Ayrılık

Ayrılık.
Doğan Canku söyledi. Amma savaştım
“Acaba bu sessiz duruş içinde keşke müzik olmasa mıydı?” düşüncesiyle.
Oysa savaştığım “Ayrılık”.

Ben ayrılamam. Ayrılmıyorum.
Ben böyleyim.
Eski aşklarımdan ayrılmıyorum.
Yenisinden de.
Topraktan, tohumdan, havadan, sudan, yazılardan…
Yarım kalıyorlar. İlişkiler. Yazılar.
Ayrılmıyorum onlardan.
Biterlerse ayrılık, yaman ayrılık.

Seviyorum ayrılmamayı.

Ayrılmıyorum ben de.

Çok zor bu ayrılık.
Yaman!

Alnım yanıyor ellerimin arasında
sıkışmış, bütün ağırlığıyla bırak
mışım başımı. ellerimin arasına.

Azıcık açıyorum ellerimi rahatlatmak
için.
Ellerimi ayırıyorum birbirinden.

Ayrılık… kan basıncı dağılıyor da
ateş basıyor iyice alnımı ve o 5
dk biteli kaç dakika oldu hala
yanıyor alnım…

Ayrılık.
Ateş.

Sıcak…

Dubai duble yanıyor. Yakıyor.

Kapı pencere açılmıyor.

Uçaklar açılıyor. Uçacak.
Ama beni ülkeme, ülkemi bana
getirmiyor.
Her yere uçan uçaklar
bi beni ülkeme, bi ülkemi bana uçurmuyor.
Ayrılık. Yaman Ayrılık.

Kızım… Ben… Ülkem…

Sıcak… Alnım yanıyor..

Duruyorum duramama içinde.
Gitar coşuyor da coşuyor.

Diyorum evimin hikayesini yazdım, kılavuzunu yazdım
Bitmedi. Yarım kaldı. Ayrılmadım.
Yaman Ayrılık.

(Yeşim Cimcoz’la, Sanal Yazı Evi, Zoom buluşmasındaki “5dakika sessizlik” üstüne yazılan 6dakikam)