YONCA TOKBAŞ http://4yaprakliyonca.com/blog KOŞAN YAZAR Fri, 17 Feb 2017 15:45:31 +0000 tr-TR 1.2 http://4yaprakliyonca.com/blog http://4yaprakliyonca.com/blog 2 1 303 304 305 1 306 371 307 308 370 302 309 310 71 311 72 312 313 314 428 315 316 317 318 433 413 319 73 74 75 274 378 275 379 446 395 320 276 406 407 212 277 321 278 279 380 322 76 77 427 78 79 80 409 438 81 323 324 431 432 82 280 83 84 85 86 416 394 87 213 88 325 376 326 423 377 410 89 90 384 91 281 92 435 93 94 327 445 95 385 96 282 283 97 214 98 99 100 328 329 408 284 101 330 102 103 104 419 414 105 331 397 443 106 332 107 108 429 391 333 403 334 285 109 110 335 430 111 246 112 286 444 415 113 114 336 337 373 383 434 338 339 426 404 340 341 342 343 115 344 345 346 375 347 424 116 215 421 422 418 420 117 118 119 120 287 400 348 349 350 121 387 122 447 123 124 351 125 126 127 128 425 129 216 439 130 131 132 133 437 288 217 134 135 289 136 218 137 138 219 139 140 290 220 141 142 143 144 221 405 145 401 146 222 291 147 148 392 352 440 149 386 292 150 223 442 399 293 396 353 354 374 355 356 357 151 224 225 358 294 359 411 412 360 361 152 153 154 155 436 390 156 398 157 295 296 158 159 160 161 162 163 164 297 362 165 166 167 226 168 169 170 389 171 298 299 172 363 364 372 381 173 174 393 402 441 175 176 227 300 228 301 177 178 179 180 365 388 366 382 417 367 368 369nav_menu 249nav_menu https://wordpress.org/?v=4.4.5 2016-05-05_10-43-31 http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-veya-likya-yolu-ultra-maratonu-discovery-6g4g-kategorileri-icin-kapsamli-bilgi/2016-05-05_10-43-31/ Thu, 05 May 2016 08:52:31 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/2016-05-05_10-43-31.png 9 8 0 0 1-AJJAaEkj8QJEEADfg8ZAUw http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-veya-likya-yolu-ultra-maratonu-discovery-6g4g-kategorileri-icin-kapsamli-bilgi/1-ajjaaekj8qjeeadfg8zauw/ Thu, 05 May 2016 08:58:51 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/1-AJJAaEkj8QJEEADfg8ZAUw.jpeg 10 8 0 0 ArıYonca imzalı http://4yaprakliyonca.com/blog/ariyonca-imzali/ Fri, 06 May 2016 14:06:57 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/ArıYonca-imzalı.jpg 21 0 0 0 koşu sonrası ben http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/kos%cc%a7u-sonrasi-ben/ Fri, 06 May 2016 20:31:18 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/koşu-sonrası-ben.jpg 33 32 0 0 50kg yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/50kg-yonca/ Fri, 06 May 2016 20:42:17 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/50kg-yonca-e1462567599284.jpg 35 32 0 0 IMG-20160506-WA0006 http://4yaprakliyonca.com/blog/img-20160506-wa0006/ Sun, 08 May 2016 05:20:55 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/IMG-20160506-WA0006.jpg 43 0 0 0 IMG-20160506-WA0007 http://4yaprakliyonca.com/blog/img-20160506-wa0007/ Sun, 08 May 2016 05:21:05 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/IMG-20160506-WA0007.jpg 44 0 0 0 IMG-20160506-WA0008 http://4yaprakliyonca.com/blog/img-20160506-wa0008/ Sun, 08 May 2016 05:21:13 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/IMG-20160506-WA0008.jpg 45 0 0 0 IMG-20160506-WA0009 http://4yaprakliyonca.com/blog/img-20160506-wa0009/ Sun, 08 May 2016 05:21:22 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/IMG-20160506-WA0009.jpg 46 0 0 0 IMG-20160506-WA0011 http://4yaprakliyonca.com/blog/img-20160506-wa0011/ Sun, 08 May 2016 05:21:48 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/IMG-20160506-WA0011.jpg 48 0 0 0 yt01 http://4yaprakliyonca.com/blog/yt01/ Sun, 08 May 2016 07:12:26 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/yt01.jpg 59 0 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/_stk6939/ Sun, 08 May 2016 20:18:17 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/STK6939.jpg 82 0 0 0 yonca tokbaş kilo-1 http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/yonca-tokbas-kilo-1/ Thu, 12 May 2016 08:29:00 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/yonca-tokbaş-kilo-1.jpg 95 32 0 0 cropped-ArıYonca-imzalı.jpg http://4yaprakliyonca.com/blog/cropped-ariyonca-imzali-jpg/ Fri, 06 May 2016 14:08:17 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/cropped-ArıYonca-imzalı.jpg 6403 0 0 0 cover5 http://4yaprakliyonca.com/blog/cover5/ Fri, 06 May 2016 14:10:24 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/cover5.jpg 6404 0 0 0 cover5 http://4yaprakliyonca.com/blog/cover5-2/ Fri, 06 May 2016 14:13:21 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/cover5-1.jpg 6405 0 0 0 mayıs 2016 elele http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/mayis-2016-elele/ Fri, 06 May 2016 20:34:16 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/mayıs-2016-elele-e1463040296706.jpg 6406 32 0 0 56 kg yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/56-kg-yonca/ Fri, 06 May 2016 20:44:06 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/56-kg-yonca-e1462567703201.jpg 6407 32 0 0 IMG-20160506-WA0010 http://4yaprakliyonca.com/blog/img-20160506-wa0010/ Sun, 08 May 2016 05:21:39 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/IMG-20160506-WA0010.jpg 6408 0 0 0 yonca tokbas yazı blog http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/yonca-tokbas-yazi-blog/ Thu, 12 May 2016 08:15:53 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/yonca-tokbas-yazı-blog.jpg 6409 32 0 0 cover5 http://4yaprakliyonca.com/blog/cover5-3/ Thu, 26 May 2016 16:51:45 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/cover5-2.jpg 105 0 0 0 image_1456823790547415 http://4yaprakliyonca.com/blog/image_1456823790547415/ Thu, 26 May 2016 16:56:29 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/image_1456823790547415.jpg 106 0 0 0 webyonca2 http://4yaprakliyonca.com/blog/webyonca2/ Thu, 16 Jun 2016 15:52:26 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/06/webyonca2-3.png 6395 0 0 0 ben-kimim http://4yaprakliyonca.com/blog/ben-kimim/ Thu, 16 Jun 2016 22:15:30 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/06/ben-kimim.jpg 6401 0 0 0 yonca tokbaş kilo-2 http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/yonca-tokbas-kilo-2/ Thu, 12 May 2016 08:29:18 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/05/yonca-tokbaş-kilo-2.jpg 6421 32 0 0 favicon http://4yaprakliyonca.com/blog/favicon/ Fri, 17 Jun 2016 23:00:16 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/06/favicon.png 6426 0 0 0 webyonca2 http://4yaprakliyonca.com/blog/webyonca2-2/ Sat, 18 Jun 2016 10:27:20 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/06/webyonca2-4.png 6427 0 0 0 yonca-akbas http://4yaprakliyonca.com/blog/yonca-akbas/ Sun, 26 Jun 2016 22:29:20 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/06/yonca-akbas.jpg 6474 0 0 0 4 Yaprakli Yonca BANNER http://4yaprakliyonca.com/blog/4-yaprakli-yonca-banner/ Fri, 01 Jul 2016 08:53:43 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/4-Yaprakli-Yonca-BANNER.jpg 6478 0 0 0 Tuz Gölü http://4yaprakliyonca.com/blog/ofke-ve-kinle-yogrulmak-yerine/yy/ Sat, 23 Jul 2016 05:26:08 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/YY.png 6482 6481 0 0 IMG_0011 http://4yaprakliyonca.com/blog/ofke-ve-kinle-yogrulmak-yerine/img_0011/ Sat, 23 Jul 2016 05:30:53 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/IMG_0011.jpg 6483 6481 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-1/ Sun, 24 Jul 2016 19:37:47 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-1.jpeg 6488 6487 0 0 1. gun 20K biter http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-2/ Sun, 24 Jul 2016 19:37:56 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-2.jpeg 6489 6487 0 0 WhatsApp-Image-20160724 (3) http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-3/ Sun, 24 Jul 2016 19:37:58 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-3.jpeg 6490 6487 0 0 WhatsApp-Image-20160724 (4) http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-4/ Sun, 24 Jul 2016 19:38:01 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-4.jpeg 6491 6487 0 0 WhatsApp-Image-20160724 (5) http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-5/ Sun, 24 Jul 2016 19:38:05 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-5.jpeg 6492 6487 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-6/ Sun, 24 Jul 2016 19:38:45 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-6.jpeg 6493 6487 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-7/ Sun, 24 Jul 2016 19:38:49 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-7.jpeg 6494 6487 0 0 632 Yonca Hazır... http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724-8/ Sun, 24 Jul 2016 19:38:52 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724-8.jpeg 6495 6487 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-image-20160724/ Sun, 24 Jul 2016 19:38:55 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Image-20160724.jpeg 6496 6487 0 0 Anne Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/6411/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/ 6411 0 5 0 Daldan Dala Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/6412/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/ 6412 0 4 0 Doğa Delisi Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/6413/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/ 6413 0 3 0 Kitapçı Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/6414/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/ 6414 0 6 0 Koçum Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/6415/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/ 6415 0 1 0 Sporcu Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/6416/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/ 6416 0 2 0 DJ Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/dj-yonca/ Fri, 17 Jun 2016 22:11:04 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/dj-yonca/ 6418 0 7 0 DJ Yonca http://4yaprakliyonca.com/blog/?page_id=6419 Mon, 30 Nov -0001 00:00:00 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?page_id=83 6419 0 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/6424/ Fri, 17 Jun 2016 22:13:40 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6424 6424 0 1 0 Language Menu http://4yaprakliyonca.com/blog/language-menu/ Mon, 20 Jun 2016 00:36:03 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6432 6432 0 2 0 Runfire Cappadocia http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-video-20160724-1/ Sun, 24 Jul 2016 19:39:07 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Video-20160724-1.mp4 6497 6487 0 0 Runfire Cappadocia http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/whatsapp-video-20160724/ Sun, 24 Jul 2016 19:39:17 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Video-20160724.mp4 6498 6487 0 0 runfire 2016 http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/img_6943/ Mon, 25 Jul 2016 14:02:42 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/IMG_6943.jpg 6503 6487 0 0 Dünya http://4yaprakliyonca.com/blog/bi-dunyalinin-dunyasinin-yazisi/du%cc%88nya/ Fri, 26 Aug 2016 14:46:08 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/08/DÜnya.jpeg 6517 6516 0 0 taşları tırmanan yonca rfc 2016 http://4yaprakliyonca.com/blog/tastan-hayat-yazisi/tas%cc%a7lari-tirmanan-yonca-rfc-2016/ Thu, 01 Sep 2016 14:06:16 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/09/taşları-tırmanan-yonca-rfc-2016.jpg 6527 6526 0 0 http://4yaprakliyonca.com/blog/tastan-hayat-yazisi/tas%cc%a7lari-c%cc%a7ikan-renkli-yonca-rfc/ Thu, 01 Sep 2016 15:14:37 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/09/taşları-çıkan-renkli-yonca-rfc.jpg 6528 6526 0 0 Tüy gibi hafiflemek... http://4yaprakliyonca.com/blog/yarindan-once-dunden-sonra-simdi/img_8636/ Thu, 08 Sep 2016 10:59:55 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/09/IMG_8636.jpg 6535 6534 0 0 Bik Bik http://4yaprakliyonca.com/blog/annemin-kurabiyesi-bik-bik/kurabiye-bi%cc%87k-bi%cc%87k/ Thu, 15 Sep 2016 11:17:08 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/09/kurabiye-BİK-BİK.jpg 6547 6546 0 0 Düşünen Adam http://4yaprakliyonca.com/blog/basarisizlik-endisesi-uzerine-ana-ogul-sohbeti/aslan-cem-basket/ Sun, 30 Oct 2016 06:38:56 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/10/aslan-cem-basket.mp4 6558 6557 0 0 Foto: Feyza Ramazanoğlu http://4yaprakliyonca.com/blog/olu-cocuklar-ve-reklamlar/s%cc%a7imdi-reklamlar/ Sun, 04 Dec 2016 15:27:20 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/12/şimdi-reklamlar.jpeg 6567 6564 0 0 Runfire Cappadocia ve/ya Likya Yolu Ultra Maratonu Discovery 6G/4G kategorileri için kapsamlı bilgi http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-veya-likya-yolu-ultra-maratonu-discovery-6g4g-kategorileri-icin-kapsamli-bilgi/ Thu, 05 May 2016 09:01:48 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=8 Evet bu yazıyı daha önce neden yazmadın Yonca?

Bilmem. Her şeyin bi zamanı var. Aylardır gele gide yazıyorum. Dün gece bitirdim.

Asla geç değil. Keza Runfire ve LYUM olduğu sürece, bu yazı geliştirilmeye açık, iyi bir kılavuz olacak. Ve asla bitmeyecek bu yazı… bu yollar…Bitmesin de!

1-AJJAaEkj8QJEEADfg8ZAUw

Her ikisi için de kayıtlar başladı, kontenjan dolar birileri kaçırır paniği ile yazıp paylaşma kararı aldım. Kayıt olanlara da yeterli zaman vermek gerek tabi malzeme toparlama, kafayı hazırlama gibi gibi.

Dikkat Dikkat!

Ben bu yazıda “Self-sufficiency” -yani kendi kendine yeterlilik- kategorisi olan; tüm eşyanı, yediğini içtiğini giydiğini yattığını kalktığını sırtında taşıyarak 260km “ultra maraton” kategorisi raporu yazmıyorum.

Discovery 6G ve Discovery 4G kategorileri için bu yazı.

LYUM ve Runfire’da 6G/4G dediğimiz 6/4 gün boyunca günlük yaklaşık 4–7 saat arası, bazen de daha uzun süren yürü/koş şekilli, ortalama 17–20km yaptığın ve sadece bunun bir gününde, 5.günde de iki bölüm halinde toplam 40–45km uzun yol aldığın kategorilerdir.

6 günde yaklaşık 120–140km arası yol yapıyorsun yani.

6G, 6 gün demek. 4G 4 gün demek.

Bakın doğada zaman ve mesafe görecelidir. Kimi zaman 1km’yi 1 saatte gidersin… O yüzden bence km’den çok ayakta kaldığın zamana bakacaksın derim.

Bence 6G, 4G’den daha zor değil. O da göreceli bir kavram. Eğer o iki günü işten güçten izin alamıyorsan tamam, 4G yap. Ama sanmaki o 2 gün sayesinde daha kolay bi şey yapmış olacaksın. Alakası yok. Çık gel 6G yap, anca doyarsın… Belki. Hatta o ilk 2 gün büyük adaptasyon kazandırır.

Bu yazıyı okurken koşmak yerine hızlı yürümek fiilini de koyabilirsiniz. Kimi insan “koşma” fiilini duyunca ürktüğünden denemeye bile yeltenmiyor. Zaten bize engel olan sadece beynimiz. Kafamızda kendi kendimize yarattığımız, hayatta hiç denememiş ama sanki konunun profesyoneli gibi illa negatif ahkam kesen etrafın cümleleriyle edindiğimiz önyargılardır en büyük zindanımız.

Bir de o “kazanma/kaybetme” kafası. “Yapamam ben” sabotajcı kafası. Boşver Abi o kafaları. Boş kafalar onlar. Seni senden alı koyan kafalar Sağlıklıysan, gel. Korkuların varsa da gel. Derdin varsa hele kesin gel.

Dağlara taşlara denizlere ovalara bırakır, tertemiz dönersin evine mis gibi eline yeniden doğurup aldığın kendinle.

Bu yazı daha çok LYUM odaklı. Ancak yazdığım her şey, malzeme dahil, Runfire için de geçerli. Aralarındaki tek fark sıcaklık, arazi yapısı.

Her ikisinin de kendine has zorlukları, kolaylıkları var.

Her ikisinde de organizasyon minimum işaretleme yapıyor, GPS ile rota takip ediyorsunuz. Ancak LYUM tarihi yolu kendinden de işaretli olduğu için, o anlamda kimisi için nispeten daha kolay gelir. Ben iki rotada da yoldan şaşıp 5–10km ekstra yaptım.

Organizasyon seni takip cihazı ile takip eder. Nerede olduğunu bilir. Her akşam bir sonraki gün için teknik toplantı yapılır ve sana, yol-arazi koşulları anlatılır. Seni ne beklediğini, nelere dikkat etmen gerektiği söylenir.

Dalıp rotadan şaşmak bu işin fıtratında var. Eğlencesi de orada. Bugüne kadar kaybolup evine dönemeyen olmadı. :)

(Aşağıda her türlü kayıt bilgi linki de verdim. İstersen direk beni atla, okuma, aşağıya git. Ama gitme bence :)

Şunu mutlaka belirtmek, altını çizmek isterim; her yarış, her ortam tamamen kişisel bir tecrübe. Ben bu ikisine yarış olarak bakamıyorum. Hayatımda kendime armağan ettiğim bir çeşit hac gibi benim için. Kimisi için de başka yarışlara en şahane antrenman. Kimisi için de evet ciddi yarış. Ben ne dersem diyeyim, her katılımcı kendi hikayesini yazmalı, yaşamalı, paylaşmalı. Kendi bildiğini, hissettiğini okumalı.

Hareket bir özgürlükse, kararlar her daim özgür ve kişisel olmalı.

Benimkisi sadece Yonca şeysi…

Aklında olsun

Runfire ve Likya Yolu Ultra Maratonu (LYUM) 6G ve 4G kategorileri, yürüyerek, aralarda koşarak, zorlanarak da olsa bitirebilecek olduğun sürelere, koşullara sahip. Bence tüm ekip, ve yarış direktörü bu konuda müthiş önemli bir şey yapıyor memlekete, insanlığa. Doğaya uzaklaşan, kendi becerilerini tamamen unutan, şehirde beton kesen bedenlerimize doğamıza yeniden uyum sağlamaya çağırıyor ve “bak hala her koşulda yapabilirsin” diyerek bu iki kategori ile bizleri yüreklendiriyor.

Runfire ve LYUM, Uzunetap ailesinin size “cesaretinizi armağan” etme çabası ve emeğidir. Onlara ömür boyu teşekkürüm baki. Bana beni kazandırdılar. Hiçbir yarış organizasyonu için, inanın bu kadar garip kalpten bağlı duygum yok. Gönüllüsünden, teknik ekibine, mutfağından, çadır kurucusuna gönül bağım var. Sponsorlar hele… Benim için bu iki ortama sponsor olan herkes canımın içidir. Türkiye’nin iki doğal tarihi dokusuna sporcuya yer açmaktır, kucaklamaktır. Dünya’nın her yerinden kalkıp gelenlerinin yanında bizim insanımıza da gel gör tanı yaşa sloganıdır.

Sporcu Anıtı

Dileğim, hayalim; LYUM Ultra Maraton kategorisini yani yaklaşık 260km’lik kısmını tamamen kendi kendine yeterlilikle bitiren tüm Ultracı arkadaşlarımın isimlerinin kalıcı olarak yontulduğu bir anıt oluşturulması.

Yarış sonunda kendi adlarını o kocaman anıt kayaya kazımalarını hayal ediyorum. Törenle… Öylesine önemsiyorum yapılanı….

Olayımız ne?

Hiçbir şey yapamasan da, “trekking” gibi gelip ülkemizin en güzel doğasının, tarihinin, coğrafyasının olduğu Kapadokya ve Likya Yolu’nu görme-tanıma-yaşama şansına sahipsin 6G ve 4G ile.

Ha baktın hiç olmuyor, yürüme, koşma kampta kal.

Gönüllü ol.

Gelip ilk gün diskalifiye olan, bırakan, boş veren ve yine de devam eden de gördüm.

Kampta kalıp herkese destek veren, kendi başına takılmaya devam eden, kampta kalmaktan vazgeçip dönen de…

Mutsuz kimse görmedim ama… Veya kendinden soğuyan…

Bugüne kadar şahit olduğum tek duygu; mutluluk, umut, hayatta her şeyi yapabilirim hissi ile evlerine dönenler oldu.

Kamp hayatı seni doğana ve doğala yakınlaştırır.

2. günden — Patika Ekibinin çektiği fotoğrafım

Yüklerinden, hadsiz gereksiz yüklerinden, etiketlerinden, sorumluluklarından kurtarır.

Onlar olmadan da hayatın gayet yaşanabilir ve mutlu bir şey olduğunu, senin de her koşulda barınabildiğini kanıtlar, hatırlatır sana.

Güven verir sana. Doğanın kendini yenileme gücünü gördükçe, güçlenir umutlanırsın. Kendine, doğaya, hayata, tanımadığın insanlara ve ortamlara güven duyma konusunda güçlendirir, yüreklendirir, cesaretlendirir o ortam. Hele de ultracıları görmek, kendine yeterlilik sınavında o ortamda asla şikayet etmeden kendi sınırlarını zorlayan insanların gülen yüzleri, yüreklendirici, ilham verici sözleri arasında zaman geçirmek, en iyi gelir.

Foto: Damla Sonat — Dalından zeytin yiyen keçiyi gözünle gördün mü hiç?

Runfire ve LYUM’un oralardayken sosyal medyada özellikle Instagram’da yaptığım paylaşımlar işin sadece 15er saniyelik, sınırlı özeti. Yine de onlar da, önemli.

Yaşamayı sevdiğim kadar yazmasını da en çok sevdiğim yazılarımdır bunlar.

Hayatımın ağzımın sularını akıtan bir dökümüdür.

Hayatımın mirasını yazıyorum dediğim… birilerine ilham ve cesaret olmasını umduğum, en çok da çocuklarıma “annemiz kimdi”yi bilmeleri dileğimle yazdıklarımdır… Bilgi, ilgi ve değerlendirmelerinize efendim…

Yonca

“nacizane”

Discovery 6G / Discovery 4G zorunlu malzemeler

Herhangi bir yarışta, zorunlu malzeme denilen yeri sakın ama sakın atlamayın, küçümsemeyin. Doktor raporundan, istenen o dandik ve ne alaka diyecek olduğunuz aynaya kadar bilin ki var bir nedeni. Alın. Getirin. Taşıyın. Onlar olmadan zaten start alamazsınız. Ancak başınız sıkışıp ihtiyacınız olduğunda anlarsınız neden zorunlu malzemeydi ve çok geç olabilir.

O yüzden, idare ederim veya kontrolde göstereyim sonra bırakır çıkarım gibi kişisel kandırmalara, beyninizin size bu hileyi yaptırıp zor duruma sokmasına izin vermeyin. 10gramlık ağırlıktan bi şey olmaz. O 10gram ağırlıktan cimrilik ettiğinizde sonucu çok daha ağır olabilecek bir risk alıyorsunuz. Belirtmek isterim. Ve evet, start almadan çanta kontrolü olacak. Tek bir zorunlu malzeme eksiğin varsa tamamlamadan başlamana izin yok. Bulunduğumuz koşulda bakkal filan da yok. Yani gelmeden tam malzemeni topla öyle gel.

• Sırt çantası ya da bel çantası (zorunlu malzemelerin sığabileceği herhangi bir ebat)
http://www.kosuyorum.net/ den çantalara bakabilirsiniz

Sırt çantası dendiğinde kastedilen hani okul/iş sırt çantası veya spor salonuna giderken kullandığımız bir sırt çantası değil.

Bunu özellikle yazmak isterim. Çünkü insan böyle bir yarışa daha önce gitmediyse, bu sırt çantasını aşırı büyük, gereksiz ağır veya ortama uygun olmayan bir çanta ile halledebileceğini düşünüyor.

Oysa sırtına taktığında vücuduna oturan, seni saran ve sanki o senin bir parçanmış gibi olan koşuya/trekkinge uygun malzeme olması işini kolaylaştırır, mutlu devam etmeni yüzde yüz etkiler.

Kimisi sırt çantası yerine bele oturan çantayla geliyor. Eğer bu çeşit koşularda, arazi tipi ortamda bu şekil koşmaya alışkınsanız, evet olabilir. Yoksa sırt çantasını tercih etmenizi tavsiye ederdim ben. Bele oturan şeylerle ben rahat edemiyorum. 1- Sırtına oturmayan, sürekli sallanan sürtünen çanta sırtının derisini yüzüyor.

