak etmediğimiz, ilgimiz olmadığı için veya yaz mevsiminde kuru, sararmış gördüğümüz için işe yaramaz ve ölü sandığımız bir koca ecza deposu a canım biricik memleketim.. beni boş oturup öööyle donuk bakarken -ölmüş bu- diye nasıl yoketmeyi düşünmüyorsak, bu canım bitki örtüsünün de dalıp gittiğini ve yağmurlarla canlanacağını hatırlasak.. kıyar mıyız canına acaba?
Çok seviyorum! Ama çok!
(Son foto baharlardaki capcanlı hali)
🍀❤️🏃‍♀️🐝🌿🌍🌱🥀
#koşyoncakoş #ferulacommunis #permakültür #doğaaşkı #hayatekiyorum #umutbiçiyorum #doğa #koşu #arısevgisi #arılarasağlık #şiddetsizaktivist

Öfkeliyim. Aldığım dm’lerden bazıları şö

Öfkeliyim.
Aldığım dm’lerden bazıları şöyle:
Nihayet siz de kilo almışsınız.
(Nihayet diyor!)
Düzenli koşmanıza rağmen, kilo almanız beni rahatlattı.
😳
Bu yorumlara ağzım açık kalırken; memlekete adım atar atmaz ilk bombayı komşu Teyze “Kalçan genişlemiş” diyerek patlattı.
“Sen sevmezsin ama, senin olmadığın ortamlarda kilo aldığın konuşuluyor. Çok zayıftın, iyi oldu güzelleştin. Kızdırmak için değil, yakıştığı için söylüyoruz” lar devam etti.
🫣
Kaç kez kilo/güzellik konularında insana fikri sorulmadan yorum yapmanın bir dürüstlük veya iyilik değil; tam tersine sınır ihlalci, kırıcı, travmatik olduğunu ve bir duygusal şiddet içerdiğini söyledimse de, nafile.
👀
Bana bakarken totomun çeperinden çok, gözümün-gönlümün-yaptıklarımın içine bakılmasını önemsediğimi, beklediğimi söyledim.
Birbirimize kaç aldık kaç verdik diye bakmaktan öte, nasılız, neler yapıyoruz diye bakmak için kendimizi ciddiyetle geliştirmemiz gerektiğini de söylemekten yoruldum.
🫀
Bu konu beni acıtıyor diyorum, hassas olmakla eleştiriliyorum.
Ben pes!
Sağlık sorunu olduğundan bihaber, saçlarını yitiren, kilo alıp veren bir dosta ilk refleksin “kel kalmışsın, suratın davul olmuş” mudur?
👙
Memen yok yaptırmayacak mısın yorumundan da tükendim. Memelerim bence çok yeter.
İnsan ne değişimini açıklamak, ne de maruz kaldığı bu acayiplik karşısında dili tutuk kalmak zorunda mıdır sırf senin sınır tanımaman yüzünden?
🚸
Peki çocuk oldukları için “anlamazlar” varsayılan o ortamdaki çocukların yaşadığı duygusal şiddet ve estetik kaygı travması?
Üniversitede blumia olduğumu yazdığım yazıya, “Annem ablamın kilo problemiyle öyle meşgul ki, benim onlara benzememek için her yemekten sonra kustuğumun farkında bile değil” diyen o ergen erkek; ailesindeki kadınların estetik kaygıları ve konuşmaları yüzünden anoreksiya olmak için her gece dua ettiğini yazan o kız mesela!
Yeter.
⛔️
Dış görünüm dışında paylaşacak başka içeriğimiz yoksa o an, tam da o an, susmak altındır; can kırmaz kurtarır diyorum!
🙌🏼🤐
#kilo #estetik #şiddetsiziletişim #şiddetsizaktivist

Nihayet… Zeytinim. Çıplak ayak yaşayabilme ö

Nihayet… Zeytinim.
Çıplak ayak yaşayabilme özgürlük ve seçimimi.. doğayla olan aşkımı… baktığımda görebildiğimi, dinlediğimde duyduğumu.. yoruldum dediğimde beni yorgun düşüren peşinde koştuğum değer işleri.. kırıldığımda kırıldığım şeyleri; ve beni neyin neden nasıl öfkelendirdiğini.. filan düşünüyorum işte. Demek ki varım. (Ne de güzel çekmişsin a canım Destinacım)
🍀❤️🌿🌍🐝🏃‍♀️
📷: @destinatokbass
#zeytin #doğa #anitibariyle #cogitoergosum