2- O yollarda yürümeye zorlanıp koşmaya çalışırken bir de çantanın üzerindeki dengesizliği ile baş etmek moral bozduğu gibi dengeni de bozabilir. Ben çantayı sağlık, rahatlık ve güvenlik açısından önemli buluyorum.

Çantanın büyük olmasına gerek yok. Hatta olmasın da. Ama rahat olması önemli.

Bu konuda uzmanlaşmış çeşit çeşit marka var. Asics, Salomon, Camelbak, Raidlight, Nathan…

Koşu malzemesi satan mağazalar size yardımcı olacaktır.

Ben, 3 seferdir Raidlight marka çanta kullanıyorum.

Sırt çantam — su, gıda, yedek kıyafet, telefon, zorunlu malzeme sığıyor, çorap gibi sarıyor

Markayı ülkemize getiren ultra maratoncu arkadaşımız Emre Tok kendisi de ultracı olduğundan, hem de kişisel ihtiyaçlarınızın neler olabileceği konusunda kendisine ve ekibine rahat danışılabildiğinden, en doğru çanta alım adresi benim için odur.http://www.kosuyorum.net/

Benim üst takımlarım hayli küçük olduğundan, memem olmadığından üstüme derimmişçesine iyi oturan, hafif ve tüm ihtiyacımı sığdırabildiğim bir çantası varmış Raidlight’ın, Emre’nin tavsiyesi ile onu aldım. Çok memnunum. Hem tüm malzemem sığıyor, hem de koşarken çok rahatım. Bedenimin bir parçası gibi.

• Uyku tulumu/Mat (6G/4G için koşu esnasında taşıma zorunluluğu yoktur, organizasyon tarafından taşınacaktır)

Şimdi herkesin uyku keyfi değişiyor. Ben çok ince bir uyku tulumu ve hatta küçücük ¾ boyutta hafif bir matla geliyorum. Uyku tulumunun ısı ayarı önemli. Karda kışta yatmıyoruz. 10 dereceye kadar olanlar hayli yeterli. Ben üşürüm dersen bilmem. Mat konusu ise başka bir tercih komedisi.

Kimisi çift kişilik enfes şişme yatakla geliyor. Kimisi matsız. Ben matım olmasa da olur diyenlerdenim.

Evde kendi yatağımda uyuyamayan ben, orada sırtıma taş batsa, kafama kaya düşse mışıl mışıl uyuyorum. Toprağa yakın olmayı, taşı toprağı hissetmeyi seviyorum. Hatta bu şekilde uyuduğumdan beri aşırı ergonomik yataklar yüzünden nasıl hastalandığımızı/sakatlandığımızı da anladığımı düşünüyorum. O süper nefis pahalı yataklara yattık mı sabaha kadar kıpırdamadan, gömülüp uyuyoruz ve sabah her yerimiz tutuk kalkıyoruz. Hareketsizlikten bence.

Oysa anne karnından beri aralıksız hareket eden bir bedene sahibiz. Eğer o bebek karnında 1 saat hareket etmese sorun var denir. Düşünün bu yeni yataklar sabaha kadar bizi hareketsiz kılıyor. Sabah geberik kalkıyoruz. O kampta taşa toprağa yakın uyuduğumda, sağa sola dönmek, taşların kimi zaman bi yerime denk gelmesiyle yerimi belirlemeye çalışmak, yani hareket ederek uyumakla sabah sıfır tutukluk ve zindelik hissiyle kalkıyorum. İnsan bedeni 24 saatin en az 20sini, uyku dahil sanırım hareketli geçirmeye planlı bir mekanizma. Bunun için de sabaha kadar açık havada mis gibi orman kokusu almak, ve doğal uyku hareketine dönmek beni büyülüyor. İyileştiriyor.

Dolayısıyla ben, en ince ve en hafif en minik matla süper mutluyum. Bir de koca şişme yatağı her gün şişir söndür kıvır koy, ekstra yorucu ve gereksiz geliyor bana. Bu tabi benim kişisel tercihim ve bir de bünyemin minimal hayata karşı terbiyesi gibi.

• Cep telefonu ve şarj aleti

Cep telefonu önemli bir konu. Çevrenize haber salın. Sizi zırt pırt arayamayacaklar. Aramasınlar da zaten. Hazır olsunlar. Siz buna hazırlayın kendinizi en önce. Kimi yerde, hatta çoğu yerde 3G çalışmayacak. İyi ki çalışmıyor inanın. gerçi şimdi her yerde çektiriyorlar :)

Şarjın, organizasyon ekibinin sana, senin de onlara acil durumda ulaşabilmen için dayanmalı. “Alooo naber canım, nasıl gidiyo” şekilli arama sen iki kaya arasında sekmeye dikkat ederken geldiğinde hayli sıkıntı yapar o yollarda, dikkatin dağılır. İnsan sevdiğine küfretmek de istemiyor.

“kapa kapa kapa” dediğinde bi de istemeden yaptığın kabalığa üzülüyorsun.

Karşındaki senin halini anlayamaz. Ancak o yolu yaşayan bilir.

Çalan her telefon, “acaba rotadan şaştım da organizasyon mu arıyor?” yürek hoplatmasına da neden oluyor ki, nabzını bu şekil hoplatmaya inan hiç ihtiyacın yok. Bari hayatımızda 6 gün telefonu az kullanabilme özgürlüğümüz olsun hem di mi? tatildeyiz yavrum, doğada kafa tatilinde!

Beni en sinir edense şu oldu birkaç kere, bütün ailem çevrem haberdar, kimse ben aramadan aramıyor. Bu sefer yok telefon şirketi sana yeni paket verecekmiş, yok bilmem ne bankası acaba kredi kartı alır mıymışım gibi saçma sapan arayabiliyor. İnsanın harbi tepesi atıyor.

O telefon o hafta sadece acil durum için yanında olsun. Kafanı, sülaleni bence buna ayarla. Oh mis.

• GPS

Ben hep orada Garmin’den kiralıyorum. Kimisi kolundaki saate yüklüyor, kiminin kendi GPS aleti var. Ben orada, kampta kiraladığımla rahat ettim. Çünkü GPS olayını anlamam zaten 1 Likya, 1 Runfire bitirdikten sonra oldu. Ne zaman rotadan şaşarsın, o zaman anlayasın geliyor. Bilmeyen, hiç kullanmamış biri için ilk başta kabus gibi. Ama aslında o kadar da kabus değilmiş. Yalnız kaldın mı anında öğreniyorsun. Bu konuda herkes herkese süper yardımcı. Gelirken hem kiralayacak olduğunuz GPS için pil getirmeli, hem de yedeklerini de bulundurmalısınız. Yani en az 4 kalem pil gerek. Çantada sürekli zorunlu malzeme olarak yanınızda olmalı yedek pilleriniz.

İlk Runfire’ın son gününde, e nasıl olsa bitti bu iş dedim, o 2 pili çantadan çıkarttım, daha 3.km biten gps pili ile ağzımın payını aldım. Oturup birilerinin gelmesini bekledim beraber koşmaya devam etmek için. Ne küfür ettim kafama anlatamam size. Ayrıca hiç kimse bana hayır için yoldaşlık etmek zorunda değil. O eşşeklik benimdi.

Yanında 4 ciddi marka kalem pil olsun yani. 2sini tak, 2 yedek sırtında her daim taşı.

Ayrıca rotadan şaşmak, olayı geç anlamak, anlayamamak da bu oyunun bir parçası. Keyfine bak derim. En baba koşan da rotayı şaşabiliyor, hızdan işaret kaçırabiliyor. Bi hıyar ben miyim diye düşündüğüm çok oldu, ama baktım sonra bazen hepimiz hıyarız :)

Bu arada Suunto Ambit saatleriyle rota yükleyip GPS olayını çözenlere, ve verilen şahane geribildirimlere dayanarak bir tane de ben edinmek istedim. ERSA Saat ve MaratonKardeşliktir ekibinden Alicem Aktaş bana spora yaptığım katkılardan dolayı armağan ettiler, minnetim sonsuz.

2016’da rotayı yükleyerek mavi Suunto Ambit3 Sport ile koşacağım. (Runfire 2016'da bunu gerçekleştirdim, çok rahat ettim. Yani saatime yüklenmiş rotayı takip etmek çok rahat oldu)

Böylece kiralama, veya ikinci bir alet taşıma vs derdim kalmayacak. Bu konuda dileyenlere tavsiyem Suunto için Ersa Saat’e başvurmaları.

• Ayna/Reflektör

Ayna evet. Ne alaka demeyin. Hiçbir zorunlu malzemeyi küçümsemeyin, sorgulamayın. Hepsinin vardır bir gereklilik nedeni. Ancak ihtiyacın olduğunda anlarsın önemini. O yüzden mutlaka alın. Hem ben çadırda veya parkurda mola verip o aynayla rujumu da tazeliyorum.

Reflektör de can güvenliğiniz demek. Karanlıkta sizin parkurda olduğunuzu, yolda olduğunuzu belli eden en önemli şey.

Yarış öncesi çanta kontrol sırasında başka birinden ödünç alıp sonra geri verip bunlar olmadan yola çıkan bir iki kişi görüp uyardım. Buna kendini kandırmak, canını riske atmak denir. Dahası size güvenen bir ekibe büyük ayıp. Yapmayın.

Bakın, bütün zorunlu malzemelerin bir nedeni var. Bu konuda organizasyonu veya kendini kandırmaya çalışan insan olmak olmaz. Bu ülkede bu ucuz davranışı sergileyen yeterince ikiyüzlü var. Bunu yenmeye çalıştığımız bir ortam hayal ediyorum. Dahası koşu sporunun şike karıştırılmayan etik bir ortam olarak kalmasını diliyorum. Bunda hepimizin sorumluluğu büyük.

• Kafa lambası ve yedek pilleri

Kafa lambasız olmaz. Sadece gece koşusu için düşünmeyin. Akşamları çadırda biri erken mi uyudu, e nasıl göreceksin sağını solunu. Nasıl gezineceksin gece karanlığında sağda solda. Nasıl gideceksin tuvalete?

Yedek pillerini de yanına al. Kaç tane alıyorsa kafa lamban o kadar daha yedekle mutlaka.

Yedek pillerin dandik marka olmasın. Pil taktığımın 3. dakikası bitince, anam anam anam dedimse de, olan olmuştu. Dolunay sağ olsun!

• Düdük

Çantan eğer koşuya uygunsa kesin üzerinde zaten vardır. Ön tarafındaki bağlama kısmında monte edilmiştir. Ben bunu öğrendiğimde cehaletime çok gülmüştüm. Yani çantayı alırken sor, varsa üzerinde boşuna bir de fazladan düdük alma. Acil durumda o düdükle hem kendini hem başka arkadaşını uyarma şansın oluyor.

• Çakmak

Minik bi tane alıyorum her seferinde. Hiç kullanmama gerek olmadı çok şükür. Ama mutlaka yanımda.

• Su kabı (en az 1 litre deniyorsa en az 1 litre olmalı en az 3litre deniyorsa 3!)

Sırt çantanın içine taktığın su haznen en az 1lt olmalı.

Soldaki litrelik sırtında oluyor, ben bazen de ön ceplere sağdakinden doldurup ekliyorum

Kontrol noktalarında su veriliyor tabi. Ancak aralarda o noktaya varana kadar yol hali ne kadar suya ihtiyacın olacak, ne kadar su tüketeceksin işte o henüz yaşamadan bilemediğin bir durum. Başkasının ne dediğine bakma, beden senin, efor senin. O belki 740ml tüketecek sen 1litre. O belki az terliyor sen deli gibi.

Kimi zaman 2 km, 1 saatte geçmiyor. Rotadan şaştığında saatler ve kilometreler uzuyor. Suyun olmazsa paniklersin, asabın bozulur. Su bu su. Su önemli. Suyunu iç, çişin gelince de bekletme yap. Klima veya havuz gibi düşün kendini, devir daim olmalı :)

Tutma o çişi.. veya baktın saatlerdir işemedin, bak o da iyi değil… Bilesin.

• Pusula

Koşu saatlerinin çoğunda var. Yoksa kiraladığın GPS de var. Aldığın GPS varsa onda olup olmadığını öğren. Cep telefonlarının da pusula özelliği var artık tabi.

• Baton

İlk kez bu tür ortama gelen insan için bence elzem. Tecrübeliysen kullanmayabilirsin. Tamamen sana kalmış. Youtube’da nasıl doğru kullanıldığına dair videolar var, izleyin derim.

Her diam sırtımda bunlar. Acil durum battaniyesi, bandaj, çakmak, yedek pil, böcek sokması için alet, çakı, bandaj

Ekstralar

Şimdi geleyim yanımızda getireceğimiz diğer malzemelere. Yani bu yukarıdakiler her gün koşarken sırtımızda taşıyacağımız çantaya, zorunlu malzemelere dairdi.

Uyku tulumu ve mat hariç tabi.

Uyku tulumu, mat ve yanımızda getirmek, bulundurmak istediğimiz bir diğer bavulumuzu her sabah organizasyona toplayıp vereceğiz, bir sonraki noktada bize geri verecekler.

Bavulumda ne var?

Hafif, hatta çok hafif bi bavulla gel derim. Otele değil kampa gidiyoruz dostum. Bunun taşıması kaldırıp kondurması açması kapaması hep çadır içi, arazi üstü.

Sağdaki mavili benimki…

Kalacak olduğun çadır 5–6 kişilik. Herkesin bir köşesi oluyor. Ancak o çadırda kimi zaman sıcakta, bir de yorgun argın gelmişken bir koca bavulla baş etmek çok sinir oluyor. Ne kadar az malzemen var, işin o kadar kolay ve daha az yorucu.

Ben ilk katıldığım günden bugüne (toplam 4 yarış etti: 3 Runfire 2 Likya) yanımda taşıdığım bavula dair çok geliştim.

2012’de LYUM’a ilk gittiğimde yanımda akla zarar bir bavul ve über alakasız malzeme vardı. Yani yanımda ne kafasıydı bilmem çeşit iç çamaşırından tut, şortlar, cici elbiseler, allah allah! Sanırsın defile yapacaz. Neyse… Geçtik o faslı.

Her sabah ve akşam onları aç kapa yaptığım spordan çok daha fazla yordu beni. Herkesin sporcu donu yanında pembe benekli donlarımın kuruması sahnesi de ayrı cabası tabi. Neyse ki ne dalga geçen oldu, ne de bunu yüzüme vuran. Büyüklük yaptı herkes :)

Son olarak gittiğimde ise yanımda 6,4kiloluk malzeme ile gittim.

Ha evet, sporcu donu diye bildiğin sıkı tutan, hızlı kuruyan donlar var.

Neler alıyorum yanıma?

4 külot (2 spor için, 2 keyfi) yıka kurut kullan şeklinde gayet yetiyor. Bir dahakine 2 taneyle gideceğim net. 1 koşu, 1 keyfi. Yıka giy çık. Yıka giy çık. Yeter.

3 koşu tişörtü, 2 pamuklu tişört (2 koşu, 1 normal de yetermiş meğer)

2 kısa koşu şortu, 1 tayt (veya 1 biri, 1 biri)

1 normal şort (benim keyfim)

1 yoga pantalonu (keyfi yine)

Hafif malzemeden havlu. Seatosummit diye bir markanın kolay kuruyan, yer tutmayan havluları var. Hayli inanılmaz bir malzeme. Kendime en uygun 2 boyundan aldım. Bazen ikisini, bazen tekini alabiliyorum yanıma.

Bu özel malzeme kolay ve hızlı kuruyan havlulaları bulmadan önce yanımda tek bir peştemal götürmüştüm. O da kolay ve hızlı kuruyor. Hem de hafif. Normal havlu ceza gibi. Hem ağır, hem kurumuyor, hem çok yer tutuyor.

1 mayo/bikini (deniz, göl illa bi yüzüyosun veya ıslanıyosun, güneşlenen de oldu gördüm)

Ben Luna Sandals ile koştuğum ve yaşadığım için, şipidik terlik götümedim, kullanmadım.

Kamp koşullarında şipidik terlik işe yarayan bir ihtiyaç. Hem koşu sonrası, hem de banyo muhabbetinde.

Tuvalet/Banyo konusu

İnanın bana keçilerin gelemediği yere organizasyon binbir emek zorlukla, su taşıyarak konteynırda banyo tuvalet kuruyor. Sıcak suyla duş almak, o ortamda bana sorarsanız 7 yıldıza bedel bir çaba. 24 saat o konteynır başında duran emektar bir görevli var, sırf su ısınmadığında veya pompalamadığında imdada yetişmek için. Hakları gerçekten ödenmez.

Erkekler tuvaletinde durum nedir bilmem ama, kızlar tuvaleti beni hayli gıcık edebiliyor. Katılımcılar arasında banyo yaptıktan sonra kendi kirini temizlemeden bırakıp giden arkadaşlarımız olabiliyor. Tecrübesizlik veya yorgunluk belki. Yine de kabul edemiyorum. Herkes en az herkes kadar yorgun ve kimse ultracı kadar yorgun değil.

Organizasyonda son derece gönlü büyük abiler, amcalar, ablalar arkamızı temizliyorlar ancak yine de bu konuda özensiz, dikkatsiz davranan arkadaşlarıma kızıyorum.

Saçınızı, kılınızı, kirinizi toplayıp çöpe atarak hem arkadan gelen arkadaşa, hem de oraları 7/24 temizleyenlere saygılı olabilirsiniz.

Genel kamp halleri

Şipidik terlik büyük çadıra gir çık konusunda da rahat ettiren bi şey. Her giriş çıkışta ayakkabılarımızı çıkartıyoruz. Yoksa içeri toz toprak diken taşınıyor. Şipidik terlik çıkartması giymesi en kolayı. İnanın bana, tüm gün onca yol kat ettikten sonra işin en kolay ve hafif olan şekline muhtaç olabiliyorsunuz.

Kozmetik malzeme getiren arkadaşlarım var evet, ben de zamanında taşıdım. Ama artık sadece Badem Sütü alıyorum yanıma. Evet o beyaz plastik anam babam zamanından kalan ucuz ve nefis Badem Sütü. Hem yüzümü temizleme, hem de nemlendirme için nefis bir malzeme. Kokusunu da çok seviyorum hem.

Kırımızı rujum ve simlerim olmadan asla…
en bi güzellik sırrım olur kendisi :)

Evet, rujum ve simlerim de yanımda doğru.

Bir küçük çantam var; içine otel boyu şampuan, saç kremi, duş jeli, saç fırçası koyuyorum. Bunların hepsinin boyutu minnacık. 7 gün hiç şampuan kullanmadığım oldu. Gerek yok. Bi şeycik de olmadı. Kokmadım da. Doğada kimyasal kir yok. Doğaya kimyasal atık bırakmaya da gerek yok.

İnsanın cildi de saçı başı da mis gibi oluyor. Kimse beni tersine ikna edemez.

Tırnak makası, minik törpü bulunduran bir minik çakım var yanımda ve azıcık pamuk. Diş macunu ve diş fırçası uçaklarda verilen hafif minik olanlar yetip artıyor. Ultracı arkadaşlarım diş fırçalarının sapını keserler daha hafif olsun diye.

Olası kadınsal acil durum için de tampon alıyorum, dileyen ped alabilir tabi. Hiç zamanı değilken regl olan olabiliyor. Ondan dedim.

Küçük bir çöp torbası alıyorum yanıma. Duşa girerken üzerimden çıkarıp yıkadıklarımı o torbaya koyup götürüp asabilmek için. Bir diğer bez torbada ise giyeceğim kuru malzeme oluyor. Çoğu zaman, özellikle Runfire’da duşa koşudan geldiğim gibi giriyorum. Üstümdekilerle. Yıkanıp aynen yine o ıslak halimle çıkıyorum üstümdekilerle. Hem üzerimde kururken beni serinletiyor, ay ne bileyim hem de rahatım işte. Kendime doğal serinleme kliması yapıyorum.

Bi de 3 mandal, 2 metre ip alıyorum yanıma. Çadırın iplerine gerip ıslak malzemeyi asıp kurutmak için. Bunları Elena Polyakova’dan öğrenmiştim.

İnanın çok faydasını gördüğünüz bir şey oluyor. Her gün o ipi oradan sökmeyi unutmayın tabi. İnsan unutuyor ipini almayı. Çadırlarımız yörük çadırı olduğundan, keçi kılından yani, malzemelerimi bir kere üzerine atıp kurutunca bütün gün hayvanlar gibi kokmuştum. Bütün bir gün diyorum her yeri mi keçi pisler bu kadar kokar.. Kokan benmişim…Ders oldu.

[caption id="" align="alignright" width="265"] Luna Sandaletlerimiz — Letton Antik Kenti 2. gün finişi[/caption]

Bunun haricinde bavulumda, 6 gün için özel buzdolabı poşetlerine ayırdığım çerez karışımı oluyor. Tuzlu fıstığı bol olan cinsten. Her torbada bir de hurma var. Koşularda genelde tuz kaybı hep göz ardı ediliyor oysa en önemli ihtiyaçlarımızdan biri tuz.

Bu arada söylemeyi unuttum, yanımda mutlaka kapşonlu bir üst de bulunuyor. Kalınca. Kimi gece insan üşüyor koşu sonrası. İyi geliyor. Koşuya uygun hafif rüzgarlık, yağmurluk da her zaman bulunması fena olmayacak malzeme. O da Raidlight’tan. Efsane bir şey. Şapkan ve buff’ın unutmaman gereken diğer iki malzeme. Gerçi organizasyondan buff satın alınabilir. Bu arada yemenilerim vardır benim. Hani ucu iğne oyası olan. Onlar çok güzel tülbent malzeme. Hafif. Islatıp başına sardın mı en iyi klimadan iyi soğutur. Müthiş işime yaradı hep. Sineksavar da oldu. Kamp alanında onları kullandım. Yer de tutmaz, ağırlık da yapmaz.

Yarış sonu kutlama ve ödül töreni için yanımda hep bi tane cici elbise ve ayakkabı bulundurdum. Canım istedi giydim, istemedi giymedim.

Ama yanımda olması fikri hoşuma gitti. Ütü mütü istemeyen bi şey olsun tabi.

Aaaaah Gelidonya Aaaaaah Ahhhhh! 100 yaşıma kadar göreyim seni!

Gün içinde atıştırmalık bir şeyler istersen, bavulda ve sıcakta bozulmayacak akıp kokmayacak bir şeyler getirebilirsin elbet. Ama yoksa organizasyon yemekleri nefis ve acayip doyurucu. Yemekler ŞA HA NE! Hiç endişen olmasın öle bayıla yiyeceksin. Gani gani doyacaksın.

Sabah yola çıkarken döndüğün zaman akşam yemeğine kadar aç kalma diye sandviç, meve suyu, meyve de yolluk veriliyor üstelik.

Ama ben hem et/tavuk/şarküteri yemeyen, hem de çerezine hurmasına düşkün bir tip olarak yanıma mutlaka kendime göre bir atıştırmalık alıyorum.

Çekirdek de alıyorum. Geceleri sohbetle çitlemek çok keyifli.

Hmmm.. bir de yanımda lavanta yağı getiriyorum. Hem çadıra damlatınca kokusu güzel oluyor, hem de sinek-sivrisinek savıyor. Sineklere karşı hassasiyetiniz varsa tavsiye ederim. Üzerinize ve ortama kimyasal katmak yerine lavanta yağı, spreyi ile aynı işi görebilirsiniz.

Börtü böcek olayına dair

Daha bunca zamandır anormal bir durum -yani böcek arı sokması yüzünden hastanelik olmak gibi- yaşayan kimseye rastlamadım. Herhangi bir anormal ürkütücü, cana kasteden hayvanla da karşılaşmadım. Çadırlarda da başımıza bir şey gelmedi. Hep bunu soruyor herkes. Fare, yılan vs.. rastlamadım. Evet böcekler, sinekler, örümcekler var. Akrep de var.

Kaldığımız Yörük çadırları doğal olduğundan aslında börtü böceği savıyor. Herhangi bir böcek sokması yüzünden yarıştan olan kimse olmadı. Ekipler zaten müdahale edebiliyor. Bu konuda endişe etmeyin gerçekten.

Arı Aşkı Adına…

Arı özellikle Likya Yolu Ultra maratonu parkurunda olan vızıltıları ile bize gün doğumunu, hayatın devam edişini, sağlığı haber veren sayısı hepimizden fazla ve buna rağmen yine de derdi bizimle olmayan yol arkadaşlarımız. Arıların sağlığı hakkında hayli endişeli, ve onları kurtarmak için TOG ile Anadolu Arıları projesini kurmuş, başlatmış bir insan olarak sizlere bu konuda bilgi vermek isterim. Arılar malum insanları sokmak için beklemiyorlar, önce bunu bir bilelim.

Bal Arısı kovanları olan bölgelerden geçerken bir de şunu bilin isterim; balarısı sokarsa ölüyor. İntihar demek bu onun için. Diğer tip arılar için bu geçerli değil. Bal arısı olmayan arılar, robokop tipli onlar, 5 kere sokabilecek kadar güçlü. Ancak bal arısı da kendini tehlikede hissettiğinde, veya sizden aldığı panik sinyalinde intihar eder. Her iki durumda da, bugüne kadar bu yolları aşan arkadaşlarımız arasında arı sokma vakası sanırım 1/100.

Eğer ciddi boyutta arı korkunuz varsa, veya alerjiniz yanınızda bir minik tütsü bulundurun derim. O bölgeden geçeceğiniz size zaten öncesinde yapılan brifingde söyleniyor. İcabında o tütsüyü çıkarıp çakmakla tutuşturup dumanı ile o bölgeden geçerseniz yanınıza gelmezler. Duman sevmez arı. Dikkatini dağıtır ve sersemletir.

Diyelim ki yine de arı soktu, acil durum için sağlık ekipleri hep hazır. Hemen onları arıyorsunuz ve anında müdahale ediyorlar. Endişe etmenize gerek yok.

Bu arada sağlık ekipleri gelene kadar sizin de yapabileceğiniz önemli basit ilk yardım olayı şudur: tırnağınızla hemen iğneyi şöyle hafifçe kaldırıp atın. Sakın iğneyi çıkartmak için ucundan tutup sıkıp çekmeyin, cımbız kullanmayın. Üzerine basmayın, sıkmayın.

İğnenin dışarıda kalan kısmı aslında en çok can yakan likidin saklı olduğu minik kesecik. Siz onu sıkarak çekip çıkarırsanız, tüm o acı veren sıvı derinizin altına işliyor ve esas tantana o zaman başlıyor. 1 saat canınız yanacakken tüm zehir içeri zerk edildiği için 3 gün can yakıyor. Tırnak kısaysa kimlik kartı da aynı işi görür. Sıyırın yani iğneyi, tutup çekmek yok. Sokma sonrası en çok rahatlatan yine lavanta yağı veya aloe veradır aklınızda olsun.

Ben uzun zamandır şu fotoda gördüğünüz o siyah şey var ya, onu taşıyorum.https://www.lifesystems.co.uk/web sitesinde görebileceğiniz “bite relief clicker”https://www.lifesystems.co.uk/product/insect-repellents/bite-relief-clicker Sokmanın verdiği acıyı, kaşıntıyı kimyasalsız hallediyor.

Beslenmeye dair

Sabah kahvaltısında özellikle sıcak olan ortamlarda Bakiye Duran (Bakiye Ablam demeyi seviyorum ben ona) tereyağ yememizi söylemişti. Haklı. Dehidratasyonu azaltıyor. Ben şöyle hayal ettim; o tereyağ midemi sarıyor dışarı su/tuz çıkartmıyor. Koruyor. B vitamini de cabası.

ne desem boş yani :)

LYUM ve Runfire’a giderken hem spor hocalarım, hem de Dr. Nurhayat Gül, ve tüm tecrübeli insanların söylediği şey şu oldu; “onu yemem bunu yemem yapma. Huzurla ye. İhtiyacın var.” Bakiye Abla başka bir şey daha der ki ona Dr. Nurhayat Gül de aynısını söyler; insan bedeni sandığımızdan çok daha azla yetinecek güçte. Müsrifçe tüketiyoruz. İhtiyacımızdan fazlasını yiyoruz.

Çevreye dair

Yanımızda kendi kamp tipi su bardağımızı getirirsek, anlamsızca plastik şişe, bardak tüketimini engellemiş, azaltmış oluruz.

Hala daha bazı katılımcılar şişede su bırakmanın ne büyük zarar olduğunu da fark etmemiş durumda. Suyu açtıysan iç bitir dostum. Ya da doğaya dök. İçinde kalmış suyla beraber atıyorsun çöpe, attığın en zor bulunan en değerli şey; SU. Ben içemediğim suyu mutlaka bitki dibine dökerim.

Parkurda kimi zaman çöp atan oluyor. Kesin ceza puanı almalılar diye düşünüyorum. Ancak LYUM ve Runfire gördüğüm en hassas katılımcıya sahip. Başka ortamlarda maalesef çok daha bilinçsiz çöp çıkaran katılımcılar gördüm. Yanınızda çevre dostu malzeme getirebilir, çevreye en az atığı bırakmak için de çabalayabilirsiniz.

Ayakkabı

Arkadaşlar… Bu konu da çok kişiye özel. Yüz bin soru soran var bana. Ah yazık senin ayakkabın yok mu da terlikle koşuyorsun diyen de oldu zamanında.

Ben ilk katıldığımda ASICS’in araziye uygun ayakkabılarıyla koştum. 2012 LYUM’da, Born To Run kitabında adı geçen Barefoot Ted ile tanıştım, beraber koştum. Luna Sandals’ın yaratıcısı odur. Doğacı, doğal, minimalist…

Luna Sandaletligiller Ailesi :)

2013’den beri de işte bu LUNA Sandals denen, koşuya yürümeye her türlü zemin ve hava koşulunda uygun malzemeden yapılan bir cins minimal sandaletle koşuyorum. BEN çok rahatım.

Buna alışmak için 1 sene çalıştım. Sıfırdan başladım koşmaya. Önce 100–200mt ile yani. Yani ayakkabıdan bir gece de çıkıp bunlara geçmedim. 40yıldır ayaklarımız ayakkabıya hapsedilmiş, sıfırdan hayata döndürmek, güçlendirmek, uyandırmak gerekiyor.

Luna sandaletlerle tek etapta 87km, 17 saat boyunca koşarak gittim. Tek bir sorun yaşamadım. Manikürüm bozuldu pedikürüm bozulmadı öyle diyeyim. Runfire ve LYUM’da hep onlarla koştum. İznik Ultra 80km’yi de onlarla bitirdim. Cappadocia Ultra Trail 110k da da. Her koştuğum maratonda ayağımda onlar var.

Yine de, siz neyle rahatsanız odur. Ayağınız rahat olsun. Kafanız rahat olur. Yine de pek tabi su toplama vesaire olacak. E olsun o kadar…

Ortam

Bugüne kadar yaşadığım en iyi, en sevdiğim ortamlardır.

Yarış direktörü Prof. Dr. Taner Damcı — ki kendisi de çölden tut, buzula kadar koşmuş ultra maratoncudur- der ki: “bir kere buraya gelen artık asla eskisi gibi olmaz…” Doğrudur.

Hayatım değişti LYUM’a 2012 de gittiğimden beri. Doğamı, kendimi, gücümü hatırladım. Kendime geldim kendime. Kulağımı sağa sola daha kolay kapatabilir oldum. Kalbimin sesini duyar oldum. Güçlendim.

Ölene kadar hayatım boyunca gitmeyi planladığım yer LYUM.

100 yaşımda koşamazsam, yürüyemezsem de, gönüllü gider birilerine su tutar, destek olurum diyorum.

Tarihi topraklara dair

Arkadaşlar gerek Kapadokya gerek Likya Yolu, Dünya’da tek. Eşi benzeri yok yok yok. Müthiş güçlü bir toprak ve tarih yatıyor oralarda.

Kapadokya tüm dinleri barındırmış. İnsanlar hayatta kalmak için –bakın hayatta kalmak için dedim- yeraltında bir hayat kurmuş devam etmiş… Öylesine güçlü bir enerji var.

Likya deseniz… Anlatılacak gibi değil. Birden kaya mezarı, birden bir Lahit yanından geçiyorsun. Kendini önünde, sağında solunda buluyorsun. Antik kentlerden, kapılardan geçiyorsun.

Gelidonya Feneri hele… olağanüstü bir hikayesi olan yer. Okuyun, öğrenin öyle gelin… Orayı sessiz geçin… Denizden kulağınıza bakalım korsanlar ne fısıldayacak, duyun, dinleyin. Adaçayı kokusunu içinize çekin. Toplayıp saçınıza iliştirin…

Kampa gelmeden yanınıza buraları anlatan kitaplar alın. Okuyun. İçinde yaşarken okumak, öğrenmek, görmek, dokunmak büyük ayrıcalık.

Yıllardır birileri bana “ben Kapadokya’yı gördüm, Likya Yolu’na gidip yürüdüm” der… İster istemez gülümserim.

“Ben oralarda YAŞADIM” derim.

İzleyin…

[embed]https://www.youtube.com/watch?v=hZa2bq_YV24[/embed]

Tuz Gölü’nün kenarına gitmek ayrıdır, üzerinden geçmek ayrıdır… Likya Yolu’na şöyle bir gitmekle içinden geçmek ayrıdır.

Diyeceğim o ki; videolar var… Yazılar var… Bloglar var. Okuyun. Tüm soru işaretlerini, endişeleri, önyargıları bırakın. Yüklerinizi boşaltın.

Kendinizi alın gelin.

O ortamda illa birileri sizin elinizden tutacaktır…

Zaten siz kendinize yetersiniz.

Yonca

“Likyalı”

Dip not-lar

1. Bu yazı aklıma her bi şey geldiğinde güncellenecektir… Bu yazı bitmez bitmesin! Hayatımca yazayım!

2. Yonca Likya, Runfire diye google kişisine aratırsanız bir dolu şey çıkacaktır.

3. Instagram’da da var bi dolu paylaşımım: @4yaprakliyonca

4. Youtube’deki kanalımda çekmiş olduğum videolar da var… İzleyin, hem öğretici hem de çok komik, hatta trajikomik. Eğlenirsiniz.

5- Fotoğraflar, profesyonel videolar için Patika Yapım’a teşekkür… facebook sayfalarında nefis videolar var.

Türlü çeşit bilgi için

Likya Yolu Ultra Maratonu için: http://www.likyayoluultramaratonu.com/

Runfire için: http://www.runfirecappadocia.com/

Facebook: https://www.facebook.com/likyayoluultramaratonu/

Facebook: https://www.facebook.com/runfirecappadocia/?fref=ts

Facebook: https://www.facebook.com/setadventures/

   [:en]Yes Clover why did you write this article before? I do not know. Everything you've got a time. I am writing to go to it for months. I finished it last night. Never too late. Likewise, as long as the Runfire and LY, this article can be developed, it will be a good guide. this article ... this way ... Bitmesin well and will never end!

1-AJJAaEkj8QJEEADfg8ZAUw

Also it began recording for both will miss one dollar quota share I decided to write to panic. Registration should be subject to adequate time to recover materials which, as such preparation of the head. Attention! In this article I am "self-sufficiency" -that is self yeterlilik- category; all the goods, moving back up that he was wearing or that he had internal 260km "ultra-marathon" category do not write the report. Discovery and Discovery 6G 4G categories for this post. LY and Runfire in 6G / 4G from about 4-7 hours daily during the last 6/4 days, and sometimes longer walk / run in shape, you're just an average 17-20km and that one day, at day 5 in two parts total 40-45km are the categories you take the long way. That way you are doing 120-140km between about 6 days. 6G, say 6 days. 4G means 4 days. Look at the nature of time and distance is relative. Sometimes you go to 1km'y of 1 hour ... You're going to see why I think when you have a lot of standing km I say.
I think 6G, not more difficult than 4G. It is also a relative concept. If that's all right that you can not get permission from power for two days, did 4G. But sanmaki that you will have made things much more easily thanks to 2 days. nothing to do. 6G did come out, you barely get enough ... Maybe. In fact, it saves a great adaptation of the first 2 days. walk instead of run fast reading this article, you can put in the act. Some people "running" does not even attempt to try the actual startled to hear that. Our brains are already with us only obstacle. We create ourselves in our own heads, but if the subject has never tried to survive as professionals are not necessarily negative bias we have gained with our largest dungeon ahkam cuts around the sentence. And that "win / lose" head. "I can not" cracker head. Never mind that Abu heads. they empty heads. Also you put you're head's health, come on. If the fear comes in. If troubles come especially precise. It leaves the plains to the mountains to the sea on the stones, the hand like you're home again returns to its pristine give birth you get. In this article I focused more LY. But I wrote everything, including materials, applies to the Runfire. The only difference is the temperature, terrain. Both unique challenges, there is ease. In both cases the organization is doing the minimum markup, you have to follow the route with GPS. However, as the self-LY date road is marked, it is relatively easier to come to some sense. I did 5-10km extra baffled by the way the two routes. Organizations will follow you with the tracking device. He knows where it is. technical meeting will be held each evening for the next day and you are told to road terrain. What you expect, what it is said to need to be careful. the disposition of this business have to wonder distracted from the route. Entertainment is also there. can not return to the house did not disappear until today. :)

(I gave the link below any record information. If you want to skip directly to me, reading, going down. But I think to go :)

It must be noted, I would like to underline; every race, every environment is completely a personal experience. I do not look in these two races. I have a sort of pilgrimage for me as a gift to myself in my life. most scrumptious training for some other race. yes for some serious racing. I say what I say I am, every participant should write his own story, to live, should be shared. You know yourself, he should read how you feel. Movement is freedom, a decision must always be free and personal. Mine just Alfalfa thingy ...

Keep in your mind

Runfire and Lycian Way Ultra Marathon (LY I) and 6G 4G categories, on foot, running in the interim, they may be forced at the time you're finished, though, with conditions. I think all the teams, and race director of the country is doing something awesome about it, humanity. Distanced Nature, who completely forgot about their skills, calls for restoring harmony to our environment and our bodies, cutting concrete cities "You can still see in all circumstances", saying we are encouraged by these two categories. Runfire and LY I, you Uzunetap family of "your gift of courage" is not the effort and labor. I thank them lifetime care. They give me me. For any racing organization, it does not believe so strange feeling connected to the heart. The volunteers, the technical team from the kitchen, I see the tents founder hearts. Sponsors ... especially for me is inside everyone canımın who sponsor these two environments. Turkey's place is open to athletes of both natural and historical texture to embrace. come see us at our next of people coming up from all over the world live slogan is diagnosed.

Athletes Monument

My wish, my dream; LY permanently establishing a monument carved with the names of all my friends Ultrac Ultra Marathon category, ie approximately 260km'lik part completely self-sufficiency finish. At the end of the race I would imagine that the huge monument rock scraping their name. Ceremony ... so do I care about the new ....

How you happened?

nothing that can 't, "trekking" the most beautiful nature of our country like to come, history, geography, Cappadocia and Lycia is the way you have the chance to live with the visual-recognition-6G and 4G. Ha did not ever see, walk, stay in the camp running. Volunteers are. Come the first day is disqualified, leaving empty and saw that the still ongoing. In the camp everyone supporting casts, which continue installing its own, also returning to give up to stay in the camp ... But ... I did not see anyone unhappy or self-cooled ... The only feeling I have seen so far; happiness, hope, life was everything you can do with a sense of returning to their homes. Camp life it zooms nature and the natural.
2. day - trail photographs taken of my team the load, unlimited unnecessary burden from the label of the saves of the responsibility. Without them, nothing in life is very livable and happy, you can also bar the evidence in all circumstances, to remind you. It gives you confidence. Seeing the power of nature's self-renewal, hope you stronger. Self, nature, life, strengthen the confidence to know about the people and environment is encouraged, encouragement is that environment. Especially Ultrac see the smiling faces of the self-sufficiency of the exam he never complained environment people pushing their limits, encouraging, inspiring words between spending time comes best.
Photo: Drop Sonata - you see the branches of olive-eating goat with eyes ever? Runfire and Lyumer the oralardayk social media, especially for Instagram sharing my work in just 15 seconds, limited summary. they are important nonetheless. I love to live up to the ErUmdUr writing articles in their most favorite. shedding the water in my mouth my life is a dump. I hope that one ... I am writing inspiration and encouragement to the heritage of my life, most of my children, "the mother of us who" t know what I write with hope ... Knowledge, sir, for your attention and assessment ...

Yonca

“nacizane”

Discovery 6G / Discovery 4G necessary materials

Any race, do not place the so-called mandatory material but do not jump, do not underestimate. Doctors from the report, and requested that crappy mirror until you know what that's relevant to say a reason. Received. Bring. Move. You can not start without them anyway. But you know when you need your head stuck and cause material which was required may be too late. So, let me show management or control, then I would like my personal interests to deceive leaves, do not allow your brain to put you in a difficult situation made this trick. 10gramlık what would be the weight. It is a risk you take when you will be more severe as a result of stinginess 10gram weight. I would like to specify. And yes, they will start to take control of the bag. not allowed to start without completing a single mandatory if the missing material. no grocery store in the condition we found something. So came before collecting full material.
• Backpack or fanny pack (any size can fit the required material)
http://www.kosuyorum.net/ You can also look at the bag
When it comes backpack meant behold school / work we used to go to the gym, not a backpack or backpack. I would like this particular letter. Because if people go to a race like that before, this backpack extremely large, heavy or unnecessary think you can handle with a bag unsuitable environment. But sitting in the body when wearing the backpack, and if you surround it with a run like you were a part / trekking to facilitate the work to be suitable materials, one hundred percent happy to move on effects. Some rather than sitting back backpack comes with a bag. If these kinds of jogging, running on rough terrain environment in this way you're familiar with, yes you can. I would recommend you to choose me or backpack. I do not feel comfortable sitting at Bel thing. 1- back to living that is skinning the constant rocking of the bags back rub. 2- One way to deal with the imbalance in the bag while trying to run on a walk may be forced to disrupt the balance as moral ruin. I bag health, I think it is important in terms of comfort and safety. You do not need to be large purse. They're not even in. But important to be comfortable. There are specialized kinds of brand in this regard. Asics, Salomon, Camelbak, Raidlight, Nathan ... Running stores that sell the materials will help you. I 3 is the time I use Raidlight brand bags.
My backpack - water, food, spare clothing, the phone fits the necessary materials, such as wraps socks Because the marathon ultra bringing our brand of country our friend Emre Tok himself Ultrac, as it can be consulted comfortable for himself and his team for what happens on your personal needs, the right bag intake address for my odur.http: //www.kosuyorum.net/ My team is my top quite small, sitting on top of me, since I had breast derimmişçe good, light and had a bag could fit all my needs Raidlight's, I took it with Emre's recommendation. I am very pleased. And I fit all the ingredients, I'm very comfortable that both running. As part of my body.
• Sleeping bag / mat (6G / 4G is not running during the transport requirement will be borne by the organization)
Now everyone can enjoy changing sleep. I come from a small mat in a thin sleeping bag and even tiny ¾ size. heat setting of Sleeper important. do not lie in the winter in the snow. which are quite sufficient to 10 degrees. I do not know which course I am cold. Another choice is comedy Matthew said. Some come with a double bed exquisite swelling. Some mats. I would also not my Facebook Facebook logo mat education. I can not be at home sleeping in my own bed, my back stone bats in there, I sleep soundly in my head rocks falling down. Its proximity to the Earth, I love to feel the earth move. Even in this way since I slept extremely ergonomic beds because of how we get sick / injured I think we have to understand. He was super yummy unmoving until Did we or expensive bed in the morning, we slept buried and where we wake up every morning, our faltering. I think inactivity. However, since the womb we have a body that is continuous movement. If he had not had trouble moving the baby in the womb it is called 1 hour. Consider this new bed still makes us until morning. In the morning we wake up geberik. When I sleep close to the ground stone in the camp, go left and right, trying to determine my place stones sometimes coincide with the place to be, so I get up in the morning to sleep by acting with zero stiffness and sense of well being. The human body at least 24 hours in the 20s, including sleep I think moving a planned review mechanism. For this, you get the smell of the forest, such as outdoors until morning, and return to natural sleep movements fascinates me. Heals. Therefore, I, the thinnest and lightest most tiny mat super happy. Her husband put an inflatable mattress bends extinguish inflate every day, comes the extra tiring and unnecessary to me. This is of course my personal preference and also finishing my body as opposed to a minimal life.
• Cell phone and charger
Mobile phone is an important issue. news released to the environment. They will not meet the bitumen baggage. they are already in a call. Be ready. You prepare yourself to it first. In some places, even in the most work to 3G. Believe that does not work well. though now they are everywhere, posing :) Charge, organizers of you, it also should be based to reach them in an emergency. "Alooo wassup dear, how she goes" shaped considerable distress calls when you do while paying attention to tab between two rocks in the road, attention is scattered. he does not want to swear to love all people. "When shut off" bi rudeness are you so upset when you do the asking, too. Although he can not understand the state of. But he knows the way to live. Playing every phone, "I'm surprised to wonder route organization is looking for?" Heartstopping to why that's happening, you do not need no pulse pounding believed to be that way. Is it di Bari and get our freedom to use the phone at least 6 days in our lives? Baby're on vacation, the head of nature holidays! that was the most nervous than me several times to the whole family environment I am aware, I am not looking for anyone to search. This time, no phone company would grant you a new package, I do not know what I wonder is the credit card bank can call me like I'm silly. The war of the people take the hill. One phone for emergencies only get it next week. Head, his family, I think this set. Oh you.
• GPS
I always rent from Garmin there. Loading hours in some branch, who has his own GPS device. I was there, I am anymore hired at the camp alone. Because I understand the GPS event is already one of Lycia, he was finished after 1 Runfire. When do you wonder from the course, you understand that when it comes. Those who do not, as initially hard for someone who has never used. But actually it was not so bad dream. Did you learn to stay alone in an instant. Anyone and everyone on this issue in super helpful. While battery should bring a GPS that will rent for both, you must have both the backups. So at least 4 AA batteries required. Bags should be with you in your spare batteries are constantly required materials. First Runfire the last day, if I said it's over anyhow, I remove it from the bag 2 batteries, battery with a GPS 3.km ending bought its share my mouth. I waited for someone to sit down together to continue to run. I can not tell you how I finished swearing. In addition, no one is forced to companionship for me no. It was my eşşeklik. so you get the next 4 serious brand batteries. 2s to wear, always carry two spare back. In addition, the route to wonder, now understand the event, to understand any part of this game. I say take your time. Most fathers also can quicken the route running, the speed can miss the mark. Bi cucumber am I so I thought he was, but sometimes we all looked after prick :) Meanwhile, those who solved the case with the Suunto Ambit GPS route and install time, and the one based on the fantastic feedback I wanted to learn. ERSA Time and Alice from Aktas maratonkardeşli team will have a gift for the contributions made to me I sports, my eternal gratitude. I ran with blue Suunto Sport Ambit3 2016 by installing the route.

Thus, rental, transport, etc., or a second device will not have trouble. ERSA apply to time for Suunto My advice to those expressed in this regard.

• Mirrors / Reflector
Mirror yes. Do not say what relevance. Do not underestimate any necessary materials, interrogation. There is a need for all reasons. But when you understand the importance of the need. So surely received. I'm brushing up on my lipstick and mirrors that break in a tent or park. Reflectors can also mean your safety. The dark that you are in your course, the most important thing certain that you are on the road. During the race, check bags before then borrow from one another to see whether I warned a few people on their way back without them. This self-deceiving, called to risk their lives. Moreover, a team of great shame trusting you. Do not do it. Look, there's a reason all the necessary material. In this regard, the organization would not be himself or tricking people. cheap exhibiting this behavior in this country are hypocritical enough. I would imagine an environment that we try to defeat it. Furthermore, I wish to remain in the mix of running an ethical sports handicapping environments. We all have a great responsibility.
• head lamp and spare batteries

Head bulbs may not. Just thinking about running for the night. Did I sleep in the tent one evening in early, right to the left you will see how to. How will you navigate the darkness of the night right on the left. How will you go to the toilet?

get him in the backup battery. If so, how many more taking up the head lamp necessarily. Do not cheesy brand of spare batteries. Batteries that I wear 3 minutes have elapsed, the AMSA said anam anam anam too, was done. Full Moon get it right!
• Whistle

Bags are eligible to run if they are already on the final. The connecting portion is mounted on the front. I never laughed so much when I learned that my ignorance. So ask when buying bag, take extra whistle in vain, if any. Emergency DUklA chance that button is going to stimulate both itself and other friends.