Yanmayı izlemek, yangına tanıklık etmek, için

Yanmayı izlemek, yangına tanıklık etmek, içinde olmak, uzağında ve seyirci olmak hepsi çok ağır. Hayat yanıyor.
Yanan yerleri karış karış bilmek, anılarının olması ve olana seyirci kalmak da bir tür duygusal travma.
Geçen sene yangınlarda gönüllü çalışmış nice dost bu sene orada olamıyor. Orman gönüllüleri eğitimlerinin yerelde açılması, bir kulüp veya dernek üyesi olmadan bireysel başvuru yaptığınızda, ancak kişi sayısı belli bir sayıda olursa mümkün.
Mesela, Datça’daki başvuruların Marmaris eğitim bölgesine -70km uzaklığa- yönlendirilmesi henüz eğitilemeyen ve bu koşullar altında da uzağa gidemeyeceğini öngörüp başvurmayan binlerce gence sahip olduğumuz gerçeği, ağır geliyor.
Yangın olursa eğitimsiz kişilerin alana girmesi daha büyük tehlike ve kontrolsüzlüğü beraberinde getiriyor. Eğitim almanın önemini, almadan yangındaki alanlara girilemeyeceğini anlatmaya çalışanlara da “biz her türlü gireriz, kimse bizi tutamaz” diyen kişiler de aslında hepimizi yakmış oluyor.
Eğitim almak isteyip alamayanların çaresizliğine mi yanmalı..
Yoksa şu anda, alevlerin içinde hayatı kurtarmak için canını ortaya koyanlar varken, acayip genellemelerle oturduğu yerden o yapılmıyor bu yapılmıyor diyerek çok şey yapanların hakkının teslim edilmemesine mi?
En çok da şuna yanmalı belki;
Yangına üzülmeyi dahi tüketmiş basın ve politika.
Yangın da kanıksanmış bi bakıma. “Bekleniyordu, olmuş” durumuna indirgenmiş.
Bu, benim için bir tür duygusal şiddet.
Acıyı, kaybı böylesi kanıksamış ve takdir ve yapıcı söylemi bırakıp sadece eleştirerek yaşamayı seçenlerin diline maruz kalmak travması bu.
Alevlerin içinde elinden geleni ardına koymayan; hatalardan alınan dersleri uygulayan herkese minnetim sonsuz.
Oralar hiçbir yere benzemeyen kudrette eşsiz bir doğa. Küllerinden doğacak.. yine. Yeniden.
İçeriden canlı paylaşımlarla bilgi veren Sevgili Aygün’e de teşekkürler..
Rüzgar dur. Yangın sön.
Çöpsüz kal. Elindekini tut. Doğaya atma. Koru. Yaşat ki yaşa.
.
#marmarisyanıyor #eğitim #yangın

Annemin çalışkanlığına tanıklık ederek bü

Annemin çalışkanlığına tanıklık ederek büyüyorum. Çalışkanlığının yanısıra, annem aldığı her sorumluluğu sahiplenir. Sahiplenmek, sahiplenilmek derken, köleleştirici veya incitici, özgürlük kısıtlayıcı bir sahiplenmeyi kastetmiyorum. Şefkatli bir sahiplenmeden bahsediyorum.
Annem 35 sene boyunca çalıştığı İş Bankası’ndan bireysel bankacılık dendiğinde “efsane müdüre” olarak anılarak, bizim zorumuzla emekli oldu.
Çocukken çok kıskanmışımdır annemin çılgın banka sevdasını. Bankası her şeyin önünde gibi gelirdi.
Bugünkü yaşımda ve başımda, yaşadıklarımıza baktığımda duygularım bambaşka.
En zor günümüzde, en kötü, en acı günümüzde annemin bankası hızır gibi yanımızda oldu.
Ben ve kardeşim, bugün, her anlamda huzurlu ve güvende hissediyorsak bu;
1- Annemin sağlığı konusunda müthiş sorumluluk sahibi aktif bir insan olması ve kendine hep iyi bakması
2- Bir hastalık veya sorun anında doktor/hastane fark etmez, konu kurum kişi neyse o, hepsiyle uyumlu, mantıklı ve herkesin işini kolaylaştırıcı bir tutum ve davranış sergilemesi
3- Dünya’daki her canlıyla candan ilişkiler kurmuş ve kurmaya devam ediyor olması ve muazzam iletişim becerisi, insan ilişkileri
4- İş Bankası emeklisi olarak, ömrünü adadığı bankası tarafından bunca sahiplenilmesi, güvence altında olması.
Annem iyi ki bunca sene bu kadar aşkla çalışmış. Emeğine ve ömrüne sağlık.
Çok zor bir haftayı geride bıraktım.
Annem kovid oldu, hastaneye yatırma kararı almak zorunda kaldık, kardeşim Dubai’de ben burada. Yalnızlığım. Kaygılarım. Sorumluluğum. Mola alma şansım olmayan işler. Yollar, yollar. Hayatım gerçek anlamda bir ultra maraton.
Dün bi ara, karşıdan karşıya geçerken çok yorgun hissettim. Sonra, içimden bir ses; bak annem olsa şimdi “ben bunları kendime dert etmiyorum, ne iş olursa gönülden yapıyorum, bu beni hayata bağlıyor” der, şikayet etmeden, bugünün işini yarına bırakmadan yapar ve gülümser dedi.
Annecim, teşekkür ederim.
Çok şükür evimizdeyiz, iyiyiz. Derdimiz fasulye.
Maşallahlarınızı eksik etmeyiniz.
🍀❤️🧿
#annem #işbankası #teşekkür

Son Yazılanlar

Kırmızı sobam başkasının evinde yanıyor
09/02/2022
Her adımda cık cık
05/02/2022
Cesur Kız
25/01/2021
Ben kendimi kurtarabilirim
10/01/2021
Ben bu hayatta “Etki” yarattım
29/06/2020

Yazı Aboneliği

Yazılarımdan haberdar olmak için mail adresinizi yazın:

Web Tasarım Destek Dijizu.com Telif Hakları

Ana Sayfa
Hakkında
Yazılar
İletişim
Koçluk
- Koçluk Nedir?
Kitap
Projeler
Basın