• Lighter

I'm getting a little one at a time. Never use should not, thank goodness. But I do me.

• Water container (at least 1 liter of trying to be at least 1 liter if trying least 3litr 3!)

The water tank installed inside the backpack should be at least 1 liter.

The left-liter going back, I sometimes I add fill to the right front pocket subject given water at checkpoints. However, looking at how much water will be needed state road until you reach that point, you do not know how to live in a situation here that you will not consume water. nor anyone else look at that, your body, your effort. Or maybe you will consume 740ml 1 Litre. Or maybe you less sweating like crazy. Sometimes 2 km, it does not exceed 1 hour. When the astonished hours and kilometers of trails are stretched. You panic unless the water is deteriorating asap. Water this water. Water important. Drink your water, do hold when it comes to pee. Think of it as the air conditioning or pool itself, tipping the doorman :) Keeping that you pee pee .. or look at you for hours, it is not good ... you see you.
• Compass

There are times in most of the running. Or you rent a GPS as well. If you take the GPS out whether ten. There are no longer subject to the compass feature of the mobile phone.

• Baton

I think the first time that such an environment is essential for human beings. You can use're experienced. Totally up to you. There are videos on YouTube about how used correctly, follow my skin.

they are always on my back. Emergency blankets, bandages, lighter, spare batteries, tools for insect bites, knife, bandages

Extras

Now I'll come with us to bring other materials. So this above in the bag we carry in our everyday running back, was that the compulsory material. Except for sleeping bags and mats. Sleeping bag, mat and bring with us, we will give our other luggage we want to keep picking up each morning to the organization, they will give it back to us at a later point.

What's in my suitcase?

Light, even very slight bi leather suitcase came. We're going to camp not a hotel buddy. The transport lifted off always planted to open the tent-land later.

Right blue mine ... Tents 5-6 people you will stay. Everyone's going a corner. However, it is very hot in the tent, sometimes angering to cope with a big suitcase. What's so little material, it's so easy and less tiring work. I have since the day I first joined (a total of 4 race was 2 Runfire 2 Lycia) I improved so much that I carry with me a suitcase. When I first went to my side hurt Lyumer mind in 2012, it had a suitcase and über irrelevant material. So with me I do not know what kind of underwear was kept from the head, shorts, cute dresses, GOD GOD! You'd think fashion make-believe. Anyway ... We Late that chapter. Every morning and evening I did a lot more than sports exhaust turn them off me. everyone athletes pink spotted freeze drying stage of my next donor subject to a separate mention. Fortunately, what it was the last wave, nor it hit my face. Size made everyone :) Finally, I went by my side when I went 6,4kiloluk material. Oh yes, athletes holding tight underpants so you know, there are fast-drying freezing.

What I take with me?

4 panties (for 2 games, 2 arbitrarily) is enough to use quite as dry wash. What I go 2 taneyl next time. 1 run, 1 arbitrarily. wash out wear. wash out wear. Enough. 3 running shirt, cotton T-shirt 2 (2 runs, 1 normally also turned out to be enough) 2 short running shorts, tights 1 (or 1 one, 1 a) 1 regular shorts (my keyfim) 1 yoga pants (again arbitrary) Towels made of light materials. Seatosummit so easy drying of a brand, there's room to keep the towels. Pretty amazing stuff. I bought myself the most appropriate 2 from the neck. Sometimes two, sometimes one can get to me.
This special material I take my side before finding one pestemal havlula for easy and fast drying. It is set up easily and quickly. Both light. As usual towel penalty. Both heavy and does not dry, it is keeping both very place. 1 swimsuit / bikini (sea, lake, or you're yüzüyo necessarily be ıslanıyo saw was in the sun) I ran and I'm living with Luna Sandals, slippers şıpıdık ass did not I use. Şıpıdık slippers that work conditions in the camps need. And after running, as well as in the bathroom conversation.

Toilet / Bathroom subject

Believe me, a thousand labor organizations in places where the goats come challenges, establishing carrying water containers in the bathroom toilet. take a shower with hot water, a 7 star is worth the effort if you ask me in that environment. 24 hours he had a veteran officer standing container at the beginning, just to keep warm, or when the emergency is not water pumps. Rights does not actually paid. Men do not know what is the situation in the toilet, but the girl's room can make me very irritated. Among the participants after a bath can be our friends who left without cleaning their dirt. Perhaps inexperience or fatigue. Still, I can not accept. Anyone tired as anyone else and no one is tired as Ultrac. extremely big brother in the heart of the organization, uncles, sisters are cleaning our backs but still sloppy about it, I'm angry with my friend careless acts. Keep your hair, your costume, throwing garbage collect your wrinkled and friends coming from behind, and there you can be respectful to those clean 7/24.

General camping states

Sipidan slippers comfortable move out into the big tent thing about bi. Each entry exit we remove our shoes. Or moving to contain dust thorns. The easiest is to wear the sticker Sipidan have slippers. Believe me, after you've come all the way from day one of the easiest and light can be dependent on the shape of the work. I have friends that cosmetic stuff, yes, I moved in time. But now I'm just taking Almond Milk with me. Yes it's cheap white plastic main and the rest of the time my father delicious Almond Milk. Both cleaning my face, as well as an exquisite material for humidification. I love the smell as well.
I'm never without my red lipstick, and now ...
I would itself be the best beauty secrets :)
Yes, I have with me right now and lipstick. I have a small bag; into the hotel size shampoo, conditioner, shower gel, I put hair brush. These all diminutive size. 7 days was no shampoo I use. Not necessary. BI also şeycik happened. I also smell. No chemical contaminants in the environment. no need to leave the nature of chemical waste. Human skin is like you in the head of hair. Nobody can convince me to the contrary. Nail clippers, a tiny spark that contain tiny rasp side and a little cotton. tiny light is given in toothpaste and toothbrush aircraft figuring out whether increasing. the handle of my toothbrush cuts Ultrac friends get lighter so. I am getting buffer for possible emergency feminine, of course, may wish pads. No time can be the period when it is not. I told him. I get a small garbage bag next to me. Wash me what came out of my shower to hang after it put the bag. In another cloth bag it is going to wear my dry ingredients. Most of the time, especially as I come from a run I'm going to shower Runfire. Above have. UmdAkilerle just washed over again she would go out with wet form. Both wearing cools it dries me, I do not know my work month as well as comfortable. I'm making myself a natural cooling air conditioner. BI also 3 latches, 2 meter rope getting to me. stretch the tent rope to hang the wet ingredients to dry. I learned from them Elena Polyakova. Believe me, you see something going very useful. Every day he needed the rope disconnect there. Man forgets to receive the rope. Our tent is a nomad tent, that goat hair, throw on once my material, you think kurutular stinky like animals all day. I say all day everywhere Is it goat crap smells so .. I ... I was Kokan course. İşletmeler için Google ÇeviriÇevirmen Araç SetiWeb Sitesi ÇevirmeniGlobal Pazar Fırsatları Aracı
 [:]]]>
8 0 0 0 ]]> 95 0 0 96 http://4yaprakliyonca.com 95 2 128 http://adremus.com 0 0 143 http://www.youtube.com/watch?v=sWF_6ATUkDo 0 0 144 https://www.youtube.com/watch?v=7ICnBAzb2Ds 0 0 145 https://www.crunchbase.com/organization/bliss-drive 0 0 146 http://www.planethondaracing.com/tag/affordable-plumbing-service-in-rancho-cucamonga/ 0 0 147 http://www.dexknows.com/business_profiles/-l2629770871 0 0 148 http://www.yellowpages.com/rancho-cucamonga-ca/mip/option-one-plumbing-465951547 0 0 150 http://www.azirishmusic.com/tag/top-plumbers-in-rancho-cucamonga/ 0 0
Kimdir ki bu 4 Yapraklı Yonca? http://4yaprakliyonca.com/blog/kimdir-ki-bu-4-yaprakli-yonca/ Fri, 06 May 2016 19:22:18 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=29 “şanslı”[:en]though to tell from branch to branch, colorful personality himself. "Uninhabitable with memories that would be a pity," said Aysel Gurel or, no pity would not say alfalfa. Without memories to tell the story that would not be summer! So sweet tells everything. Hani "What do I do if the business," he's a person of the opposite sex. do not take offense. not despise. Hard worker. That's why a wide range of work since childhood, he worked a variety of people. It was successful. Perhaps this way, body language and natural language besides English also speaks French. Discuss the issue with respect to not agree. It gives great importance to freedom. 11-year-old child began looking at the business. "Babysitting" yes. Mathematics, French, English, and then tennis lessons; transfer of fun as he tells a child they knew was taught. Lycée Charles De Gaulle in Ankara doctor is planning to have graduated from high school, went to love is Bogazici University English Language Literature. He worked at the university. EA Istanbul was not enough money. Introduction to life as non-coma from her mouth, giving private lessons; from preparing Channel 6 evening news, live English-French-Turkish simultaneous translation so did every job. He graduated; TUSIAD, Sarkuysan, Commercial Union, in many different areas Yasar foreign trade companies took different tasks.   Married. His daughter was born. He moved the case of co-Dubai "expat" was. HR at Schlumberger, and then 12 years in multinational ExxonMobil did whatever can be done in 12 years in a company; To buy from HR, business development forced the sale of all kinds of business analysis experience.   All this while his son was born. It was 2 mothers with children. Meanwhile, all the time, and he wrote constantly. In hurriyet.com.tr in Kelebek', and hand in hand ...   In fact, throughout his life doing what he loved most was a letter. BI also sports. As he writes, running, costumes by writing and making them TEGV, TOFD, TEMA, began to raise funds to NGOs as TOG. Why are not my favorite thing to work, saying; On February 29, 2012, he resigned the day he left the business in a way that remember 4 years. 2 months later she broke the heel so silly b. Was complications, stood permanent damage in his right foot. His heart was broken. tired in the heart. One said, "then you can not run, you will sit down to take the epilepsy drug," they said. Collapse. They say it depression, but was trapped in a cage and Clover bi breathless. Mixed arm the Guide book he wrote, empty it. Crutches went into the house and leave the Lycian Way Ultra Marathon was 1 6G category of the women running 140km a week. It was because there was no other woman who dared to run 6G. Until that Lycian Way Ultra Marathon running is dreaming. Costumes by decreased pain. The doctors were amazed that work. Then came the mother of courage; Venice Marathon, Schneider Electric Paris Marathon, Malta Marathon, Istanbul Marathon, the Médoc Marathon, ran the Amsterdam Marathon. Meanwhile, see the running count of 10-15-21km. 195m revenue was less than 42km ultra marathon grips with. Iznik Ultra 80km'y disqualified as he failed to finish in the 75km missed time because the first trial, the seven heads. The second time I went, 80km finished, he's got the medal. Runfire Cappadocia Ultra 6G once in the first, was second once. He did the best time in Iznik Ultra 46km. The North Face Ultra Trail 110km'y left in 83.km Cappadocia.   Every time you go there at the end of the road AmAyAbiliyorsun. Sometimes you're disqualified, sometimes your decision to leave. How do you do what is important for life, that way you're going, how long it wherever you go. The 2014 Sochi Winter Olympics and the love of the sport community was nominated to carry the torch through which they bring in, it went down in history as the man carrying the Olympic Torch and elected. woman who is a member in 2000 in Dubai, Dubai founder of Sultans number is increasing every day. Sick and dying bees in colonies of bees have an idea of Anatolia began with the TOG project to recover and founder. 36 provinces are working like bees to raise awareness with young people. Young agrees to speak the same language very well. TEGV Ercis and Van, Urfa and Edirne there are schools that provide resources to the opening.   You want me to tell you more of?   Located in one of the photographs that face Piggy project that marked the history of our people for the project in 1600. 2013 Sustainable Brands at the Istanbul Conference moderator, P & G with Olympic Mothers chat with the company within the project, the moderator / presenter in Dubai, Zayed University and schools to tell the bees love presenter, Izmir Hilton speech in school-homework, again to present the April 23 celebrations in Dubai, in the sea Famous Cup, the love of nature also works to join a sailing race has kalkışmışlıg. There are co-active coaching from CTI and 2 years doing the coaching.   Your heart can open freely as a people, he believes that listening to the voice of the heart. Without music she can not stand. Every mood and situation creates playlists with appropriate care to share. What else should I say .... He worked with people from 33 different nations, agreed, had jurisdiction.   One of the best examples to realize the dreaming forest. "Let me see whether I'm living in a forest," he said. Everyone told me his dream. Urla with TEMA recognizes the contribution of people we know "Alfalfa Tokbaş Memorial Forest" there.   Less I write, I know you will say Forrest Gump. Met you ask yourself, he tells you how to love love, though. Yonca “lucky”[:]]]> 29 0 0 0 115 http://İnstagram/izmirlokmasi 0 0 122 0 0 134 http://www.FyLitCl7Pf7ojQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com 0 0 135 http://ozrwwnqvvjp.com 122 0 142 http://www.FyLitCl7Pf7ojQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com 0 0 Kilo almak vermek cinneti üzerine http://4yaprakliyonca.com/blog/kilo-almak-vermek-cinneti-uzerine/ Fri, 06 May 2016 20:51:20 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=32 Kilo almak vermek cinneti üzerine Ben bu ay, yani Mayıs 2016 için, Elele’de bana yazması hiç de kolay olmayan bir yazı yazdım. Çok önemli bir konuda. Kilo alma verme çılgınlığı, hastalığı konusunda. Bu konuda geldiğimiz hal hakkında. Kalıplar, takılı kaldığımız incelik / zayıflık / estetik / güzellik / fitlik kavramlarının içi boşaltılmışlığı hakkında… Çok inciten bir konu bu beni. Daha önce blumia ile ilgili, üniversitede nasıl blumik olduğumla ilgili de yazmıştım. O yazıyı da sonra paylaşırım burada... Bunlar insanın gerçekten çok zor yazıp paylaştığı şeyler. Paylaşmak bana iyi geldiği için, ve eğer bu konularda kalbimi samimiyetle açarsam birilerinin daha yaralarına merhem olabilirim veya belki yalnız hissetmemek bile iyi gelebilir diye düşündüğüm için yazıyorum. Elele Dergisi alın bu ay. Mayıs Ayı Elele dergisi. 100. sayfada yazım. Başlığı da: “Fitlik, güzellik, kilo al-ver, beslen(e)me, şok diyetler üzerine”. yonca tokbas yazı blog (Elele yazımın başlığı, sayfa 100) İçinde bulunduğumuz ortamdaki estetik, fitlik anlayışı… Dayatılan güzellik kriterleri… Bitmek bilmeyen diyet bombardımanları beni yordu. Çok yoruyor. Görmek, maruz kalmak, sürekli o kriterlere uymak zorundaymışızcasına sağlığımızdan olabilecek şeylere kalkışmak konusunda ciddi endişelerim var. Dahası, çoğu zaman bu konularda yazdığımda, yaşı 13-17 arası olan gençlerden aldığım acıklı yorumlar, imdat çığlıkları etkiliyor beni. Önyargılar da çok yoruyor. Yazı şu gördüğünüz iki fotoğraf üzerinden kurgulandı… yonca tokbaş kilo-1        yonca tokbaş kilo-2 Solda 50 - Sağda 56 kiloyum Tahmin ettiğinizin tersine bir gerçek var bu fotoğrafların ardında… Elele alın ve okuyun yazımı. Ondan sonra burada, benim web sitemde tartışırız isterseniz hep birlikte. Üzmeyin kendi bedeninizi, ruhunuzu boş rakamlarla, şok sağlıksızlıklarla... Sağlık elden giderse, geri gelmiyor. Kalın sağlıcakla, Yonca “isyaaaan”[:en]to get weight on insanity I this month, so for the May, 2016, hand in hand to write to me at all, I wrote an article which is not easy. Very important issue. Weight gain is not madness, about the disease. about the state we come to it. Templates, we stuck fineness / weakness / aesthetic / beauty / on the inside of the feet boşaltılmışlıg concept ... A subject that hurts me too. Earlier on bulimia, I wrote about how I am anymore blumik in college. One article after I share here ... These are things that people write really hard to share. Share it came to me for good, and if I could salve the wounds of one more sincerely I open my heart to feel alone in these matters, or perhaps even writing because I think I can be good. Get Together Magazine this month. Together magazine in May month. 100. writing on the page. Title in "feet, beauty, weight gain-not fed (e), the shock on the diet." yonca tokbas yazı blog (Title Hand in hand writing, page 100) aesthetics of the environment we are in, feet ... understanding of beauty imposed criteria ... endless bombardment of diet made me tired. Very tiring. See, be exposed constantly to attempt things that I have serious concerns about the health zorundaymışızca will be to comply with our criteria. Furthermore, most of the time I wrote on this subject, age pathetic comments I get from young people between 13-17, distress cries affect me. Prejudices are also very tiring. Text has been constructed over the following two photos you see ... yonca tokbaş kilo-1        yonca tokbaş kilo-2 Left 50 - Right 56 kilos I guess that you are a real contrast behind these pictures ... Together received and read writing. After that, here, we discuss all together if you want my website. Do not upset your own body, your soul with empty figure with shock unhealthy ... If you go to get health care, does not come back. Best regards, Clover "Isyaaa that"[:]]]> 32 0 0 0 149 http://bonmeds.com cialis online Cheap Brand Cialis Online Fedex Levaquin Internet Free Shipping Amex Online Inderal Amoxicillin Uses Fast Delivery Generic Viagra Strattera Usa Cialis 5 Mg 28 Compresse Costo Generic Zentel Price Legally Overseas Buy Xenical Online Buy Priligy Dapoxetine Online Safely Generic Viagra 100mg Priligy Forum Viagra Que Es Kamagra Products online pharmacy Viagra Et Cannabis Cialis E Tiroide Order Zoloft In Usa Lasix Usa Blog Purchase Diflucan Without Rx cialis online pharmacy Magasin Levitra Acheter Propecia 1mg viagra online prescription Herbal Viagra Tablets Viagra 25mg Kaufen Order Clomid Tablets Get Discount Generic Direct Elocon Allergy Internet No Script Needed Cialis Per Le Donne cialis price Cheap Viagra Propecia Catez cialis Propecia Reviews]]> 0 0 Marka Arı http://4yaprakliyonca.com/blog/marka-ari/ Sun, 08 May 2016 08:32:32 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=66
Arılarla ilgili ilk yazımı yazdığımda İstanbul'un "Arı Dostu" şehirlerden biri olmasını hayal ettiğimi söylemiştim.
Dünyada “Arı Dostu” şehirler var çünkü; Paris, Berlin, New York gibi. Arıların insan ve doğa sağlığı adına önemini bilen medeniyet, onları kurtarmak için hayli ciddi çaba içinde. AB doğal arıcılık için fonlar çıkarıyor, koruma altına alıyor, ilaçlama içindeki nikotinoidlerin çıkarılması, densiz ve yanlış ilaçlamanın durdurulması için uğraş veriyor. Ben o yazıyı yazıp TOG ile Anadolu Arıları için çalışmaya başladığımda, Hermes vitrinlerinde arılar ve kovanlar vardı. Gören herkes bana haber veriyordu. Arı Maya aynı zamanda vizyona girmişti. Arı ve arı sevgisine dair birtakım gelişmeler giderek arttı. Her gittiğim yerde söylediklerim, sürekli yazdıklarım, bu konuda TOG ile başlattığımız Anadolu Arıları projemiz için çalışan gençlerin çabası derken bazı şeyler artık durdurulamaz noktaya geliyordu. Geldi de. Ne çok sanatçı bu dönem içinde arılardan esinlenerek yaptıkları eserlerini sergilediler, inanın sayısını hatırlamıyorum. Bunlar sadece 2 yılda oldu. Geçen hafta bir vitrinin önünden geçerken dikkatimi üzerinde kocaman bir balarısı olan çanta çekti ve vitrine mıhlandım. Bura nere yahu derken, bir baktım Gucci. Hayatımda ilk defa sırf bu yüzden bir Gucci mağazasından içeri girdim, çantaya doğru yöneldim ve “Şu çantaya bakabilir miyim?” dedim. Görevli ellerine özel bir eldiven taktı ve çantayı o raftan indirip önüme koydu. Hayatta kullanamayacağım bir çanta şekli, tipi. Fakat balarısı o kadar güzel ki! Nasıl gerçek dokunmuş, nasıl asil. Ben arıyı sevdim, çantayı değil. Zaten o an meselem de ne marka ne o ne bu. Derdim ARI! Hem; bu arının bu çanta üzerinde ne işi var diyorum, hem de bu arının bu çanta ve bu markada olmasının bir faydası da var biliyorum. Beynim oldu tenis topu gibi. Fiyatını sordum. 13500 dirhem dediler. Yani yaklaşık 3700 dolar. O an aklımdan geçenler daha da karışık hale geldi. Versen bana o 3700 doları, TOG Anadolu Arıları için 92 genç çalışmaya başlar. Veya arıların sevdiği kaç çeşit ağaç dikerim! Offf, pek çok! Kovanlar kurarım doğal ortamında. Doğal arıcılık yapacak birilerini desteklerim. Dolu şey yaparım. Öte yandan, bu çanta ve onu alıp da takabilen sayesinde “arı”, korkulan veya “itici” bir hayvan olma algısından, omzunda taşınmaya değer, sevilecek ve hatta “ay ben de o arılı çantadan istiyorum” denilen bir arzu nesnesine dönüşecek. Ve benim arılar adına böyle bir sevgiye de ihtiyacım var. O çantadaki arı, kocaman bir önyargının kırılması demek! Öyle karmaşık ki bunlar bu dünya düzeninde! Of ya! Dünya bunu bana neden yapıyorsun? Çantaya baktııım baktım! Teşekkür ettim, çıktım. Tom Ford da parfüm yapmış, şişesi arı şeklinde. Nasıl şeker.. E onca çiçek, arı sayesinde tabii ya! Bir zahmet parfüm dünyası takdir etsin, ettirsin arılarımı! Nitekim, baykuşlara olan sevgimi yazdığımda ne çok insan “uğursuz o” deyip de şu anda üzerinde illa baykuş olan bir kalem, bir not defteri, bir anahtarlık taşıyor ve ne kadar “ay çok şeker diil mi ama yaaaa” diyorsa; umudum aynısının arılarımın da başına gelmesi ve hak ettikleri sevgi, saygı ve itibarı kazanmaları. O yüzden markalara yine de teşekkür ederim. Biz bir yandan tarım, çiftçi, gıda, doğa adına arılar için çalışırken; kocaman markalar da bizim yapamadığımız yerinden kurtarıyorlar arıları. Dünya bir yerden batırıyor, sonra da batırdığını çıkartmaya çalışıyor. Hayat tezat duygular diyarı.Düğün ve cenazenin insanları sevgiyle birleştirmesi gibi... Yonca “ballı”
[:en]When I wrote my first article about the bee Istanbul "bee friendly" I said I had imagined it to be one of the cities. In the world "bee friendly" because there are cities; Paris, Berlin, like New York. Knowing the importance of bee health in the name of human civilization and nature, in very serious efforts to save them. EU funds for enjoying the natural beekeeping, is under protection, removal of nikotinoid in spraying, are struggling to stop thoughtless and wrong medications mania. When I started working for TOG Anatolian bees wrote that article, Hermes had bees and hives on display. All who gave me the news. Maya the Bee also went into a vision. Bee and increasing number of developments on the bees love. I'd tell you where I went every continuous'd written, Anatolian bees we started with this issue, saying the effort TOG young people working for our project meant some things unstoppable point. It came from. How many artists have exhibited their works inspired by the bees during this period, I do not remember the number of believe it. It was just 2 years. Last week drew my attention on the bag with a giant honeybee passing in front of a shop window and I'm nailed to the windows. Bura Where the hell is he, I looked at Gucci. I just came in for the first time in my life from a Gucci store so I headed toward the bag and "Can I look at this bag?" I said. Officers had to wear a special glove hand bag and put it down from the shelf in front of me. Life can not use a bag shape, type. But the bee is so beautiful! How true woven How noble. I liked the bee, not the bag. I already said that neither matter what brand it this. ARIA trouble! Both; What I'm saying this bee work on this case, as well as the purification of the bag and I know I have the benefit of being in this brand. My brain was like a tennis ball. I asked the price. 13500 dirhams said. That is about 3700 dollars. That moment came last in my mind even more complicated. And if me that for $ 3700, 92 young people will start to work for TOG Anatolian bees. How many other kinds of trees that I loved or the bees! Ow, many more! I set up hives in the natural environment. I support the one to do natural beekeeping. I do full thing. On the other hand, thanks to this case and can plug in to take her "bee", feared or "push" from an animal that perception, shoulder moving to value, to be loved and even "month I also think that I want to bee bag" will become known as an object of desire. And on behalf of my bees also need such a love. He bees in the bag, it means breaking a huge prejudice! So complex that they are in this world order! Of ya! World you're doing to me? I looked I looked in the bag! I thank you, I'm out. Tom Ford has made a perfume bottle shaped bees. How sweet .. E on a flower, bee or thanks of course! If you have a world of trouble perfume, move my bees! Indeed, how many people when I wrote my love for owls "ominous that," she said in a pencil is not necessarily the owl is currently on a notepad, a keychain carrying and how "months a sugar diyl Did you but yaaaa" he says; I hope to happen in my bees and they deserve the same love, respect and gain reputation. That's why I want to thank again the brand. We are a farm hand, farmer, food, nature in the name of trying to bees; big brands are in place we can not save the bees. World blows from somewhere, after trying to remove it blew. You diyarı. life and funeral contrasting emotions such as loving people to join ... Clover "honeyed" İşletmeler için Google ÇeviriÇevirmen Araç SetiWeb Sitesi ÇevirmeniGlobal Pazar Fırsatları Aracı[:]]]>
66 0 0 0
Kafesteki hayat http://4yaprakliyonca.com/blog/kafesteki-hayat/ Sun, 08 May 2016 08:34:02 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=68
Aslan Cem'e 2 tane muhabbet kuşu gelmişti Sevda ablasından hediye.
Köpeğimiz Ginger Bey de olduğundan, hepimiz sürekli diken üstünde pür dikkat haldeyiz, kaşla göz arası bir facia olmasın diye. Hatta daha da çok dikkat ediyoruz; çünkü 1,5 senedir bir de “Madam Alaska Koko oldu Sokak kızı İrma” adlı kedimiz de var. Salonda kedimizin atlayamayacağı, köpeğimizin havlayarak terör yaratamayacağı bir noktaya yerleştirdik. Bu yaz şöyle bir şey oldu. Bizim muhabbet kuşları muhabbet ve aşkla önce bir tane bebek sahibi oldular. Sonra ikinci geldi. Sonra üçüncü ve dördüncü. Bir anda o kafesin içinde kuşlarımızın nasıl yumurtladığına, nasıl yumurtadan yavruların çıktığına... O bozuk ve meşgulde takılmış telefon sesi ile hayatlarına başladıklarına, yumurtadan çıkıp kafes içindeki minicik yuvalarında nasıl anne ve babalarının onları beslediğine tanıklık ettik. Beni en çok duygulandıran şey o yavru kuşların yuvadan kafalarını uzattıklarında henüz dışarı çıkma zamanlarının gelmediğine karar veren annelerinin kafalarını gagalayarak içeri sokması oldu. Çünkü aynı annenin, zamanı geldiğinde yavruların o minik yuvanın kapısından çıkma izni verdiğine de tanıklık ettim. Önce kafasını çıkardı yavru. Anne sürekli yan tarafta hazırda durdu. Önce tek kanadını dışarı çıkardı, anne bır bır bır bir şeyler anlatırken baba az aşağıda sanki düşerse tutmak için beklermişçesine hazırdı. Sonra diğer kanat dışarı çıktı. Hop oradaki çubuğa, oradan kafesin zeminine pıt diye düşünce, yanına uçtular. Nasıl bir pırlama durdukları yerde anlatamam. Sanırsın evde helikopter var. Pırrrrr pırrrr sürekli kanat çırparak yavruya nasıl kanat çırpacaklarını gösterip taklit etmesini, öğrenmesini sağladılar. Sonra da kafesin içinde uçmayı öğrettiler. Zıplamayı, salıncakta dengede sallanmayı. Sonra artık uçabilene yem taşımayı kestiler. Beni aldı derin düşünceler. Bir kafeste 6 kuş! Daha da yumurtlayabilirler... Kafeste yaşam gerçeği çarptı yüzüme. Tek bildikleri yaşam alanı bu. Kedimizi köpeğimizi odada tutsam da, dışarıda uçmayı bilmiyorlar, çarpacaklar sağa sola, yaralanacaklar. Ne çok düşünce içimi parçaladı anlatamam size. Onlara baktıkça kendimi, insanlığımızı gördüm. Caniliğimizi! Nasıl da kafese koymuşuz canları. Nasıl da olmadık bi hayata uyum sağlamaya zorlamışız. Nasıl da zayıflatıp korunmasız hale getirmişiz. Süs olsun diye, bencilce, düşüncesizce, canice! Kendimize, çocuklarımıza yaptığımız da bu işte. Özgürlük doğamızdayken kafesteyiz hepimiz, kafese tıktığımız tüm hayatlar gibiyiz biz de. Bir ara bahçemizin tepesine file gerdireyim diye düşündüm. Ama kocaman kuşlar var. Onlar rahat bırakmayacak. Sürekli şakıyorlar ve de... Onlar şakıdıkça boğazımda bir yumru. Küçücük dünyalarında yaşadıkları aşk, sohbet muhabbet, yaşadıkları ortama sağladıkları uyum ve her koşulda doğal süreçlerine devam edebilmeleri, bu nasıl bir güç! Doğanın gücü! Size bunları yazarken gözümde yaşlar... Sonra kafeste kavgalar da başladı. Anladım ki, “yuvadan uçma” vakti geldi. Gecelerce düşündüm, çocuklarla konuştuk. Dubai’de yaşayan Türk kadınlarına kurduğum bir yazışma grubumuz var, Sultans of Dubai, oraya yazdım durumu. Sevecek, yuva olacak birilerini arıyoruz diye. Ne kadar duyarlı insanlar var diye mutlu oldum. Onlara gözü gibi, canı gibi bakacak 2 aile geldi. Ah o ayrılma sahnesini anlatamam. Kalp krizi geçireceğim sandım, kalbim sanki öylesine sıkıştı, acıdı, ağrıdı. Anlattım onlara sizi çok sevecek birileri var, çok mutlu olacaksınız eminim diye... Derin bir sessizlik oldu kafeste. Anladılar resmen! İki üç öpüşme, yemin ederim başlarını okşadılar. Kafesten aldım, diğer kafese. İki ayrı kafeste yan yana durup bakışıp konuştular karşılıklı. Kuşlar yuvadan uçtu. Bir zamanlar bizlerin yuvalarımızdan uçtuğu gibi, çocuklarımızın uçacağı gibi... Ne kadar kafes varsa bu dünyada hepsini kırmak istiyorum! Midemde öylesine kramplar şu anda! Kendimizi ve çocuklarımızı, tüm canlıları içine hapsettiğimiz tüm kafesleri. Dünyada kafes yok! Hepsini biz yaptık, yarattık! Dilerim hiçbir yavru, hiçbir canlı kafeste doğmasın. Dilerim hiçbir can, doğasından ayrı, doğasına aykırı ortamlara mahkum edilmesin. Tüm yuvadan uçan yavrulara dileğim, kafeslerden uzak, bir ömür boyu özgürlük! Yonca “kanadı kırık”
[:en]
Aslan Cem 2 units came budgerigar gift from my sister Sevda. Because our dog Ginger Bey, even though we're on a perpetual thorn per note, whether he twinkling eyes from a disaster. Even more, we pay much attention; because in 1.5 years "Madame Irma Street girl was Alaska Koko" We have named our cat. Our cats can not jump in the hall, we put our dog barking a point not to create terror. This summer was something like this. Our budgies before the affection and love, they will have one baby. Then came the second. Then the third and fourth. how spawn one of our time that bird in the cage, how come the offspring from eggs ... That they begin their life with corrupt and busy plugged into the phone voice, of how her mother and father in the tiny slot inside out cage eggs we have witnessed feed them. The thing that touched me most of the young birds when they extend their heads from the slot yet who decides not to go out when her mother was pecked by the insertion of the head. Because of the same mother, he gave permission to leave the door of the tiny pups that I witnessed in the slot when the time comes. He pulled his head before nestling. Mother stood ready at the side constantly. Before I pulled out the single wing, mother br br br a few things to keep telling my father was ready to beklermişçe it falls below if you like. Then he came out the other wing. Hope there bars on the ground he thought there PIT cage, they flew. How I can not tell where they stand a whir to. You think you have a helicopter at home. Pırrrr is pırrr show how to mimic the constantly flapping his wings flapping wings will fry, they are able to learn. Then they learn to fly in the cage. Jumping, swinging on a swing in the balance. Then they cut the transport feed to fly anymore. deep thoughts took me. 6 bird in a cage! More can spawn ... It slammed in my face the reality of life in a cage. All they know is that habitat. Just hold our dog, our cat in the room, they do not fly away, they hit left and right, they will hurt. I can not tell you how much thought tore through me. Them as I look at myself, I saw our humanity. Our belly of the beast! How can we've also put in a cage. We also have bi How we forced to adapt to life. How we've made the vulnerable weaken. Whether he Ornament, selfish, thoughtless, brutal! Ourselves, our children, we do this work. Freedom doğamızdayk that we are in a cage, we cram all their lives are like we are in a cage. I thought I stretching a break on the top of our garden netting. But there are big birds. They will leave you alone. And ... they are constantly şakıy şakıdık of a lump in my throat. They live in the tiny world of love, chat conversation, they provide adaptation to their environment and continue their natural course in any event, this is how power! The power of nature! Tears in my eyes you writing this ... Then he began the fights in the cage. I understand that, "fledged" The time has come. I thought of the night, we talked with the children. We have a group that I set up the correspondence Turkish women living in Dubai, Sultans of Dubai, I wrote there the situation. To love, looking for someone he will slot. How much sensitive people I've been so happy. As the eyes of them came to see the family as 2 can. Oh, I can not tell him to leave the stage. I thought I had a heart attack, my heart was so pinched, hurt, hurt. I tell them there is someone who will love you very much, I'm sure he'll be very happy ... There was a deep silence in the cage. They get it officially! Two of the three kissing, I swear they stroked their heads. I bought the cage, the other cage. They talked glance, stood side by side in two separate cages mutual. Birds flew from the nest. Once we slots as our end, as the end of our children ... What if I want to break up the cage all in this world! So cramps in my stomach right now! Ourselves and our children, we are all trapped in cages all living things. No cages in the world! All we have done, we have created! I wish that no cubs, are born in any live cage. I hope no soul, the nature of the individual, can be sentenced to the nature of the violation of environment. I wish all the puppies flying home far from the cage, a lifetime of freedom! Clover "Broken wing"
[:]]]>
68 0 0 0
Alt tarafı 73 sayfacık http://4yaprakliyonca.com/blog/alt-tarafi-73-sayfacik/ Sun, 08 May 2016 08:43:18 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=71
Geçen haftayı okumaya, düşünmeye, dinlenmeye, gözlemlemeye, sindirmeye, anlamaya ayırdım.
Durdum. Dinledim. İzledim. Şöyle bir baktım olana bitene. Bizlere. Kendime. Seçimlere. Seçimi nasıl yaşadığımıza. Öncesine, sırasına, sonrasına. Hal ve tavırlarımıza baktım. Kendimi de dinledim. Neler hissettiğimi anlamaya çalıştım. Nelerden ve kimlerden etkilendiğimi, neye bozulduğumu, neye şaşırmadığımı düşündüm. Kendimi kandırıp kandırmadığımı tarttım. Ben seçim sonuçlarına hiç şaşırmayanlardanım. Dahası, seçim sonuçlarına şaşıranlara şaşıranlardanım. Gerçeğimize her daim uzak ve kör olma yetimiz; kendimizi ilelebet kandırabilme gücümüzden benim içimde de olduğundan pek tabii ki de. Garip ama gerçek bu. Bunun üzerine daha önce okuduğum bir kitabı yeniden elime aldım. 6. ve 7. bölümleri yeniden okudum. Hepi topu 73 sayfa. Sonra döndüm başına şöyle bir not düştüm: “Türkiye gerçeği”. Altını çizdiğim yerlerden birinde; “eğer olan biteni anlamak istiyorsanız sadece 1-2 jenerasyon değil, 1-2-3 de değil, 400 yıl öncesine gidip bakmak gerekir” diyordu. Edilen bir küfürün mesela farklı kültürlerden gelen insanlar üzerindeki farklı etkilerini, sonuçlarını örnekliyordu. Düşen uçakların neden düştüğüne dair yapılan bir araştırmada ortaya çıkan “kültürel farklılıkların”, “güçten ve güçlüden korkma/çekinme”, “güce karşı gelebilme”, “kriz anında kontrolü ele alabilme, birleşme”, “üstüne karşı çıkabilme”, “dil, iletişim becerileri” gibi konuların hayati önemini anlatıyordu. Bana kitabın bu 2 bölümü resmen hiç alakası yok gibi dururken “ne olacak bu memleketin hali” sorunsalımızın nefis bir analizini yapıyordu. Tavsiye ederim, okuyunuz. Okuduysanız da bir daha okuyunuz. Bazen değişen koşullar, ortamlarda bir şeyi yeniden okumak bambaşka bakış açıları ve pencereler açıp havalandırıyor kafada. Kitap şu meşhur “Outliers” (Çizginin Dışındakiler) - Bazı İnsanlar Neden Daha Başarılı Olur?” adıyla çevrilmiş bize. Malcolm Gladwell’in kitabı. Ve şu an daha bu satırları yazarken ne düşünüyorum biliyor musunuz? Acaba kaç kişi kitabı merak edecek? Merak etmekle kalmayıp araştırıp arayıp bulacak... Alıp, açıp okuyacak. Üzerinde düşünecek... Acaba memleketin gidişatından, halinden memnuniyetsiz, seçimlerden hayal kırıklığı ile çıkmış kaç kişi endişelendiği bir konuda sırf bu 73 sayfa için kalkıp “emek” verecek. İşte olay burada zaten kopuyor. Bu sadece bir örnek. Her şeyin şak bir gecede, bir seçimde olup bitmesini ve mutlaka “ben” nasıl istiyorsam öyle olmasını istemek ayrı bir sıkıntı. Uzun vadede hayallerinin gerçekleşmesi için olayın özü, kökü, nedeni nedir, nedendir anlamaya çalışıp kendince bile olsa bir plan program yapıp, değiştirebilecek olduğun davranış şekli, ya da ne bileyim çocuğuna olan tavrın bile hani; ona göre kafa patlatıp çalışıp emek verip amaca kilitlenmek ayrı bir sıkıntı. Nitekim a benim canım ciğerim okurum... Oy ve ötesine duyduğum saygı; hak, adalet ve özgürlükler adına sonsuz. Öte yandan; “Oy ve çok öncesi” adında ciddi bir oluşum, çalışma, emek, araştırma içine girmemiz adına inancım daha da sonsuz. Buna da ek olarak; Yüzyıllardır kanımıza genimize kültürümüze işlenmiş bu kaybetme korkusu ve endişesiyle ölmeyi ve öldürmeyi (yani şiddeti) göze alabilerek yetiştirilen nesillerden; güvenle ve sevgiyle yetiştirilen, hayat ve umut dolu çocuklara geçebilmek adına çalışmaya inancım her bir şeyden de en sonsuz. Bu konuda başta kendim üzerinde, çocuklarım adına çalışıyorum. E nereden baksanız ben ve 2 çocuğum eder 3. 3 büyüktür 1. O yüzden de umutluyum. Yonca “hesap kitap”
[:en]
Last week, reading, thinking, linger, to observe, digest, I called to understand.
I stopped. I listened. I watched.
I looked a bit until you are. To us. To myself. Elections. How do we live the selection. The prior order, later. I look at our behavior and attitudes. I listen to myself. I tried to understand what I felt. And I was influenced by what the who, what I broke down, I thought I would not be surprised looks. I weigh myself I deceive trick. I'm no şaşırmayanlard the election results. Moreover, those şaşıranlard the election results surprised me. always away and our ability to be blind to our truth; The well is of course also in our power to delude ourselves forever in me. Strange but true. I bought a book in my hands again before I read it over. 6 and 7. I re-read sections. A scant 73 pages. Then I returned alone I made a note that "the fact that Turkey". In one place I underline; "If you want to understand what is going just 1-2 if not generations, not 1-2-3, you should look to go back 400 years," he said. different effects on people from a different culture such as swearing in, he exemplifies the results. Falling aircraft cause emerged in a survey that fall "cultural differences", "power and stronger than fear / feel free," "To be able to come to power," "crisis, ability to handle instant control, merger", "being able to oppose the top," "language, communication skills, "he tells the vital importance of such issues. This second part of the book is officially nothing to do with me standing like "What will happen to this country's version of" I was doing an analysis of our exquisite problematic. I'd recommend you read it. If you've read the Read more. Sometimes changing conditions, environments, re-read something completely different perspectives and windows open airing in the head. The famous book "Outliers" (Line Exterior olds) - Why Some People More Successful Happens "translated us by name. Malcolm Gladwell's book. And now you know what I think than writing these lines? I wonder how many people will wonder book? seek not to investigate him wonder ... Taken, will read off. To think over ... I wonder if the country's progress in case of dissatisfaction, frustration with elections on an issue that came up to just how many people are worried about this 73 page "labor" will. That event is already breaking here. This is just one example. Everything's a joke overnight, the end is a choice and not necessarily "me" how I want to ask him to be a distinct shortage. The essence of the event for the realization of their dreams in the long term, root, what is the reason, trying to understand why his own even make a plan, program, the behavior you are able to change, or I do not know what even the attitude to child know; According to him, a distinct shortage of work to be locked purpose whether labor detonated head. In fact, I read a my lungs, my dear ... I've heard beyond the vote and respect; rights, in the name of justice and freedom are endless. On the other hand; "Vote and long before" formation called a serious, work, labor, engage in more research on behalf of our eternal faith. Still further; This fear of losing our game finished our culture for centuries, our blood and fear to kill and die (ie, intensity) of the eye in turn can be grown generation; Grown with confidence and love, the infinite faith in something to work on behalf of all children to pass full of life and hope. myself on this particular issue, I work for my children. EUR You can look at where my child and I 2 3. 3 is a big one. That's why I'm hopeful. Alfalfa "account book"
[:]]]>
71 0 0 0
Bi Sorum Var ? http://4yaprakliyonca.com/blog/bi-sorum-var/ Wed, 11 May 2016 06:50:36 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?page_id=84 84 0 0 0 Annemden Bana http://4yaprakliyonca.com/blog/annemden-bana-2/ Wed, 08 Jun 2016 13:00:31 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=117 Hiç aklımda olmayan beklenmedik bi şey, bana çok hoşuma giden düşünme imkanı veriyor. Daha önce belki durup düşünsem işime yarayabilecek, düştüğüm bi anda kendime iyi gelecek bir şeyi, çok alakasız bi anda, bir yerde pıt diye çözüveriyorum. Annem çok güçlü bir kadın. Özgüveni sonsuzdur. Eylemi söylevi kudretlidir. Hem mesafelidir, hem samimi, sıcacık. İlla bi çekinirsin de… E anne yani! Bi baktı mı abooo... Kaç kaçabilirsen bulduğun ilk koltuk arkasına. Bu yaşta hala daha ne yapsam ne etsem mutlaka “annem acaba kaş göz yapar mı?” oluyorum yalan değil. Ben ayda bir Elele dergisinde yazıyorum. Hem de hayli uzun zamandır. Elele biriciğimdir. En kötü günüm, en iyi günüm çatır çutur yazarım 2 sayfa. Şans bu ya, dergim Elele “Anneler Günü” için Nestle Pure Life ile Ayşe Kucuroğlu ev sahipliğinde (Off, bi parantez açtım, Ayşe Kucuroğlu hayatımın yeşili bi elbise giymişti ki sormayın! Yonca yeşili. Gözümden gitmiyor) bir brunch düzenlemiş. IMG-20160506-WA0008 Ben biraz geç katılabildim, koştur koştur zor yetiştim. Nestle Pure Life #Annemdenbana etiketiyle yola çıkmış. Çok anlamlı... Kapıdan girdiğimde bir minik pankart, üzerinde “Annem gibi olmaktan gurur duyuyorum” yazıyordu. Fotoğraf çekilecekti... İşte o an... O an bi duraksadım. Işık hızıyla binlerce şey geldi geçti içimden. Durdum. Düşündüm. İçimden aynen şöyle bi ses çıktı; “Annneee! Seninle gurur duyuyorum! Ve... ve ben kendim gibi bi anne, yani 4 yapraklı Yonca kafası şekilli bi anne olduğum için memnun ve mesudum! Evet... Ben annemle çok gurur duyuyorum; ama esas annemden bana geçen ve bende kalan değerlerle kendim gibi, Yonca gibi anne olduğum için esas kendimden memnunum ve kendimle gurur duyuyorum demek istedim... Dedim de. Hatta kalemi de aldım elime, boş bir pankarta içimden geleni yazdım. Yani annemden bana geçen, ondan aldıklarımı sıraladım hızla... Güven, kırmızı ruj, azim, çalışkanlık, dayanıklılık, umut, mutluluk, mantık, hız, cesaret gibi... O anda zamanım dardı. Hızlıca karaladım bunları. Aslında çok şey eklerim bunlara. Mesela; devam etme gücü. Mesela çözüm üretme becerisi. Yani çözüme odaklı yaşama şekli. Mesela sabır. Mesela gülümsemek, yani hayata gülümsemek. Mesela mucizelere inanmak. Mesela mucizlere inanmakla kalmayıp oldurmak. Mesela kapılarımı sonsuza dek açmak, bütün Dünya’yı kucaklamak. Mesela çocuklarıma fikirlerini sormak, onlarla fikirlerimi tartışmak ve cevaplarına, kararlarına saygı duymak. Yıllarca anneliğimi bir vicdan azabı gibi yaşadım. Bir şekilde ayıldım. Bitti o garip dönem. Yaşla mı alakalı yoksa sevdiğim işi özgürce yapmaya başladığım günlere geçmemle mi alakalı emin değilim. IMG-20160506-WA0007 Bildiğim şu; annem hiçbir zaman çok tepemizde bize yapışık bir anne olmadı. Göbek bağımızı kesmiş tam zamanında. Kendine bakmayı, kendi hayatını, kendi isteklerini bildiği gibi yaşamayı bilmiş bir kadın. Bugün bakıyorum da, annemden bana aslında geçen en önemli şeylerden biri de bu; Özgür ruhum ve bağımsızlığım.. Ah be annem... Canımsın... Ve tabiiii Sade'den gelsin şarkı Annemeee, your love is kiiiiiiiing..... Yonca “hem çocuk hem anne”[:en]IMG-20160506-WA0006 unexpected thing that does not exist in my mind, gives me the opportunity to think goes very much. Previously perhaps can not stop messing my job, I fell in a moment something good for myself, too irrelevant to be present, a place I çözüveriy PIT. My mother is a very strong woman. Self-confidence is endless. Actions to address is mighty. Both are distant, both intimate and warm. You pull the mother so ill bi ... E! Have looked at B ... abooo first seat behind you if you can find how many escaped. What shall I do if we are still more at this age what I must "My mother makes me wonder eye brow?" I'm not going to lie. I am writing in a journal Together months. Both are quite long time. Together I am unique. The worst day is the best day crunching author page 2. Chances are that either, magazines My Hand in Hand "Mother's Day" for Nestle Pure Life by Ayse Kucuroğl at home (off, I opened bi brackets, Helen Kucuroğl of my life, do not ask was wearing the green of a dress! Clover green. Does not go out of the eye) has organized a brunch. IMG-20160506-WA0008 I was able to participate in a little late, I trained hard rush rush. Nestle Pure Life #Annemdenb on his way to the main label. Very meaningful... When I entered the door a tiny placards on "I'm proud to be like my mother," he writes. Photos would be taken ... At that moment, I hesitated ... One moment bi. Thousands of things came through me with the speed of light. I stopped. I thought. just came out of me like a noise; "Annnee to! I'm proud of you! And ... and I'm a mom like myself, so I'm happy for the 4-leaf clover-shaped head of a mom and I'm happy! Yes ... I am very proud of my mother; but my mother and me left me with the essential values ​​such as myself, mainly because I'm a mother myself and I wanted to say I'm satisfied with alfalfa as I am proud of myself ... I said, too. In fact, I took pen in my hand, I wrote a blank banner from the inside. So my mother said to me, I quickly sort out what it takes ... Confidence, red lipstick, perseverance, hard work, endurance, hope, happiness, logic, speed, courage like ... that moment when I was tight. I scribble them quickly. In fact, I add a lot to them. E.g; resume power. For example, the ability to produce solutions. That is the way life is focused on solutions. For example patience. For example, to smile, that smile to life. For example, to believe in miracles. For example, to kill not only believe in the miracle. For example, my door open forever, to embrace the whole world. For example, ask the children to ideas, to discuss my ideas with them and respond to and respect their decision. Anneliği years I lived like a remorse. Somehow I got sober. It has done that strange period. Is my favorite age-related or relevant to my job I'm not sure I started to freely take days. IMG-20160506-WA0007 I know this; My mother has never happened to us very peak adherent mother. Cut our umbilical cord was timely. Look for yourself, your life, knew how to live as a woman know their wishes. I'm looking at today, my mother actually passed one of the most important things to me in this; Free spirit and independence .. Damn, my mother ... You're a sweetheart ... And give tabiii from simple songs to Annemee, your love is kiiiiiiiing ..... Yonca "Both the child and mother"[:]]]> 117 0 0 0 140 http://qocelbx.com 0 0 Koçum Yonca kimdir ne yapar ne işe yarar? http://4yaprakliyonca.com/blog/kocum-yonca-kimdir-ne-yapar-ne-ise-yarar/ Wed, 08 Jun 2016 13:02:15 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=119 Birisi tarafından önyargısızca dinlenmek bile kocaman iyileştirici, yapıcı, hayallerini gerçekleştirici güce sahip. Dinlemek için de varım, buradayım. "Co-active coaching da ne Yonca?" aşağıdaki derseniz linke bir bakın: http://www.thecoaches.com/why-cti/what- is-co- active

Koçum Yonca hakkında geribildirim ve görüşler

"Hayallerime, hedeflerime, isteklerime ulaşmak istediğim yolculuğumda, kestirme yolları bulmam için bana eşlik eden… Yolculugumda inşaa ettiğim, kendime ulaşmamı engelleyen duvarlarımı, sorularında bulduğum cevaplarımla kırmamı sağlayan... Kendi değerime, farkındalığıma ulaştıran... Zifiri karanlıkta, çıkış yolunu ararken, önüme geçen herşeye çarpıp düştüğüm o anlarda bana kalkmam için içimdeki gücü hatırlatan YOL ARKADAŞIM... Bu paha biçilemez deneyim ve kendi dünyamdaki rehberliğin icin sonsuz teşekkürler." "Co-active coaching kendime verdiğim en değerli hediye. Kendimle ve iç gücümle tanıştığım bu biricik ve kıymetli tecrübede bana eşlik eden, yoldaşım olan Yonca'ya çok teşekkür ederim." "Kışkırtıcı, rahatsız edici, kafa karıştırıcı ama, sonunda kazanılan iç görüş ve hayatının farklı alanlarına tuttuğu ışık çok farklı. Aradan uzun zaman geçti ve Yonca ile geçirdiğim sohbetler sonrasında kafamda oluşan soruların bazılarına hala cevap arıyorum. Ama anladım ki cevabın kendisinden daha kıymetli bu arayışlar. Kendinle yüzleştiğin ve her defasında suratına bir tokat yediğin pek çok farklı seans ve sonunda asıl 'sen' e yaklaştığın ve onunla eğlenceli bir arkadaşlık kurduğun bir deneyim." "Yüreğimi dinlemeyi öğrendim, kendi kendimin rehberi olmayı. En doğruyu bana kalbimin söyleyeceğini öğrendim Ne kadar çok önyargım olduğunu öğrendim ve onlara bakmayı, onları bırakabilmek için çalışmayı öğrendim. Binbir duygunun ve düşüncenin arasında savrulmak yerine, artılarını eksilerini sıralayıp bana en yakın kararı nasıl verebileceğimi öğrendim. Duygularımı ertelememeyi, baskılamamayı öğrendim. En abuk yerde ağlayasım varsa ağlayabilmeyi, gülesim varsa gülüp özüme dönmeyi, çocuk halim aslolan odur, onu öğrendim. Hayatta her durumdan çıkabilmek için anahtarlarım var artık. Onlarla her kapıyı açabilirim gibi geliyor. İnandığın ve istediğin şeyleri korkmadan yapmayı, korkmadan adım atmayı öğrendim. Bir olayın sonunda acı yaşayacaksan onu da göze alarak yaşayacaksın. Yaşayacağını- dibine kadar yaşayacaksın, yaşayacaksın ki yarına tortu kalmasın, içinde geçmişi düşündüğünde yüreğin mis gibi temiz olacak bunu öğrendim." "Hayatımda ilk defa bir "co-active koçla" (hem de daha hangi derde deva olacağını bilmeden ) çalıştım, danıştım. Karşılaşmam benim icin bir dizi tesadüfler zinciriyken sonrasında tesadüf diye bir şey yoktur'a inandım. Benim içimde kaç tane ben varsa tanışmama vesile oldu Yonca. Değerlilik ve yeterlilik kavramlarının negatif taraflarıyla boğuşurken, Küçük Emrah modundan buluşma sonunda Zeyna/ He-Man gibi çıktığımı hissettim. Gücümü ve güçsüzlüğümü tanıdım. Sınırlarımı bildim ve 'hayır' diyebilmenin özgürlüğünü tattım.  Yonca'nın kullandığı metodlar değişik. Bazen aykırı (üstüme sandalye koyup boynu bükük oturtmak gibi:) olsa da, bir kapı açmama vesile oldu iç dünyamda. Teşekkürler Yonca. Sayende beni daha çok seviyorum. Bu arada seni de ;)"[:en]What does the ram, who is Alfalfa what does it do? Co-active Coach every human being is born creative, equipped with all the solutions and answers to all kinds of changes that you want to perform believes in himself. he answers that are already self he did, creativity and want to see the whole life to it by asking powerful questions to people who want to change, listening to her deep instincts and using a number of techniques learned in training coaching the person's self-discover, to help move. do not give orders. No Consulting. No recommendation. It does not mean you have problems. To take care of your business and do not say the name happens as you do. No judging! I have to accept it as a whole anyway. So are the master of your own self. be next to discover the solution. Fully personalized and privacy are essential. Bosses and workers, doctors and patients, not the relationship did I tell you this. You are the essence of the business, said, solution. I support only. So Who wants to understand by experience, who are curious, who prefer to find their own solutions; From prosecution and tired of being treated for the different thought and feeling constantly sick, tired, has lost its way; If the issues can not share the freedom to share whether kimsecik, questions, considering that the impasse; boggled also seeking support to get going for your dreams, Self-belief, while struggling to find the confidence, find your life purpose, or; Hani "moment comes and I kitleniyor" said wanting to find the key to open the key, Forget the self, strength, courage, and creativity to remember, who want to foster the branches if it works Clover coach I work with us to do so. Since I started coaching, the very fact that someone listening to me so that I know what I really need. Even without prejudice to relax by one of the huge healing, constructive, with the power of their dreams effector. I also have to listen, I'm here. "Co-active coaching Alfalfa what?" If you have a look at the following links: http://www.thecoaches.com/why-cti/what- is co-active Aries feedback and opinions about Yonca "My dream, my goal, my journey I want to reach my request, accompanying me find the quickest way of ... I've built my Journey, which prevented me from reaching my wall myself, I found the answer makes me break my question ... My own value, to bring awareness to ... In complete darkness, when searching for the way out, I fell in front of me that I do not get anything to hit me in the last moments reminiscent of the power in me MY FRIEND THE WAY ... This invaluable experience and guidance on the infinite world of my own, thank you. " "Co-active coaching the most precious gift I gave myself. This unique and valuable experience that I met with myself and with inner strength who accompanied me, thank you very much Yonca that I comrades." "Provocative, disturbing, confusing, but eventually won insights, and he held a very different light to different areas of life. It's been a long time and some of the questions that I had made up my mind after conversations with Clover'm still looking for answers. But I realized that this quest is more valuable than he answers. Their confrontation with many different sessions and you're slapped in the face every time, and eventually a real 'you' to you and approach you set up a fun experience friendship with him. " "I learned to listen to my heart, be my own guide. Most of my heart tells me that I learned right What I have learned so much that I have prejudices and look at them, I learned to work in order to leave them. Arabian instead veered between feelings and thoughts, in order pros cons could have learned how to give me the closest decision. to postpone my feelings, I learned not to suppress. Most honky-in to be able to cry if I want to cry, laugh if I AUTHORS solution to return the child version of my first principle is that, I learned it. now I have the key to get out of any situation in life. It sounds like I can open any door with them. You believe and what you want to do without fear, I learned to take a step without fear. You will live by it're going to have pain in the eye at the end of an event. Yaşayacağını- you will live up to the bottom, you will live tomorrow you keep the residue of history will be as clean as when you think you've learned it's heart. " "For the first time in my life," co-active coach with "(not knowing it would cure both more which say) I tried, consult did. Meeting my Show, I believe yoktur such thing as coincidence, after a series of coincidences zinciriyk that. How many in me I have occasion to meet if was Clover. Worthiness and struggling with the negative side of the sufficiency concept, little Emrah mode from the meeting at the end of Xena / he-Man felt I was getting like. I knew my strength and weakness me. I know my limitations and 'no' I tasted the freedom to say. methods used by the various clover. Sometimes the contrary (such as sat bent over my chair, put his neck :) though, was instrumental in opening a door to my inner world. Thanks Clover. Thanks to love me more. Meanwhile, you also;) "[:]]]>
119 0 0 0
Hanuman'ı Bulmak http://4yaprakliyonca.com/blog/hanumani-bulmak/ Sun, 08 May 2016 08:44:28 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?p=73
6 aydır yoga yapıyorum.
Yepyeni, çok güzel, bambaşka insanlar tanımaya da başladım bu sayede. Yoga hocası Çetin Çetintaş’ın kitabı “Hanuman’ı Bulmak”, Hanuman’ın fiziksel kuvvet, cesaret ve ruhani teslimiyetini keşfetmeniz için yol gösteriyor. Kendini yogaya henüz hazır hissetmese bile merak edene de hitap edebiliyor. 30 günlük fiziksel, zihinsel ve ruhani pratik sunarken, aynı zamanda Hanuman’ın ilham verici hikayesini anlatıyor. Yogayla tanışmak isteyenler veya yoga pratiğini daha derinlere taşımak isteyen herkes için iyi bir rehber. Kişiyi hanumanasana’ya ulaştıran yoga akışları içerdiğinden, yoga eğitmenleri için de çok faydalı bir bilgi kaynağı olduğuna eminim. Ben bunca acemiliğim, cahilliğim için de Çetin Hoca’nın samimiyetine güvenerek yüzümü kızartıp kitabın adını görünce Hanuman kimdir, nedir diye sordum. Cevabı yetti kitabı tavsiye etmem için... Hint Tanrısı imiş. Çocuksu, saf bilincini ve kendini var oluşa adayışını anlatıyormuş. Çocuksuluğun saf bilincini unutan koca insanlığımıza ışık olsun dilerim. Bir başka önemli not daha: Kitabı www.yogazero.com.tr’den satın alanlar Tohum Otizm Vakfı’na destek olmuş olacaklar. Ayrıca 7 Mayıs’ta Mövenpick Hotel İstanbul Golden Horn’da 14:00-19:00 arası, kitabın tanıtım etkinliğinde her seviyeye açık yoga eğitimi de olacak. Eğitimden elde edilecek gelirin tamamını da Tohum Otizm’e bağışlayacaklar. Şimdiden not alın diye erkenden yazdım. Yonca “yogasever”   Bir Yol Var Prof. Dr. Taner Damcı, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Endokrinoloji Diyabet ve Metabolizma Bilim Dalı’ndan, benim için çok özel bir insan. Kendisini Likya Yolu Ultra Maratonu’na ilk 2012’de gittiğimde tanıdım. Hem yarışın direktörü hem de Gobi’den Antarktika’ya kadar koşmuş ultramaratoncu bir insan o. Uzunetap ailesinin eti kemiği. Runfire, Likya Yolu gibi yollara çıkarken biz, her söylediğini kulağımıza küpe yaparız. Tecrübesi ayrı, doktorluğu ayrı şans ve değerdir. Bu ülkenin en şahane tarihi yollarını, coğrafyasını sporla birleştiren, kocaman gönüllü bir insandır. İnsana verdiği cesareti, herkesin hayal ettiği bir şeyi koşullar ne olursa olsun yapabileceğine olan inancı ve söylevi, mütevazılığı, büyük ilhamdır, onu tanıma şansı elde etmiş bizlere. Kitabı Doğan Kitap’dan çıktı. Taner Hoca bir şeyler yazdıysa okunur. Nokta. Bilinçli farkındalığını anlatıyor kitabı. İçinde bulunduğumuz ana ve mekana odaklanabilmenin, gerçek bir kaosa dönüşen yaşamımızda verimli, mutlu ve keyifli olmanın sırrını...“Mindfulness” ile yaşam biçimini daha sağlıklı, verimli ve hareketli yönde değiştirmeyi; içinde stresi azaltıp, yeme davranışımızı nasıl düzeltebileceğimizi anlatan “Bir Yol Var”ı okuyun. Taner Hoca bize Likya Yolu’nu tamamladığımızda, “Artık değiştiniz, yepyeni bir şeyler kazandınız. Eskisi gibi olmayacaksınız” demişti. Kitabını okuduğumuzda da öyle olacak. Bir şeyler değişecek. Ve çok da iyi gelecek. Biliyorum. Yonca “yolcu”
[:en]
 6 months doing yoga.
Brand new, very nice, I began to recognize people so completely different. Yoga instructor Çetintas Cetin's book "Finding Hanuman", Hanuman physical force, leading the way to discover the courage and spiritual surrender. Self yoga not feel ready yet to even be able to cater to those interested. 30-day physical, mental and spiritual practice while also tells the inspiring story of Hanuman. Those who want to meet with yoga or yoga is a good guide for anyone who wants to move to a deeper practice. Because people hanumanasana to deliver streams that include yoga, I am sure that as a very useful source of information for yoga instructors. I am so much inexperience, relying on the sincerity also Cetin who is my teacher for my ignorance when I saw the name of the book Fry Hanuman face, what I asked. I would not recommend it enough to book the answer ... Indian God has been good. Childlike, pure consciousness and was telling himself had nominated as occurs. The childishness of pure consciousness husband forgot to get some light on humanity'm sorry. Another important note again: Books purchased from the field will be bolstered www.yogazero.com.tr Seed Autism Foundation. Also on May 7 Mövenpick Hotel Istanbul Golden Horn 14: 00-19: 00, at the book launch event will be open to all levels of yoga instruction. Will donate all the proceeds to be obtained from the seed Autism Education. Already I wrote a note early. Yonca "Yogasev is"
[:]]]>
6417 0 0 0
Kitap http://4yaprakliyonca.com/blog/kitap/ Mon, 20 Jun 2016 11:40:56 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?page_id=6445
 [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]1.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]2.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]3.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]4.Bölüm[/button]
[button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]5.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]6.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]7.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]8.Bölüm[/button]
[button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]9.Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]10. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]11. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]12. Bölüm[/button]
[button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]13. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]14. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]15. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]16. Bölüm[/button]
[button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]17. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]18. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]19. Bölüm[/button] [button btn_url="" btn_color="primary" btn_size="medium" btn_style="default" btn_outlined="yes" link_target="self" link_rel="" icon_left="" icon_right=""]20. Bölüm[/button]
[:]]]>
6445 0 0 0
Öfke ve kinle yoğrulmak yerine... http://4yaprakliyonca.com/blog/ofke-ve-kinle-yogrulmak-yerine/ Sat, 23 Jul 2016 05:39:06 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6481 http://www.runfirecappadocia.com/ ) Üçüncü kez bu muhteşem doğada 6 gün koşucam.   IMG_0011 Ayşe, Ayşe Arman, benimle bugünkü Hürriyet Cumartesi ekinde röportaj yaptı. (23 Temmuz 2016) Mesele ben değilim röportajda, ama orada dediğim gibi esas mesele şu; "Türkiye’nin en çok ihtiyacı olan şey spor.  İlla kalksın herkes maraton, ultra maraton koşsun veya koşsun demiyorum. Ama hareket etsin. Kendine en hitab eden spor neyse onu yapsın. En kötü anında kalk git dışarı çık 15 dakika yürü, resmen havan değişiyor. Bak mesela Japon bir spor markası var, ikinci Dünya savaşı sonrası gençlerin içlerindeki kini öfkeyi nefreti ancak sporla aşabileceklerini düşündüklerinden kuruluyor. Sağlam kafa gerçekten sağlam vücutta bulunuyor. Oturarak hasta oluyoruz. Sinir yönetimi, sağlıklı iletişim becerileri, adalet, dürüstlük gibi duygularımızı oturduğumuz yerde bunalarak kaybediyoruz. Spor yapan insandan asla zarar gelmez. Çözüm bulma, sorun ve sinir yönetimi, dürüstlük, etik, adalet, barış, kardeşlik, özgürlük gibi kavramları içselleşmiştir. Mutludur, umutludur. Kendiyle barışıktır. O yüzden çok önemli Türkiye için! Kendini bu muazzam doğasından, tarihinden uzaklaştıran insanlarımız için özüne dönüş, yeniden doğuş gibi geliyor bana.  Ümidim dileğim bu ülke, bi ömür kendini spora adayan tüm sporcularına saygıyı eksik etmesin. Sporcunun işi barış, medeni rekabet, akıllı çözüm ve strateji belirleme yetisi, çalışkanlık ve cesaret ve adalet.. Bu ülkenin sayısını en çok arttırması gereken şey sporcu bence..." Mesele bu ülkede anlatılmaya değer bir çabayla, bizim bu olağanüstü doğamızda, coğrafyamızda bizlere koşma imkanı yaratan organizasyonlar olması. Gönüllüsünden teknik ekibine herkes büyük emek veriyor ve onlar bu işi yaptıkları için biz de bugün gelip buraları koşarak yaşayabiliyoruz. Ömre bedel arkadaşlıklar kuruyoruz. Yaşadığımız doğa içinde özümüze dönüp öfke, kin, endişe gibi duyguların yerine; azim, dayanıklılık, umut, çaba, çözüm üretme becerisi koyuyoruz. Bir şekilde değişiyoruz. Doğayı sevmeyi, birbirimizi ve hayatı her nasılsa öyle kabul etmeyi, saygı duymayı öğreniyoruz. Arazide başka çözüm ve çare yok. Ya barış içinde işine bakacaksın, ya da tükenip gideceksin. Bir avuç insan, aynı amaç uğrunda, umut ekip hayatı beslediğimizi düşünüyorum. Dileğim sponsorlar hiç eksik olmasın. Yarışı organize eden Uzunetap ailesine, Argos ailesine, koşmak için gelen herkese, bizleri takip eden destekleyen herkese sonsuz teşekkürler... (her türlü bilgi için: http://www.uzunetap.com/ ) Ailemsiniz! Bu organizasyonlar her daim olsun, katılan sayısı da artsın ki, hem doğaya yaklaşan insan sayımız artsın, hem spora... Sporun doğanın olduğu yerde barıştan, adaletten, saygı ve sevgiden başka şey büyümez... *** Kimileri için o Ayşe Arman, ama benim için o sadece Ayşe. Arkadaşım Ayşe. Hayatın içinde bir çok şeyi paylaştığım, çok şey öğrendiğim, çalışkanlığına hayran olduğum, Türkiye'de kadınlar için üstlendiği misyonla gurur duyduğum, her şeyden önce benim arkadaşım Ayşe. Teşekkür ederim... Ve sizler okurken ben bi koşup geleyim... Yonca “sporcu yazar”   Ayşe Arman – Hürriyet Cumartesi – Yonca Tokbaş Röportajından “Hayatı kabullenmeyi öğrendim. Ne hayat, ne de bu spor, kazan kaybet veya başarı başarısızlık olayı değil. O kafayla gidersen kaybetme şansın daha fazla. Hırs tüketir. Azim, strateji, dayanıklılık uzun götürür. Atmosfer, orada olmak, katılmak ve alabildiğin her yol büyük başarı. Ha işler ters gider bitiremezsen yine de o ana kadar hayatta başka yerde öğrenemediğin her şeyi öğrenmiş ve bazen bırakmanın veya bitirememenin de bir kazanımı olduğunu anlamış olarak mutlu dönersin günlük hayata. Ben o ortamda sonuncu olduğu için, finişe gelemese de başlama kararı aldığı için herkesin kucaklandığına tanıklık ettim. Yani tek bir tereddüdüm korkum endişem yok. Düşsem de kalkarım. Bitiremezsem de başladığım için cesurum.” http://sosyal.hurriyet.com.tr/yazar/ayse-arman_12/kos-yonca-kos_40164159   [caption id="attachment_6482" align="alignnone" width="300"]Runfire Cappadocia 2015'de Tuz Gölü etabını koşarken çekilen fotoğrafım Runfire Cappadocia 2015'de Tuz Gölü etabını koşarken çekilen fotoğrafım[/caption]      [:]]]> 6481 0 0 0 98 0 0 139 http://finkibdf.com 98 0 Korku ve endişe hep geçici - Runfıre Cappadocıa 2016 1. Gün http://4yaprakliyonca.com/blog/runfire-cappadocia-birinci-gun-ozeti/ Sun, 24 Jul 2016 20:59:06 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6487 632 Yonca Hazır... [/caption] İlk gün rotamız Uçhisar-Mustafapaşa, 19,44km. Uçhisar Kampta start verdiğimizde saat 9:00'dı. Güneş artık tepede olduğu için ve önümüzdeki rota 20km ve zaman sınırı 7 saat olduğu için, anam anam dedim. Güneşin alnı gabaanda giderken yanıoz deriz gari... Geçtiğimiz sene, Runfire Cappadocia, adına yaraşır şekilde hepimizi resmen alev ateş kavurmuştu. Ben güneş için endişe ederken, hiç beklenmedik başka bi şeyle karşılaştım daha patikanın girişinde. İlk 3km Uçhisar içinden kaleye doğru çıkış, Argos in Cappadocia otelin önünden geçip vadiye inmeye başlıyordu. Vadinin başına gelince birden durdum. Bir acayip korku geldi üstüme. Neden bilmem. Belki Sapanca Ultra' da çok zorlandım diye, belki de tamamen ülke durumları vesaire derken, içinde bulunduğumuz ruh halinden, gönül yorgunluğundan. Hani sanki hiç koşamıycam, yokuşu inemiycem, yokuşu çıkamıycam, kayıp düşücem, sakatlanıcam gibi daha önce hiç aklıma gelmeyen endişeler. Daha önce hiç aklıma gelmeyen korkular. Kendimi telkin edip sağlı sollu üzüm bağlarının aralarına serpiştirilmiş Lavantalara baktım. Bir nefes aldım başladım koşmaya... Vadilerin içine girip, labirent gibi Kapadokya patikalarına kavuşunca ne korku kaldı ne bir şey. Hayatta o anlamasızca içine peydahlanan korku ve endişe yüzünden atamadığın adımlar var ya.. İşte onları düşündüm. Oysa bir nefes alıp adımı atsan sakin sakin arkası geliyor ve neden korktuğunu, neye endişe ettiğini bile hatırlamıyor, tamamen unutup devam ediyorsun gitmek istediğin yere. [video width="360" height="640" mp4="http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Video-20160724-1.mp4"][/video]   Vadi içindeki patikaların içinde elma ağaçları, dut ağaçları, henüz olmamış üzümler, yani goruklar var ekşi ekşi. Dutta bu sefer çok dut yoktu. Geçen sene bu dönem olmamış olan elmalar olmuştu, üzümler feci ekşiydi. İlla bi yiyorum o goruklardan. Tüylerim diken diken oluyor ekşisinden ama ben de bu hissi serinletici olduğu için seviyorum. Koştukça koştum. Yolda o gün sadece 20k koşmak için gelenlerle karşılaştım. Sohbet ettik. Bir patikada hepimiz aynı anda rotayı kaybettik ama doğru yolu bulmamız 2 dakikamızı aldı diye çok sevindik. Her sene saatlerce kilometrelerce kaybolmuşluğum, zar zor rotayı bulmuşluğum olduğundan buna inanılmaz sevindim. Sadece 1 günlük 20km koşmaya gelen herkes büyülenmiş, keşke 4G, 6G yapsaydık diyorlar, seneye kesin gelme kararlarını anlatıyorlardı. Eğer bu yarışlar ve 4G-6G kategorileri hakkında bilmek istediğiniz bir şeyler varsa, mutlaka bu blogdaki, ilgili yazımı okuyun derim.   WhatsApp-Image-20160724 (5) WhatsApp-Image-20160724 (4) Başta hayli iyi gidiyordum, hatta hızıma şaştım. Vadilerde esen rüzgardandır dedim. Çünkü sıcağı o kadar anormal hissettirmiyordu. Buna çok sık şükrettim. Kesin o rüzgarın olması çok şeyi değiştirdi. Ama dudaklarım çok kurudu. Çok rahatsız edici bir şey kuru dudak. Su kullanımını iyi yönettim. 1 Gu jel kullandım bütün yarış boyu. Bir hurma yedim. Finişte davullarla karşılandık yine. O an, yani finişe gelirken davulların sesini duyduğum an hep içim taşıyor. Müthiş bir mutluluk... Müthiş bir coşku, sarılmalar, kucaklaşmalar... Hayatım boyunca hep yaşamak istediğim bir duygu. Finiş sonrası kampa araçlarla geldik. Ultracıların daha hayli km'si vardı. Bizler 20km bitirmiştik ama onlar daha uzun koşacaklardı sırtlarındaki yüklerle. Kampa geldiğimizde 20km tek gün yarışçılarının ödül töreni vardı. Bazıları için, hayatlarının ilk tecrübesiydi. Bu arada 3km'lik bir halk koşusu da vardı ve orada bir kız çocuğu nasıl güzel koşuyordu en başta onunla sohbet ettim. Bana; "Abla siz profesyonel sporcu musunuz?" diye sordu. "Yok, ben 2 çocuklu bi anneyim ama koşmayı çok seviyorum" dedim. "Hiç anne gibi değilsiniz atlet gibisiniz" deyince Allaaaaaaah siz beni bi göreydiniz. Uçtum! "Sen de çok güzel koşuyorsun, hep spor yapmaya devam et" dedim, ayrıldık. Bu arada bu aşağıda gördüğünüz şahane çift çok etkiledi beni. [caption id="attachment_6496" align="alignnone" width="225"] Bu canım çift 20k elele bitirdi ve ellerine bakın yine elele madalya aldılar[/caption] Nurcan ve Hikmet Dulundu, 53-58 yaşları. BU güzel insanlar Spor Eğitmeni arkadaşım Seda Nur Çelik'in öğrencileri. Çok çok dokundu içime, beraber bu yola çıkmaları. Nasıl güzel bir cesaret ve azim, ve ilham örneği alın size. Elele geldiler, o vadileri, rotayı, işaretleri takip ederek finişe gelip madalyalarını aldılar. Helal olsun! WhatsApp-Image-20160724 (6) Bu arada en çok üzüldüğüm şeylerden biri hiçbir yerde Turist yoktu. Bu patikalarda turistler durur, bizleri alkışlardı. Turlar olurdu. Otobüsler dolusu. Sadece tek bir çift insan gördüm. Bütün Uçhisar, Göreme, Ortahisar merkezlerde kafeler kapalıydı, insan yoktu. Gerçekten içim sızladı. Ve ilk gün sonunda, 2. kamp yerimiz olan Damsa Barajı'na vardık. Pazartesi günü, 25 Temmuz 2016, 2. gün başlayacak. 20km koşup bitirenler ödüllerini aldılar ayrıldılar kamptan. Sonuçları bu linkten takip edebilirsiniz gün be gün. Ve bu arada Runfire Cappadocia Facebook sayfasında inanılmaz fotoğraflar ve her gün Runfire ekibinin yaptığı profesyonel çekim videolar var. Videolar çok ama çok güzel. Mutlaka bakın derim. http://www.facebook.com/runfirecappadocia/ Ben de ayrıca Instagram'da ne çekersem paylaşıyorum malum. RFC 20K 2016 Sonuçları [caption id="attachment_6488" align="alignnone" width="225"] Aysun Özen 22 yaşında 20k 1. Ne şeker bi genç bayıldımmmm[/caption] Dünyadan kopuyoruz bu doğanın ortasında. Çamlar bi yanımızda, bi yanımızda Damsa Baraj gölü. [caption id="attachment_6489" align="alignnone" width="169"]1. gun 20K biter 1. gun 20K biter[/caption] Tam her şey bitti derken, 2.gün rotasıyla ilgili teknik brifing sonrası organizasyon ultramaraton konseptine başka bir boyut kattı! Hakan, Özgür ve Oğuz kampta odun ateşinde bize bendir, ney, santur ve didgeridoo (avusturalya'nın aborijin müzik enstrümanı) enstrümanlarıyla müzik ziyafeti verdiler. Üstelik gece inanılmaz bir soğuk bastırıyor. Üstümüze neyimiz varsa giydik. Odun ateşini gördüğümüzde ne hale geldik düşünün. Bu muhteşem doğanın içinde, odun ateşi sıcağında, müzik dinleyerek oturduk. [video width="720" height="960" mp4="http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/07/WhatsApp-Video-20160724.mp4"][/video] Yarışmacılar ve ekip kocaman bir aileyiz. Yemekleri hazırlayan Şakir Amcaların da ellerine sağlık. Şu an yorgunlukların en güzelini yaşıyoruz... 2. gün benim için çok önemli bir rota. Geçen sene tatsız bir olay yaşadığımız ve her şerden bir hayır çıkacağını düşünerek şu an uyuyup yarın huzurla koşabildiğim bir güne uyanmayı hayal ettiğim bir andayım... Hele bir yaşayalım hele yarını, 2. günü... Hele bir sabah olsun, mucizeler olur elbet... Yonca "çam kokusu"[:]]]> 6487 0 0 0 129 http://adremus.com 0 0 119 0 0 120 http://4yaprakliyonca.com 119 2 141 http://hkvbvv.com 0 0 Hayata dair her şey... http://4yaprakliyonca.com/blog/hayata-dair-her-sey/ Tue, 09 Aug 2016 15:36:44 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6509 6509 0 0 0 ]]> Bi Dünyalının Dünyasının yazısı http://4yaprakliyonca.com/blog/bi-dunyalinin-dunyasinin-yazisi/ Fri, 26 Aug 2016 14:47:55 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6516 GÜVEN! Güven veriyor, evet. Şu dakika şu an şu yazıyı yazarken imkanım olsa böyle avaz avaz bağırırdım kulaklar inleyene kadar. GÜVENİYORUM ULAAAAAAAN! Hayata güveniyorum, kendime güveniyorum, doğaya güveniyorum, evrensel tüm güçlere güveniyorum! Vardır bu koca kudretli, bunca yaşındaki tecrübesiyle DünyaMın bir bildiği... Her şeyin bir güzel yere varmak için bu kadar hızlı, güçlü, şaşırtıcı olduğuna inanıyorum! Yani bu kadar hızlı akan zamanda, kontrol edemediğimizi düşündüğümüz için nefes nefese kaldığımız şu günlerde, biliyorum ki Evren çok acayip güçlü ve mükemmel bir senaryo yazıp çizmiş bize. Sevinçle güvenle mutlulukla kucaklamak için her yeniliği, ooooh bir derin nefes aldım, rahatladım.. Oh be! Doğum sancısı çekiyoruz arkadaşlar, doğuyoruz yeniden... Keyfine varalım bu sürecin de... Yonca "evren-sel" O yazımı okumak için tıklayabilirsiniz : Uzaydan DünyaMa bakınca  [:]]]> 6516 0 0 0 138 http://cyylefknuu.com 0 0 O küçük kız çocuğu ile konuştun mu hiç? http://4yaprakliyonca.com/blog/o-kucuk-kiz-cocugu-ile-konustun-mu-hic/ Sun, 28 Aug 2016 17:04:37 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6521 Kendi Bebekliğiniz ile karşı karşıya gelseniz ne yapardınız? Karşınızda kendi bebekliğiniz, çocukluğunuz dursa ona nasıl davranırdınız? Döver miydiniz onu? Söver miydiniz ona? Kucaklayıp sever miydiniz yoksa? En çok neye ihtiyacı var peki bu çocuğun? Şefkat mi? Sevgi mi? Onaylanmak mı? Sevilmek ve beğenilmek mi? Sıralaması ne ihtiyaçlarının sizce? En çok ihtiyacı olan, en birincil ihtiyacından başlayarak tek tek sıralayın.... Siz kendinizle tanışık mısınız? Yani kendinizi hatırlıyor musunuz? Çocukluğunuzu, çocukken nasıl olduğunuzu? Ya da bir durup o günleri, o günlerdeki kendinizi düşünüyor musunuz? Bir beş dakika ayırın kendinize. Lütfen. Geçin aynanın karşısına, bakın kendinize. Ha kendinizi göresiniz mi yok? Oldu. Sorun değil. Oturduğunuz yerden kendinize bakmadan, şu soruları sorun ve lütfen sorulara cevap verirken kendinize hani sanki minnacık yeni doğmuş bir bebekmişsiniz gibi davranın. O bebek, sizden duydukları ile ya gülecek ya ağlayacak sanki. Yüzündeki ifadeden etkilenir ya çocuklar, bebekler veya ses tonundan, öylesine dikkat edin. Kendinizi aynen öyle görün. Çocuk kendinizi düşünün, hatırlayın. Sorular gelsin şimdi. Cevaplar için kendinize zaman verin azıcık. Durun düşünün, öyle cevap verin. Acele etmeyin. Bu size ayrılmış özel bir zaman. Ta kalpten verin cevaplarınızı! Harbiden... Ben soruların altlarına uyduruk örnekler verdim. İsterim ki, o örnekler sizin vereceğiniz cevaplara kılavuz olsun ve sakın etki altında bırakmasın sizi. Cevaplar size ait, sizin cevaplarınız olsun... O çocuk kalbinizden gelen cevaplar olsun. Peki bu çocuğun hayatta en çok önemsediği değerler ne mesela? Dürüstlük mü? Aşkı mı? Özgürlük mü? Adalet duygusu mu? Sıralaması önemli değil, saçma filan diye de düşünmeden sayın gitsin. Kimse görmüyor, duymuyor nasıl olsa. Çocukluğunuzla baş başasınız şu anda... Nedir acaba değerleri bu çocuğun? Her neyse o değerler, bir düşünün lütfen... 2-3 dakika. Peki bu sıraladığı değerler hakkında başkalarına karşı nasıl, kendine nasıl? Yani mesela adaletse en önemsediği değer, başkalarına karşı ne kadar adil? Diyelim 1’den 10’a kadar 7 verdik... Peki ya kendine karşı? Aynı derecede adil mi? Yoksa 3-5 mi? Bu çocuk şu hayatta en çok neyi önemsiyor peki? Açık sözlülüğü mü? Doğayı mı? Hayvanları mı? Peki neye tahammül edemiyor? Bu çocuğu en çok ne çileden çıkartıyor? Yalan mı? Entrika mı? Şiddet mi? Kandırılmak mı? Verilen sözlerin tutulmaması mı? Neyi inanılmaz özenerek izliyor, hangi büyüğünün en çok nesini kendine örnek alıyor? Bağımsızlığını mı, ilişkilerini mi, arkadaşlığını mı, işteki başarısını mı? Neyi? En büyük hayali nedir bu çocuğun? Ne olmak ister mesela büyüyünce? Peki bu çocuk sizce dünyaya ne amaçla gelmiştir? En çok ne işe yarar? Nasıl bir şey yaparsa hem dünyaya hem kendine bir faydası olabilir? Bu çocuğun en ama en önemli gücü nedir? Gülümsemesi mi? Açık sözlülüğü mü? Özgünlüğü mü? Cesareti mi? Peki demin söylediği gücünü en çok ne zaman kullanmaya ihtiyacı oluyor? Bu çocuk kendinde en çok neleri takdir ediyor? Kendine baktığında beğenip gurur duyduğu şeyler nedir mesela? Cevaplarınızı ister bir kağıda yazın, ister kafanızda kendinize kısık sesle verin... Dileğim ve amacım ne biliyor musunuz? Çocukken henüz önyargı dolu cümlelerden yaralanmadan hayallerimiz ve biz neydik, o halimizi bir hatırlamak. İçimizdeki o çocuğu hatırlarsak, belki kendimize daha az vahşi davranırız. Veya belki o günlerden bugünlere geldiğimizde arada neyi kaybettik ve onu nasıl kazanabiliriz diye azcık da olsa kafa patlatırız... Dahası, belki, o çocuğu yeniden bulursak, onun neleri sevdiğini, nelere dayanamadığını bilir ve adını koyarsak yeniden, kendimize karşı çok daha adil ve iyi davranabiliriz... YONCA’NIN CEVAPLARI MI? Karşımda ben çocuk olarak duruyor olsaydım eğer, ne mi yapardım bu sorular karşısında? Kendimi dizlerimin üzerine atar, Yonca’yla aynı boy seviyesine iner, önce ona sımsıkı bir sarılır öperdim. Bağrıma basardım o küçücük kafasını. Başını okşardım. “Çocuk amma çok hırpalıyorsun daha şimdiden kendini, dur sakin ol, daha çoook zamanın var. Büyüyeceksin daha. İstediğin her şeyi yaparsın sırasıyla; ama önemli olan kendini bu kadar üzmeden yapmak. Hem sen daha çocuksun, çocukluğunun tadını çıkart. Kimsenin yaptıklarından yapmadıklarından sen sorumlu değilsin ki! Üzülme, kıyamam senin o kocaman gözlerine...” derdim. Dizlerini okşardım. Çok dikkatsiz koştuğumdan hep çok düşerdim, çok yara bere olurdu dizlerim. Biraz okşamak iyi gelirdi sanki. Bir de kızmazdım ona. “Çocuksun aklın tabii beş karış havada, hayal dünyanda dolaşırken çat çat düşüyorsun. Olsun... Çocuklar düşe kalka büyür, oynamana bak...” derdim. Sonra çocuk bana yalan söyleyen, beni kandıran sözüm ona arkadaş sandıklarıma; “Siz benim güvenimi sarstınız. Size kırgınım. Bir daha sizinle oynamak yerine bana dürüst olan arkadaşlarımla oynayacağım...” derdim. Ama onlar sayesinde dürüstlük benim için ne kadar önemliymiş anladığımdan dolayı, teşekkür ederdim. ‘Bana sürekli bunu şöyle yap, onu böyle yapma, bunu giy, şunu çıkart, bu oraya uygun değil, o sana hiç yakışmamış’ diyerek aralıksız olarak beni şeklimle yargılayanlara da bildiğin nanik yapar dilimi çıkartırdım. E çünkü ben bunların ne demek olduğunu bilmiyorum ki. Çocuğum! Ama bana böyle yapıldığında anlamadım ne kadar incindiğimi. Büyürken kendimi anlamsızca yargılamama neden oldular. Yeni farkına vardım. Mesela bir arkadaşımın ağzı çok büyük, saçları turuncu, öbürünün ise boyu çok kısa ama hepsini seviyorum ve geri kalan şeyler de umurumda değil. Keşke bana hep ‘daha’lardan bahsedenler, gülen gözlerimi görmeyi tercih etselerdi, önce kendilerine baksalardı... Sonra saçlarımı okşardım. “Aferin sana çocuk, sürekli çabalıyorsun iyi bir şeyler için, çalışkansın” derdim. Sonra yanaklarımdan bir makas alırdım.
“Afacanlıklarını bırakma, sana çok yakışıyor” derdim. Şu arkadaşının attığı kazığa rağmen, kazıkçı olmadın ya, bu da bir başarı derdim. “Dizlerindeki yaralar sayesinde amma komik anıların var” derdim. “Sana safsın diye laf sokanlara, sen de fazla kartsın” demek isterdim. Uzun lafın kısası, kendimi başkaları yüzünden dövmezdim. Sarıp sarmalar öperdim. Kendimi alır kucağıma, gözlerimin içine bakar, bağrıma basar, “Koy başını, rahat ol... Canın istiyorsa hıçkırıklarla ağla, bu kalp senin” derdim. Bana kızanlara, çocukça hallerimi görmezden gelip kalbimi kıranlara... Ama ben daha çok küçük bir kız çocuğuyum... Demek isterdim... En son kendinize ne zaman bir çocuğa verdiğiniz değeri, şefkati, ihtimamı gösterdiniz? Size de kendime de bunu sormak isterdim... Ve gidip kendime bakkaldan bir küçük çikolata alıp armağan eder, oturup şuracıkta bir yerde ağzıma yüzüme bulaştırarak yerdim...
 Elele de çıkan yazının linki o kuçuk kız çocuğu ile konuştun mu hiç?
[:]]]>
6521 0 0 0 132 http://Dino.typepad.com 0 0
Taştan hayat yazısı http://4yaprakliyonca.com/blog/tastan-hayat-yazisi/ Thu, 01 Sep 2016 15:56:27 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6526 Hayatın geniş ve renkli hikayesi[/caption] Şimdi bi durun ve bakın bu son fotoğrafa... Ellerim yerden kesilmiş, dikleşmeye başlamışım. Bir ayağım yerden kesilmiş... Arkamda ayak izleri, arkadaşlarım... kimi izler derin, kimi silik... Şapkanın altındaki gözlerim belli ki bir kare sonra bekleyenlerle göz göze gelecek... "Hadi Yonca, ha gayret az kaldı!" Güven Yoncacım Güven... Hayatta her şeyin özü güven. Yonca "kaya" Yonca notu: Fotoğraflar için Runfire Cappadocia boyunca tüm fotolarımızı ve videolarımızı çeken Uzunetap/Go Shots ekibine harbi teşekkür ederim! Sayenizde çekilen tüm fotolarla foto-roman yazabilirim! Yonca'nın müzikli notu: Şu Queen var ya.. canım Freddie Mercury her sözü kelimesi müziği osu busu.. bitiriyor beni ve evet bu yazının şarkısı sözü dili eti kemiği budur! These Are the days of our Lives... Bunlar hayatımızın günleri.... [embed]https://youtu.be/oB4K0scMysc[/embed]        [:]]]> 6526 0 0 0 ]]> ]]> 124 http://Bing.net/ Jack http://Bing.net/]]> 0 0 136 http://podzcqnmdwk.com 0 0 Yarından önce dünden sonra... şimdi http://4yaprakliyonca.com/blog/yarindan-once-dunden-sonra-simdi/ Thu, 08 Sep 2016 11:37:16 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6534 Bu fotoğraftaki fotoğrafı çeken Pam Durant Tanlı'ya teşekkür ederim...[/caption]   Desteklemek, anlatmak isteyip atladığım şeyler var. Bunu bana hatırlatan küçük bir kız çocuğu oldu bu sabah. Ela’ya teşekkür ederim. Uzun zamandır instagram’dan olsun, kendi çevremden olsun birilerinin yaptığı şeyleri görüp "baksanıza ne güzel bi şey var" demek istiyorum. Bazen tamamen dalgınlık, bazen saçma sapan çekinceler, bazen de resmen yüreğimin kapısının kitlenmiş olmasından yapamıyorum. Yani şu an böyle düşünüyorum. İnsan bi döneme giriyor, içinde her şeye öfke, şüphe, kırgınlık. Sanki gözüne gönlüne bir perde inmiş, her şeyi bi tarafından algılıyorsun. Ya da yorgunsun bunları düşünmek istemiyorsun.     Uzun lafın kısası bu yazı tam da Daldan Dala Yonca yazısı. Daldan dala aklımda bir süredir takılı olan şeyleri yazıyorum alt alta, düzensiz, rastgele. Merak edip izlemek, bakmak, takip etmek isteyenlere tek tavsiyem Instagram hesaplarına bakmanız. Onlar da durduk yerde nereden çıktı şimdi bu diyecekler. Vallahi bilmiyorum. Geldi işte içimden, yazdım. Daha bir dolu insan var yazmak istediğim. Bizim ufak kitap kurdu Talya İris Tokbaş, ha deyince hazır destek Gözde Uysal, sağduyum Feyza Ramazanoğlu'nun fotoları, Zeytin Dostu Derneği'nden bana kocaman destek veren güzel insanlar, her daim çizimleriyle imdadıma yetişen Pınar Büyükgüral Pino... ohoooo yaz yaz bitmez içimdekiler. Elbet gelir onların da bir zamanı. Bazen ha deyince aklıma tek yazacak şey gelmiyo. Bazen de tam şu an olduğu gibi saniye zamanım yok, destan yazasım var! Her neyse vardır elbet her şeyin bir hayırlı zamanı. Bu yazıyı yazıp uçarak ikizlerin yanına gidiyorum. Demir eve çıkmıştı, bugün Mavi de çıkıyor! Mutluluktan uçuyorum! Tüm dualar işe yaradı... Candan teşekkür ediyorum! Yonca “hafifleme” ****************** @merve.ulker_ Merve aslında bankacı. İşini filan çok irdelemiyorum. Bildiğim şu; o da koşuyor kendine özel kim bilir hangi nedenden dolayı. Ve de çok güzel şekersiz fıstık ezmesi yapıyor. Çikolatalısı da şahane! Ben aynısını kendim yapabiliyorum. Hatta benim tarifimde içinde Hindistan Cevizi yağı da var. Çocuklarla çok sevdik o tadı. Ama zamanım olmayan ortamda yapamıyorum. Aletim yok yanımda. Halim yok. Seyahat halindeyim. Bu yaz ona sipariş verdim, ondan aldım. Acayip işime yaradı hem yazlıkta, hem Runfire’da sabah kahvaltısı, akşam gücü vesaire derken. Spor yap yapma, bu fıstık ezmesi nefis valla!   @drnurhayatgul Ben nereden öğrendim kendim bütün bu tür tarifleri ve nicelerini derseniz, hep Nurhayat öğretti bana. Doktor Nurhayat Gül. Hayır o bir diyetisyen değil. Tıp Doktoru. Uzmanlık alanı genomiks. Umarım yanlış yazmadım. Çünkü bence o insanlara hayatlarını nurlarla armağan eden bir doktor. Adının vaad ettiğini veriyor sana... hayatında, bedeninde, ruhunda güller açıyor. Evimde granola yapmayı da, besinlerin yan yana geldiğinde ne şifalar yarattığını da hep ondan öğrendim. Yaşadığım beslenme sorunu aslında daha çok zihinsel ve ruhsal. Çocukluğumdan kalan besinle ilgili şartlanmalar da var içinde belki. Bunu ayrı yazıcam. Her neyse, Nurhayat 5 yıldır filan bunu söylüyor ama, ilk defa bu sene anlıyorum ki keyifle zevkle CANIM istediği için yersem bi şeyleri, doyuyorum. Mutluyum ve doygunum. Yemek yemeyi bir görev veya sorun veya zorundalık değil de keyif ve ihtiyaç olarak anlamaya başladığımdan beri bi şeyler değişti, hem içimde hem bedenimde. Tarifini tam yapamıyorum ama Nurhayat'ın bana yıllardır "Yoncacım ne olur kendine eziyet etme, mutlu ve şükrederek ye ve rahatla" dediği şeyi yaşıyorum sanırım. Nihayet! Tabi kışın yine bunalıma girip bu dediklerimi unutmazsam. :) Nurhayat'ın bir doktor ve insan olarak bana, benim gibilere ve başkalarına kazandırdığı şey çok başka. Durup durup günde en az 10 kere içimden ona teşekkür ediyorum. Bunu ancak yaşayan bilir. Dilerim sizin de bir gün size NUR HAYAT armağan eden, yüzünüzde güller açtıran bir doktorunuz, arkadaşınız, güvendiğiniz olsun.   @sporkocuhalil Halil Emre. Kaç kere milli olmuş, çocukluğundan beri bisiklete binen bir bisikletçi o. Halil bisiklet deyince aklıma gelmiyor bir tek. Arkadaş ve başka bi naif, saf ve temiz yürek o. Damla'nın bize kazandırdığı bir kocaman kalp. Çok çok bilgili. İnsan sinir oluyor haklı çıktığında. Yahu insan her şeyi mi bilir. E biliyor. Ve bu Dünya’nın kokoşluğunun boşluğunun farkında. O yüzden hakkını savunması çok güç. Herkes caf caf içinde, Halil ise Halil. Çocuk saflığında söyler ve yapar bi şeyleri. Sabrın kitabını yazar. Yüreğin darken bi şeyleri yapamamak nedir anlar. Sen beklersin ki seni zorlasın; ama için istemez zorlanmak aslında. O da seni kendi haline bırakır. Dileğim çocuklara bisiklet anlatsın, sevdirsin. Takılsın onlarla. Bu yaz çocuklarımla geçirdiği zaman zarfında bunu gördüm. Eğlenerek sırf hoşuna gittiği için bir şeyleri yapsın çocuklar derdinde. Hedef hırs peşinde değil. Başarı dediğin zaten keyifle mutlulukla yapılan şeyin sonunda geliyor nitekim. Parasını hak ettiği gibi kazansın istiyorum. Rızkını spordan kazansın ve rahat etsin istiyorum. Çünkü hak ediyor.   @sdnrcelik Seda Nur Çelik. Bu çılgın deli ve alem kız hiç aklımdan çıkmıyor. Hele bu yaz Runfire’dan beri ne zaman gözümü açsam karşımda gözleri. Kalbinin açıklığı, her şeyi filtresiz bir coşkuyla bu kadar içten paylaşabilmesi benim içimde kalan hayatımın bir kesitini zaman tünelinde karşıma canlı çıkartmış hissi veriyor. Seda, spor hocası. 120 yaşında olsan, mutsuzluktan geberiyor olsan da ayağa kaldırır seni. Yarışırken yaşadıkları, yaşadıklarını dile getirişi, çabasını ve hakkını yaşayış arayış şekli, çadır arkadaşlığı, dürüstlüğü, mertliği asabını bozar insanın. Nefis bi şey! Ulan nasıl bi insan bu kadar şeffaf olur der durur, kendine şaşarsın. İyi bi şey dedim burada ha.. :) Adı gibi o. seda nur ve çelik. Kahkahası sesi kocaman. SEDAsı yani. Nur gibi ve Çelikten bir kadın o. Çok insana değsin kahkahası enerjisi kalbi ve çat diye söylediği gerçekliği. Ve bu sene, 16 gün sonra başlayacak Likya Yolu Ultra Maratonu’nda, 5. Gün etabında, Gelidonya Feneri'ni görsün dilerim. Geçen sene öyle hızlı koşmuş ki, koca feneri görmeden geçmiş. Hala bunu anlattığı o an gözümün önüne gelince hem gözlerim doluyor, hem gülüyorum. Hayatı hızla yaşarken ıskalamadan hissetsin. Dileğim budur. Bi başka dileğim daha var, o bunu biliyor. ;)   @goksencinar Göksen Çınar... Hem ironman/demiradam kendisi hem de bu yola kafayı takmışların spor hocası. Ortağı Özgür Aksaman -ki biz ona kısaca AXA diyoruz- çok ilginç bir ikili. Yüzbinkoş’u kurmuşlar. Bence oradaki “yüzbin” yakında rakamsal olarak gerçek olacak çünkü, sürekli aramıza birileri ekleniyor daha da spor yapmak daha da bilinçlenmek için. Ve Göksen demiştim, evet. Runfire 2015’de Angaranın Bağları diye diye sürekli dans ettik, öyle tanıştık. Ah benim duygusal deli kanlım diyesim var ona. Bedeni kalbinden hızlı, kalbi bedeninden büyük, en büyük çocuğum gibi. Bi kızıyorum, bi kıyamıyorum, bi çok seviyorum, bi ulen deli len bu diyorum, bi afacan, bi çok duygusal, bi çok bilgili bi çok haylaz bi de çok acelesi var, biliyorum. 6 aydır bana antrenman yaptırıyor. O da bendeki potansiyele benden çok inananlardan. Haklı. Zaten kimle çalışsam haklı. Ama ben de haklıyım. Göksen bi inatsa ben iki inat. :p Ben bu yaşımda, koşarak kaçtığım kurumsaldan sonra, kurumsal kılıklı spora dönmemek için direniyorum; o da kendini bu garip benle sınıyor. Daha yeni Dünya Şampiyonası’nda yarıştı Ironman70.3 Avusturalya’da, döndü. Likya'da koşucaz yine. O bana daha iyi yapabilirsin dicek, ben de ona, ya ama ben geze geze gelicem diycem :). Onun sporu ve hayatı yaşayış şekli beni de başka türlü etkiliyor. Mesela bana sürekli kendimi hor gördüğümü fark ettirdi. Bana yapabileceğimi yapmadığımı söylemesine acayip kıl oldum, haklıydı çünkü. Ben bunu sadece sporda değil, hayatımın birçok yerinde yapmadım, yapamıyorum. Kırmam gereken zincir bu işte. O yüzden bu çocuk da benim için özel. İkimizin çocuk kalbi didişiyor arada. Ben onu ters köşeye itiyorum, o beni. Böyle yapa yapa sayesinde hayatımda ilk defa yüzmeyi sevdim kış vakti. Hatta saçma sapan önyargılarım, korkularım vardı en tanıdığım yerde yüzerken bile, bana o gıcık olduğum antrenmanlarıyla bi de üzerine hiç yorum yapmamasıyla aslında çaktırmadan tatlı bir hırs ve yapma gücü verdi. Mutlu olsun istiyorum. Kendini rahat bıraksın istiyorum. Kendine gülsün istiyorum. Bi de ne olursa olsun, en tadı kaçık anda bile dans etsin mutlaka! 9-8 miydi adı? Hah işte.. Ondan çalsın oynasın. Rahatla çocuk. İyisin. Bi de bi şey daha var, onu da bi lahere söylicem konuşunca :)   @erdemoner78 Erdem Öner’le tamamen tesadüfen tanıştım. Yani tanışmadım, instagram’da bi şekilde oradan oraya kafama gönlüme mantığıma yatan birilerini takip ederken çıktı karşıma. Tanışmış gibiyim. Kafama denk olan birilerini akraba gibi yaşıyorum ben. Of of of! Nihayet Türkiye’de doğruları yazan söyleyen paylaşan bir insan varmış dedim. Gıda Mühendisi kendisi. Sanırım Tübitak’da. Nerede ne olduğu önemli değil, adamın yazdıkları gerçek. Yazdıklarını ağzımın suları akarak okuyorum. Öğreniyorum. Tartışabiliyorum. Çok tavsiye ediyorum. Aydınlanmak için, gerçek bilimsel ve doğal bilgi için bakınız! Bilmek iyi gelir. İnsanın içine güven gelir. Yapabileceklerinizi yapabileceğinizi görmek rahatlatır. .... Allaaaaaaaah, mahvoldum! Bi yazmaya başlamışım saat kaç, ve kaç sayfa olmuş! Bu yazı bitmez abi! Daha bi dolu şey vardı.. İnsan vardı... Yetişemedim yine yine yine yine.. Ey zaman... Zaman tanı bana.. :) Kaçtım... Yonca “nefes al canım nefes zamanın var”   Müzikli dip not: Zuhal Olcay'dan gelsin madem.. Cuk oturdu söz ve müziğiyle... [embed]https://youtu.be/pLHGBTwZRFk[/embed]  [:]]]> 6534 0 0 0 ]]> Annemin kurabiyesi Bik Bik http://4yaprakliyonca.com/blog/annemin-kurabiyesi-bik-bik/ Thu, 15 Sep 2016 11:30:56 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6546 (Ba ba ba ba, burada sanırsın "Eat Pray Love" filmindeyiz. Ama o filmdeki şey de gerçekmiş bence. Yani Ye, Sev Dua et...) Sevgiyi vermek için hazırken annem, benim almamak için direnmem neden? Hmmmm... ben cevabını biliyorum. Bu kurabiyeye ne zaman baksam 30 yıldır büyümelerini beklediğim ve asla büyümeyen memelerime benzetiyorum bence ondan. Her baktığımda asabım bozuluyor gülme tutuyor. Ahanda memem! Çaya da bandırayım.. ooooh hart hurt diye yiyeyim bi de... Olacak iş mi dostum? Neyse... Memem diye bakmadan Annane Bik Bik diye bakarsam çaya bandırınca harbi nefis oluyor. Ay neyse ne işte. Yedim nitekim gayet afiyetle. Yonca “yarasın”[:]]]> 6546 0 0 0 123 0 0 137 http://hxxrzjyjw.com 123 0 "Yaşadım diyebilmek için" yaşıyorum http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6553 Mon, 30 Nov -0001 00:00:00 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6553 6553 0 0 0 Bi Sorun mu var ? http://4yaprakliyonca.com/blog/?post_type=wpcf7_contact_form&p=12 Fri, 06 May 2016 08:53:00 +0000 http://yazilarim.4yaprakliyonca.com/?post_type=wpcf7_contact_form&p=12 Adınız (gerekli)
[text* your-name]

Epostanız (gerekli)
[email* your-email]

Konu
[text your-subject]

İletiniz
[textarea your-message]

[submit "Gönder"]

[:en]

Name (compulsory)
[text* your-name]

E-mail (compulsory)
[email* your-email]

Subjuect
[text your-subject]

Message
[textarea your-message]

[submit "Submit"]

4 Yapraklı Yonca Yazıları "[your-subject]" [your-name] Kimden: [your-name] <[your-email]> Konu: [your-subject] İleti Gövdesi: [your-message] -- Bu e-posta 4 Yapraklı Yonca Yazıları (http://yazilarim.4yaprakliyonca.com) adresindeki iletişim formundan gönderildi bisorumvar@4yaprakliyonca.com Reply-To: [your-email] 4 Yapraklı Yonca Yazıları "[your-subject]" 4 Yapraklı Yonca Yazıları İleti Gövdesi: [your-message] -- Bu e-posta 4 Yapraklı Yonca Yazıları (http://yazilarim.4yaprakliyonca.com) adresindeki iletişim formundan gönderildi [your-email] Reply-To: yucem@yandex.com Mesajınız Gönderilmiştir. Başarısız oldu. Gönderirken bir hata oluştu tekrar denermisin Gönderirken bir hata oluştu tekrar denermisin Koşulları Kabul etmek zorundasın Doldurulması zorunlu Çok uzun oldu Çok kısa oldu Yanlış girdin Geçmiş tarih Çok ileri gittin Dosya göndermede hata oluştu Desteklenmeyen biçim Dosya çok büyük. Dosya yüklenirken hata meydana geldi. Geçersiz numara biçimi. Bu sayı minimum değerden daha küçük. Bu sayı maksimum değerden daha büyük. Soruya verilen cevap doğru değil. Girdiğiniz kod doğru değil. Girilen e-posta adresi geçersiz. Geçersiz adres. Geçersiz telefon numarası.]]>
12 0 0 0 Adınız (gerekli)
[text* your-name]

Epostanız (gerekli)
[email* your-email]

Konu
[text your-subject]

İletiniz
[textarea your-message]

[submit "Gönder"]

[:en]

Name (compulsory)
[text* your-name]

E-mail (compulsory)
[email* your-email]

Subjuect
[text your-subject]

Message
[textarea your-message]

[submit "Submit"]

]]>
";s:4:"body";s:214:"Kimden: [your-name] <[your-email]> Konu: [your-subject] İleti Gövdesi: [your-message] -- Bu e-posta 4 Yapraklı Yonca Yazıları (http://yazilarim.4yaprakliyonca.com) adresindeki iletişim formundan gönderildi";s:9:"recipient";s:29:"bisorumvar@4yaprakliyonca.com";s:18:"additional_headers";s:22:"Reply-To: [your-email]";s:11:"attachments";s:0:"";s:8:"use_html";b:0;s:13:"exclude_blank";b:0;}]]> ";s:4:"body";s:157:"İleti Gövdesi: [your-message] -- Bu e-posta 4 Yapraklı Yonca Yazıları (http://yazilarim.4yaprakliyonca.com) adresindeki iletişim formundan gönderildi";s:9:"recipient";s:12:"[your-email]";s:18:"additional_headers";s:26:"Reply-To: yucem@yandex.com";s:11:"attachments";s:0:"";s:8:"use_html";b:0;s:13:"exclude_blank";b:0;}]]>
Başarısızlık endişesi üzerine Ana-Oğul sohbeti http://4yaprakliyonca.com/blog/basarisizlik-endisesi-uzerine-ana-ogul-sohbeti/ Sun, 30 Oct 2016 07:09:58 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6557 Ben ona ister istemez "ünlü düşünür Aslan Cem” diyorum. Çünkü sürekli düşünen bi adam o. 

Doğduğundan beri düşünür...

Dün çektim bu görüntüleri.

[video width="720" height="720" mp4="http://4yaprakliyonca.com/blog/wp-content/uploads/2016/10/aslan-cem-basket.mp4"][/video]

Bizimki gidip arkadaşının kulağına ne fısıldadı bilmiyorum. Maçın gidişatından anladık ki iyi bi şey fısıldamış; videoya çekemedim o an ama, ardından sayı geldi hemen sayıyı da atan kendisiydi.

Eline hangi sporu alsa iyi. Sorguladığı şey sporun neden sırf keyif için yapılamadığı ve neden bazen bu kadar çok ciddiye alındığı ve neden illa profesyonelce yapılması gerektiğiydi. Bunları düşündüğü için bi ara basketi bıraktı.

Müthiş üzüldük bırakmasına.

Hatta daha önce futbolu da bıraktığından "ulen acaba bu adam bi şeye devam etmeyecek mi?" kılıklı endişeler paranoyalar arasında yandık tutuştuk. Kendi kendimi telkinle söndürdüm.

Bırak, dedim Yonca. Bırak adama güven. Çocuğa güven. Hemen etiketleme. Hemen çıkarımlar yapma.

Adama NBA oyuncuları sen "NBA’ye gidersin" dedi, ama o, insanların neden bi şeyi illa bi yere varmak veya o yer için yapmak zorunda olduğunu sorguladı durdu.

Elbet bi şeyi çözüyordur içinde, dedim.

Saygı gösterdik.

Saygı gösterirken yine de karnıma ağrılar girdi. 

Sonra, bu sene okul başında bi gün, "ben baskete yeniden gitmek istiyorum" dedi.

Tamam, dedik. "Biz senden hiçbir zaman yok NBA’de oyna, yok şöyle ol böyle ol beklentisi içinde değiliz, olmadık. Kendine bizimle ilgili baskı yapma. Yok öyle bi şey. Keyif için, canın istediğin için oyna."

Yeniden başladı. 

Oynarken hep oyunu geniş açı seyreder gibi oynuyor. Çok ilginç. Hem oyuncu hem teknik direktör sanırsın. Hem komik, hem de hoş bi şey.

Futbolda da böyleydi. Oyun kurucu bu adam derdik. Hayatta da öyle. Boşlukları görüyor, yönetebiliyor, fikri var, düşünüyor illa çözsün o şeyi istiyor.

Bu maçı dün kaybettiler. Bu takımla ilk defa sahaya çıktı. Kimseyi tanımıyordu, takımda hayatında ilk defa maça çıkan da vardı. Bunları da anlattı bana sonuca üzüldüğünden. Koçun bu kadar karma bir şekilde onları sahaya sürmesine de eleştirisi vardı. Maçtan haberimiz bile yoktu, diye yakındı. 

Bir o kadar da hırslıyken kırılgan, naif, ve hassas da yani.

O koca adam görüntüsü altında bildiğin çocuk da olabiliyor çok şükür ki!

Sonra, dün gece yatmadan önce, yine “ünlü düşünür” olarak konuşmak istedi.

Konumuz “kaybetmek ve başarısızlık korkusu, stresi” üzerineydi. Yürüyüşe çıktık. Sitenin içinde aynı yerde turluyoruz. Konuşuyoruz. Çok iyi geliyor ona da, bana da.

Bazen ben soruyorum, o kendi fikirlerini ve çözümlerini öneriyor. Bazen de o soruyor beraber anlamaya çalışıyoruz. Bazen kocaman bir sessizlik ve pıt pıt gözyaşı..

Sanmayın bunları kolay yazıyorum, çok dokunuyor bana bu anılar.

Konu geldi geldi geldi ve bi noktada, hayatında hiç başarısızlık yaşamamış, her şeyi başarmış insanlara geldi… 

"Bir gün hayatta hep başarılı olmuş, hiçbir şeyde kaybetmemiş, hiç hata yapmamış biriyle mi çalışmak istersin, yoksa kaybetmiş, hata yapmış, düşmüş kalkmış biriyle mi?" diye sordum.

Düşündü. (o sırada salıncakta sallanıyorduk artık)

"Kaybetmiş, hata yapmış biriyle çalışmak isterim; çünkü o zaman kaybetme korkusunu, stresini, bu duygunun ne demek olduğunu bilip beni anlayabilir. Empati yapıp kendiyle eşit görebilir. Yardımcı olabilir. Öbürü çok acımasız olur. O duyguyu bilmeyen biriyle yaşamak da istemem, ondan korkarım, beni daha sinirli biri yapabilir veya her şeyi bırakmak istememe neden olabilir; çünkü nasıl olsa bu halimle onu asla mutlu edemem" dedi.

Sonra bana bir dolu soru sordu kendi okul yıllarımda ve şu an yaşadığım streslerle ilgili. Vallahi o an içimden geçeni olduğu gibi anlattım. Kendi çocukluk streslerimden örnekler verdim. Ne kadar zorlandığımı anlattım. Harbi harbi anlattım.

Hatta bana iyi anne olmadığımı söyleyen bi kadın yüzünden 2 sene ne stres ve endişe yaşadığımı, doktorlara gittiğimi de anlattım. Hayatta hala daha her gün en çok bu konuda endişem olduğunu söyledim.

Çok şaşırdı!  Hem de çok şaşırdı!

Başkalarının sözüne neden önem verdiğimi sorguladı.

"Hata yapmadan annelik nasıl öğrenilir ki? Bunun sporu yok ki! Kimse sana bunu öğretemez ki! Elinden geleni yapmaya çalışman önemli, hata yapmaya açık olman önemli, kendine anlayışlı olman önemli" gibi cümlelerle beni teselli etmeye çalıştı... ve çalışırken gülmeye başladı... kendi endişelerine de bana verdiği cevapların aslında iyi geldiğini fark ettiğini söyledi.

Sonra, "Bu sohbetten sana ne kaldı?" dedim. 

Cevapları nefisti!

Ben böyle iyiyim Anne, dedi. Eve dönelim şimdi rahat uyuyabilirim, teşekkür ederim dedi.

Ben de teşekkür ettim, çünkü bana da çok iyi geldi.

Gerçi şu an yazarken neden bilmem boğazımda yumrular dolu ve bir de feci ağlama isteği...

Eve döndük.

Uyuduk uyandık. Oturdum, yazdım gitti.

Günler nasıl da geçiyor değil mi?

Yonca

"Nemo"

[:]]]>
6557 0 0 0
Ölü çocuklar ve reklamlar http://4yaprakliyonca.com/blog/olu-cocuklar-ve-reklamlar/ Sun, 04 Dec 2016 18:26:16 +0000 http://4yaprakliyonca.com/blog/?p=6564 Foto: Feyza Ramazanoğlu[/caption]   Hayatımın şu son birkaç yılına damga vuran iki üç tane çok feci kırılma noktası var. Bunlardan biri Soma Maden faciası. İkincisi Bodrum’da sahile minicik bedeni vuran o canım çocuk. Adını ben de biliyorum elbet o çocuğun. Ağzıma alamıyorum adını utancımdan, üzüntümden; kaleme nasıl alayım hiç bilemiyorum. Üçüncüsü ve son olsun dediğim ise şu Adana Aladağ’da yangında kaybettiğimiz çocuklar... -ki tam ona üzülürken Erdal Tosun’un acı haberi geldi... Bunlar hani az öz bir örnek vermiş olmuş olmak için buraya yazdıklarım. Yoksa 3 tane değil korkarım 3000 tane kırılma, dağılma utanç ve üzüntüm var. Tecavüze uğramış bebekler de var. (Yazarken öğürtü geliyor) Mesela dün bir fark ettim ki, şu geçtiğimiz 2-3 hafta içinde tamamen insan hatası yüzünden öyle çok ölen var ki, artık ölümün anlamı kalmamış. Etrafımda herkes ölmek istiyor gibi. Öylesine bir ruh hali. Daha yeni bir maden faciası daha oldu mesela, her gün şehit var. En çok ürettiğimiz şey bu; ölüm. Ve en fenası ve bu yazıyı yazmama neden olan diğer öğürtümün nedeni de en çok sattığımız ve prim yaptığımız ve reklam aldığımız şeyin de ölüm olması. Suratıma yediğim en ağır tokat, Bodrum’da o canım çocuk bedeni kıyıya vurunca yazdığım yazıyı sabah tıkladığımda karşıma çıkan araba reklamıydı. Sonra bir dolandım bütün internet sitelerini. Sadece Türkiye değil, tüm Dünya basınını taradım. Aman Allah’ım! Her yerde o haber o fotoğraf ve tam öncesinde sağında solunda üstünde altında reklamlar! Hemen o an ölmek istedim! Ölen çocuk bedeni üzerinden reytingler, reklamlar... En çok tüketilen o haber, en çok para getiren, reklam çekip alan DA o haber... Daha da çok ölmek istedim. Sonra aynı şeyi bütün ölüm haberlerinde fark eder oldum. Magazin tamam. Ekonomi haberi tamam. Herhangi bir haber tamam ama... Öldürülen çocuklar, tacize uğramış kadınlar, ölen madencilerin haberleri, şehit haberleri ve haklarında yazılanlara bakıp okuyayım dediğinde karşında yine önce REKLAMLAR! Erdal Tosun feci bir trafik kazasında hayatını yitiriyor, habere ulaşmak için önce şahane bir beldede Turistik otel reklamı çıkıyor! Yeni haber geldiğinde tıkla bu sefer bir araba reklamı çıkmaz mı karşıma! Bir keresinde bir internet sitesinde çocuk tacizi haberini tıkladığımda karşıma “ereksiyon için şu ürün” şekilli reklam çıktığında yazmayı bırakmak istedim, 2 hafta yazı yazamadım. Bu düzenin parçası olmaktan, kendimden iğrendim anlıyor musunuz! Yangında yavrularını kaybetmiş insanlar. Acı var acı... ve öncesinde de mutlaka yine reklamlar! Sabun reklamı, diş macunu reklamı, en fenası da bi emlak reklamıydı, bina o binaya benziyordu, ya da benim algım sadece öyle algılıyordu! Koşarak kaçmak istiyorum şu an! Yazmak da istemiyorum, olmak da. Böyle bir yazı yazmak istemiyor bu Yonca! Biz bu ülkede iyi bi şeye imza atmak, bi hayra vesile olmak istiyorsak önce kendimizden, basından başlayalım demek istiyorum. Bari... çok bari... Ölü çocukların bedenleri üzerine reklam almayalım! Kendi kendimize bir çeki düzen verelim. Veya ne bileyim her gün bari 1 tane de umut haberi yeşertmek, yüceltmek, öne çıkartıp manşet atmayı DA ciddi misyon edinelim. En çok satan şey ölüm olmasın ne olur! Umut ekip hayat biçelim... Nereden başlayacağımızı bilmiyorsak, kendimizden başlayalım... Gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum bugün bundan başka. Yonca “reklamsız”  
Önerilerim: 1- Bazı gazetelerin veya haber sitelerinin internet sayfaları için yaptıkları şu; reklamsız okumak, ulaşmak istiyorsan ücret ödüyorsun. Reklamsız haline ulaşıyorsun. Dolayısıyla sana bir tercih sunuyor. Haklı olarak haberciliğin hakkını vermek için de bedelini ödüyorsun. 2- İnternet sitelerindeki haberlerin içine giren reklamları kimi zaman google adsense vesaire o haberin içinde geçen bir kelimeye göre konumlandırıyor. Mesela "cinsellik" varsa ona göre bir ürün reklamı... Bu durumda bir filtre yapılabilir; çocuk cinsellik taciz tecavüz kelimeleri varsa sana ereksiyona iyi gelen ürün reklamını oraya komaz. Ya da bu işin başında biri olur, bu reklam buna uymadığı için kaldır, yerine ne bileyim araba veya emlak reklamı koy der... İNSAN İSTERSE, sağduyusuyla veya evrensel etik değerleri olduğundan, veya sırf vicdan sahibi olduğundan bu konuda bir çözüm üretebilir.    [:]]]>
6564 0 0 0